Ένα πολύ αστείο blog

Καλή χρονιά και ευτυχισμένο το 2013! Όπως καθόμουν στο κρεβάτι σήμερα το πρωί θυμήθηκα ένα περιστατικό που είχα πάθει πριν από κάνα χρόνο. Πρωταγωνιστές εγώ και ένα γυφτάκι.  Ναι. Οι δικοί μου είχαν φύγει από νωρίς το πρωί για το χωριό κι εγώ κοιμόμουν (η μοσχάρα) στο δωμάτιό μου. Πρέπει να ‘ταν 11 το πρωί όταν χτύπησε το θυροτηλέφωνο. Δεν έκανα τον κόπο ούτε καν να ξεσκεπαστώ και να κρυφοκοιτάξω ποιος είναι απ’ το μπαλκόνι –αφού χουζούρευα! Μετά από κάνα πεντάλεπτο χτυπάει το εσωτερικό κουδούνι οπότε σκέφτηκα ότι θα ήταν η σπιτονοικοκυρά γιατί μόνο αυτή κι εμείς έχουμε κλειδί για την εξωτερική πόρτα. Χτύπαγε για κάνα πεντάλεπτο την πόρτα και το κουδούνι ταυτόχρονα αλλά με τη νύστα που είχα εγώ εκείνη την ώρα δεν έπαιζε να συγκινηθώ. Σε κάποια φάση όμως ακούω ένα τρίξιμο και το χαρακτηριστικό ήχο που κάνει η πόρτα όταν ανοίγει σιγά σιγά. Ποια νύστα; Πετάγομαι σα νίντζα απ’ το κρεβάτι και τρέχω προς το χωλ. Ήμουν ξυπόλυτη και οι πατούσες μου ακούγονταν πολύ δυνατά και

Μετά από 21 χρόνια έρευνας, δεν είχα διαπιστώσει αν είμαι ρομαντική. Το ανακάλυψα τις τελευταίες 3 μέρες που έκατσα να διαβάσω τη σειρά Άγγελοι της Λόρεν Κέιτ. Ναι, τέσσερά βιβλία σε 3 μέρες. (το 3,5 το άφησα για το τέλος). Δεν είναι ότι με ενθουσίασε η ιστορία απ' την αρχή. Αλλά μ' άρεσε αυτή η ιστορία αγάπης γιατί δεν έμπλεκε με τα κλισέ που ζούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε καθημερινά. Είναι ιστορία αγάπης γιατί μιλάει για την καθαρή αγάπη και όχι για το πόσες ώρες θα κάνεις να του στείλεις μήνυμα για να το παίξεις δύσκολη - πόσο βαρύς άντρας θα το παίξεις για να πέσει αυτή στα πόδια σου κλπ. Και όχι, το να είσαι ρομαντικός δεν σημαίνει -τελικά- να κυκλοφορείτε και οι δύο με ένα πακέτο χαρτομάντιλα, ή να περιμένεις μέχρι να έρθει ο πρίγκηπας με τ' άσπρο άλογο για να σε σώσει.  Απλά να αγαπιέστε αρκετά για να θέλετε να συναντηθείτε κάπου στη μέση. Ντρέπομαι λίγο που το δημοσιεύω αυτό, γιατί έχει καταντήσει πλέον να είναι ντροπή να είμαστε ρομαντικοί εξ' αιτίας κ