Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η μάζωξη

Πολλές φορές για διάφορους λόγους (δουλειά, γάμοι-βαφτίσεις, κ.τ.λ.) πρέπει να πάμε οικογενειακώς στο χωριό. Άμα είσαι οποιοσδήποτε άλλος, τότε ίσως δεν έχεις λόγο να γράψεις γι' αυτό το γεγονός. Αν είσαι εγώ, θα πιαστεί το χέρι σου.

Φτάνουμε στο χωριό. Πριν προλάβω να κατέβω απ' το αμάξι, δέχομαι επίθεση απ' τα μικρά ξαδερφάκια. Μόλις καταφέρω να μπω στο σπίτι, περνώ το επόμενο μισάωρο φιλώντας και αγκαλιάζοντας συγγενείς. Οι άντρες της οικογένειας εξαφανίζονται. Πάω να φτιάξω καφέδες και μετά οι γυναίκες της οικογένειας (γιαγιάδες, θείες, ξαδέρφες) -μαζί και εγώ με την μάνα μου- μαζευόμαστε γύρω απ' το τραπέζι και αρχίζει το πάρτι!

Στην αρχή η συζήτηση περιστρέφεται γύρω μου. Πόσα μαθήματα χρωστάω, γιατί χρωστάω τόσα, αν έχω γκόμενο, γιατί δεν έχω γκόμενο, αν έχω μάθει να μαγειρεύω ακόμα, κ.τ.λ. Οι ξαδέρφες μου (8 και 9 χρονών) πιάνουν από 1 αυτί η καθεμία και μετράνε πόσες τρύπες έχω κάνει. Δυνατά. Εκεί παίρνουν μπρος τα νεύρα μου σιγά-σιγά γιατι νοιώθω λες και η ζωή μου είναι κάτω από μικροσκόπιο. Για να γλιτώσω την ανάκριση, πετάγομαι μέχρι τον αδερφό του παππού μου, ο οποίος μου λέει για κάνα δίωρο ιστορίες απ' τον στρατό.

Φτάνει το μεσημέρι. Τώρα πρέπει να δείξω πόσο νοικοκυρά είμαι και πόσο καλά με έχει αναθρέψει η μανούλα μου. Στρώνω το τραπέζι, σερβίρω καμιά δεκαριά άτομα (οι άντρες της οικογένειας έχουν καταφτάσει μυστηριωδώς χωρίς να τους έχει ειδοποιήσει κανείς για φαΐ), κάθομαι να φάω. Αυτή η ώρα είναι συνήθως η πιο ήρεμη, γιατί δεν μου μιλάει κανένας και έχω χρόνο να χαζέψω ήσυχη και να ηρεμήσω τα νεύρα μου. Η γιαγιά μου τότε χαλάει αυτή την ηρεμία ρωτώντας με αν θέλω το ένα ή το άλλο πράγμα απ' το τραπέζι. Γιαγιά. Είμαι 18 χρονών και επιστημονικές έρευνες που δεν διάβασα ποτέ έχουν αποδείξει ότι μπορώ να σερβιριστώ μόνη μου. Ευχαριστώ.

Μόλις τελειώσει το φαγητό -αφού μαζέψουμε το τραπέζι- παίρνω όποιο αμάξι βρω μπροστά μου και κάνω βόλτες μες στο καταμεσήμερο σαν την τρελή. Και εκεί που την καταβρίσκω πίσω απ' το τιμόνι, ο πατέρας μου με παίρνει τηλέφωνο για να μου πει ότι φεύγουμε.

Ευτυχία είναι να έχεις μια μεγάλη, ζεστή, αγαπημένη οικογένεια σε μια άλλη πόλη.
George Burns

Credit στον Γιώργο για τον George Burns

Σχόλια

Ο χρήστης Unknown είπε…
xaxa wraio arthro omologoumenws. +1! :)
Ο χρήστης Thunder είπε…
well thank you, sir!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οκ, υπάρχει ακροατήριο.

Γεια. Το σημερινό μέιλ δεν θα το λάβω υπ' όψιν. Εννοώ δεν θα μετρήσει στο "μην στείλεις άλλο μέιλ". Συγγνώμη που ανησύχησες. Δεν πίστευα ότι θα το δεις για κάποιο λόγο, το έγραψα για να το αποτυπώσω με λέξεις επειδή είχα φρικάρει και δεν το είχα καταλάβει. Από δω και πέρα όμως, αλήθεια, όχι άλλο μέιλ . Δεν με ενοχλεί να διαβάζεις, έτσι κι αλλιώς δεν είχα ποτέ θέμα να μοιραστώ τις σκέψεις μου.  Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα. Πήγα και πήρα πιγκάλ, καλάθι και τα συναφή. Ταιριάζουν με τη σημερινή μέρα, δε βρίσκεις; Με αφορμή ένα τικ τοκ έκανα έναν πολύ μεγάλο ειρμό σκέψης, κατέληξα στο ότι εν τέλει μου αρέσουν απίστευτα πολύ οι ρομαντικές πράξεις αλλά όχι η εμπορευματοποίησή τους. Με λίγα λόγια, θέλω πράξεις σε άκυρες φάσεις, όλον τον χρόνο. Πρώτον, γιατί μου αρέσουν, προφανές αυτό. Δεύτερον γιατί θεωρώ σωστό να κάνει ένας άνθρωπος την κίνηση επειδή θέλει να την κάνει, ανά πάσα στιγμή, και όχι επειδή υπάρχει κάποιο έθιμο. Αλλά ναι, ρομαντικές πράξεις, λιώνω σαν κεράκι. Έχεις κά