Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Φατσοβιβλίο: Μια ιστορία αγάπης (και μίσους)

Facebook. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω, οπότε θα τα πάρω τα πράγματα απ' την αρχή. Η αρχή ήταν το 2004. Ένας σπυριάρης πρωτοετής έφτιαξε μία σελίδα για να εγγράφονται οι συμφοιτητές του και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Που να 'ξερε τότε αυτός ότι μετά από λίγα χρόνια μισό δισεκατομμύριο άτομα θα κατάφερναν να τον κάνουν εκατομμυριούχο; Τον κωλόφαρδο...

Το facebook έχει καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει από τις πιο διάσημες ιστοσελίδες. Ακόμα και οι γονείς μου που δεν έχουν ιδέα από υπολογιστές έχουν facebook! Πω πω τώρα θυμήθηκα την μέρα που μου ζήτησε ο πατέρας μου facebook. Έπαθα αμόκ. Ήθελε, λέει, να παίζει φάρμα και να μιλάει με άλλους όπως έκανα κι εγώ. Άντε να τον ξεκολλήσεις τον κυρ-Νίκο τώρα! Και μετά μου ζήτησε κι η μάνα μου! "Δεν μπορώ, μου λέει, να πιάνετε από έναν υπολογιστή εσύ και ο πατέρας σου κι εγώ να κάθομαι να σας κοιτάω!" Και τώρα άμα μπει κανείς στο σπίτι μας, θα νομίζει ότι έχουμε ανοίξει Internet Cafe!

Κάπως έτσι πιστεύω την έχει πατήσει πολύς κόσμος με το facebook. Μπήκαν για να δουν τι παίζει, και τώρα δεν ξεκολλάνε με τίποτα. Πάντως, παρόλο που είναι το πιο διαδεδομένο site του είδους του (με δεύτερο το MySpace), δεν πιστεύω ότι όλος αυτός ο κόσμος έχει λογαριασμό στο facebook απλά για να επικοινωνήσει με άλλους, να ανεβάσει γαμάτες φωτογραφίες κ.τ.λ. Άμα ήταν αυτός ο λόγος, τότε όλα αυτά τα εκατομμύρια θα είχαν αρκεστεί στο MySpace, που δεν κολλάει κιόλας. Κι άμα ήθελαν και συνομιλία, υπάρχει το πατροπαράδοτο MSN και οι κλώνοι του. Ο λόγος που το facebook έχει τόση κίνηση, είναι οι εφαρμογές. Άλλοι έχουν τις φάρμες τους και τα κατοικίδιά τους, άλλοι το πόκερ και τις μαφίες τους. Έχω ακούσει μερικούς να λένε ότι βάζουν ξυπνητήρι για να μπουν να "μαζέψουν την φάρμα" και άλλα τέτοια. Τι πώρωση κι αυτή; Λες κι έκανε συμφωνία με το διάβολο ο σπυριάρης.

Όχι ότι δεν τους σπάει τα νεύρα και δεν το βρίζουν σε κάθε ευκαιρία όταν κολλάει με το παραμικρό κλικ - βασικά τώρα που το σκέφτομαι δεν παίζει να έχω ξανασυναντήσει τόσο αργή σελίδα εδώ και 7 χρόνια που χρησιμοποιώ το διαδίκτυο. Και επειδή είμαι σίγουρη ότι ένας απ' τους βοηθούς του σπυριάρη (κοιτάξτε τι εικόνες έβγαλε η αναζήτηση!) θα διαβάσει αυτήν την ανάρτηση, έχω να πω τα εξής.

Αγαπητή ομάδα του facebook, με τσαντίζει που είστε τόσο άνετοι για την επιτυχία της σελίδας, που δεν κοιτάτε να φτιάξετε δυο προβληματάκια που ακόμα και ένας απλός προγραμματιστής θα μπορούσε να λύσει! Τι το θες το chat μανούλα μου;;; Ή φτιάχ' το να μην κολλάει, ή παράτα το να πάει στην ευχή του Θεού!

Α, και μιας και το θυμήθηκα, να πω και δυο πραγματάκια στους απανταχού κολλημένους. Αγαπητέ κολλημένε: Όσους λαγούς με πετραχήλια και να τάξεις στην οθόνη σου, δεν θα ξεκολλήσει το ρημάδι! Κόψε το σκούντημα και έβγα για κάνα καφέ! Απ' αυτόν που πίνεται, όχι απ' τον ψηφιακό που σε κέρασε ο κολλητός σου μέσα από εκείνη την άκυρη εφαρμογή... Και όχι, όσο θα είσαι για καφέ δεν επιτρέπεται να συζητήσεις για αυτό το καινούριο γκρουπ που βγήκε, ούτε για την γαμάτη φωτό που ανέβασες στο προφίλ.

Επειδή έχω ένα θέμα με τους επιλογους, δεν ξέρω πως θα μπορούσε να κλείσει αυτό το post με λόγια, οπότε θα ανεβάσω αυτό. Και αυτό. Enjoy!

Credit στον Κώστα για την ιδέα του θέματος. Ελπίζω να μην σε απογοήτευσα πολύ. :)

Σχόλια

Ο χρήστης Marianna Papagiannopoulou είπε…
hahahahaaa!! fovero! kai h sis m evaze ksipnitiri gia na mazepsei ntomates perisi kai egw eixa frikarei! :P

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οκ, υπάρχει ακροατήριο.

Γεια. Το σημερινό μέιλ δεν θα το λάβω υπ' όψιν. Εννοώ δεν θα μετρήσει στο "μην στείλεις άλλο μέιλ". Συγγνώμη που ανησύχησες. Δεν πίστευα ότι θα το δεις για κάποιο λόγο, το έγραψα για να το αποτυπώσω με λέξεις επειδή είχα φρικάρει και δεν το είχα καταλάβει. Από δω και πέρα όμως, αλήθεια, όχι άλλο μέιλ . Δεν με ενοχλεί να διαβάζεις, έτσι κι αλλιώς δεν είχα ποτέ θέμα να μοιραστώ τις σκέψεις μου.  Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα. Πήγα και πήρα πιγκάλ, καλάθι και τα συναφή. Ταιριάζουν με τη σημερινή μέρα, δε βρίσκεις; Με αφορμή ένα τικ τοκ έκανα έναν πολύ μεγάλο ειρμό σκέψης, κατέληξα στο ότι εν τέλει μου αρέσουν απίστευτα πολύ οι ρομαντικές πράξεις αλλά όχι η εμπορευματοποίησή τους. Με λίγα λόγια, θέλω πράξεις σε άκυρες φάσεις, όλον τον χρόνο. Πρώτον, γιατί μου αρέσουν, προφανές αυτό. Δεύτερον γιατί θεωρώ σωστό να κάνει ένας άνθρωπος την κίνηση επειδή θέλει να την κάνει, ανά πάσα στιγμή, και όχι επειδή υπάρχει κάποιο έθιμο. Αλλά ναι, ρομαντικές πράξεις, λιώνω σαν κεράκι. Έχεις κά