Δεν είμαι καλή στους προλόγους και στους επιλόγους, οπότε θα το πω όπως μου 'ρχεται, γιατί άμα κάτσω να το παιδέψω κι άλλο, θα πάθω ανεύρυσμα.
Για να μπείτε πιο καλά στο πνεύμα της ιστορίας, πρέπει να πω τα εξής: Σαν παιδί ήμουν πολύ... ανεμοδούρα; Ναι, ωραία λέξη αυτή... Εκεί που καθόμουν μου 'ρχοταν ξαφνικές αναλαμπές και κατέληγα να κάνω άκυρες βλακείες, όπως π.χ. να βάψω το καινούριο χαλί του δωματίου μου με μανό, να κολλήσω σερβιέτες στο παράθυρο - μόνο και μόνο επειδή μου άρεσε να βγάζω τα αυτοκόλλητα, να πάρω ένα κραγιόν από το νεσεσέρ της μάνας μου και να βαφτώ απ' την κορυφή μέχρι τα νύχια (κάπως έτσι), να βγάλω ρούχα και πάνα και να βγω τσίτσιδη στο μπαλκόνι, ή να κάνω τσουλήθρα από έναν λόφο. Και τώρα πάμε για την ιστορία!
Ήμουν 6 χρονών. Έπρεπε να πάμε σ' ένα μνημόσυνο στη Δροσιά. Για αυτή την περίσταση, η μαμά μου μου είχε φορέσει φούστα, κάτι που αποδείχθηκε πολύ λάθος κίνηση. Δεν θυμάμαι ποιος είχε την ιδέα, αλλά ξαφνικά βρέθηκα να ανεβαίνω έναν λόφο γεμάτο δέντρα, ξερά χορτάρια και αγκαθιές, μαζί με κάτι άλλα παιδιά. Ο λόφος είχε ένα δρομάκι, οπότε έκανε την εξερεύνηση πανεύκολη. Είχε πολλά χώματα και είχαν λερωθεί τα παπούτσια μου, αλλά δεν με πείραζε.
Σε κάποιο σημείο στην κορυφή του λόφου ξεκινούσε μια μικρή χαράδρα. Δεν ξέρω τι με έπιασε, αλλά ενώ έπρεπε να περάσω κατά μήκος της χαράδρας - μαζί με τα άλλα παιδάκια, εγώ αποφάσισα ότι θα 'χε πλάκα να έκανα τσουλήθρα. Χαμογέλασα συνωμοτικά στα παιδιά που είχαν ήδη περάσει απ' την άλλη μεριά και άρχισα να τρέχω προς τα κάτω.
Δεν άργησα να πέσω καθιστή και να αρχίσω να τσουλάω γρήγορα προς το τέρμα. Η μάνα μου απ' ότι μου λέει τώρα με είδε ξαφνικά να κάνω την "κατάβαση" και αντί να ανησυχήσει μήπως πάθω κάτι, είπε "Το γκρέμισε το βουνό!". Εγώ όπως κατέβαινα μάζευα με τα μαλλιά μου ξερόχορτα, έκανα γκελ απ' το ένα δέντρο στο άλλο και γδερνόμουν από τις αγκαθιές. Το παράξενο όμως είναι ότι θυμάμαι πως ήμουν ενθουσιασμένη!
Δεν θυμάμαι πως κατέληξα στο σπίτι. Αυτό που ξέρω είναι πως ξύπνησα κάμποσες ώρες μετά με πόνους σ' όλο μου το σώμα απ΄τα χτυπήματα στα δέντρα, άχυρα πιασμένα στα μαλλιά μου και γεμάτη γρατσουνιές από τ' αγκάθια, λες και είχα τσακωθεί με γατιά.
Μετά από αυτή την εμπειρία, δεν ξαναφόρεσα φούστα για πολύ καιρό.
Για να μπείτε πιο καλά στο πνεύμα της ιστορίας, πρέπει να πω τα εξής: Σαν παιδί ήμουν πολύ... ανεμοδούρα; Ναι, ωραία λέξη αυτή... Εκεί που καθόμουν μου 'ρχοταν ξαφνικές αναλαμπές και κατέληγα να κάνω άκυρες βλακείες, όπως π.χ. να βάψω το καινούριο χαλί του δωματίου μου με μανό, να κολλήσω σερβιέτες στο παράθυρο - μόνο και μόνο επειδή μου άρεσε να βγάζω τα αυτοκόλλητα, να πάρω ένα κραγιόν από το νεσεσέρ της μάνας μου και να βαφτώ απ' την κορυφή μέχρι τα νύχια (κάπως έτσι), να βγάλω ρούχα και πάνα και να βγω τσίτσιδη στο μπαλκόνι, ή να κάνω τσουλήθρα από έναν λόφο. Και τώρα πάμε για την ιστορία!
Ήμουν 6 χρονών. Έπρεπε να πάμε σ' ένα μνημόσυνο στη Δροσιά. Για αυτή την περίσταση, η μαμά μου μου είχε φορέσει φούστα, κάτι που αποδείχθηκε πολύ λάθος κίνηση. Δεν θυμάμαι ποιος είχε την ιδέα, αλλά ξαφνικά βρέθηκα να ανεβαίνω έναν λόφο γεμάτο δέντρα, ξερά χορτάρια και αγκαθιές, μαζί με κάτι άλλα παιδιά. Ο λόφος είχε ένα δρομάκι, οπότε έκανε την εξερεύνηση πανεύκολη. Είχε πολλά χώματα και είχαν λερωθεί τα παπούτσια μου, αλλά δεν με πείραζε.
Σε κάποιο σημείο στην κορυφή του λόφου ξεκινούσε μια μικρή χαράδρα. Δεν ξέρω τι με έπιασε, αλλά ενώ έπρεπε να περάσω κατά μήκος της χαράδρας - μαζί με τα άλλα παιδάκια, εγώ αποφάσισα ότι θα 'χε πλάκα να έκανα τσουλήθρα. Χαμογέλασα συνωμοτικά στα παιδιά που είχαν ήδη περάσει απ' την άλλη μεριά και άρχισα να τρέχω προς τα κάτω.
Δεν άργησα να πέσω καθιστή και να αρχίσω να τσουλάω γρήγορα προς το τέρμα. Η μάνα μου απ' ότι μου λέει τώρα με είδε ξαφνικά να κάνω την "κατάβαση" και αντί να ανησυχήσει μήπως πάθω κάτι, είπε "Το γκρέμισε το βουνό!". Εγώ όπως κατέβαινα μάζευα με τα μαλλιά μου ξερόχορτα, έκανα γκελ απ' το ένα δέντρο στο άλλο και γδερνόμουν από τις αγκαθιές. Το παράξενο όμως είναι ότι θυμάμαι πως ήμουν ενθουσιασμένη!
Δεν θυμάμαι πως κατέληξα στο σπίτι. Αυτό που ξέρω είναι πως ξύπνησα κάμποσες ώρες μετά με πόνους σ' όλο μου το σώμα απ΄τα χτυπήματα στα δέντρα, άχυρα πιασμένα στα μαλλιά μου και γεμάτη γρατσουνιές από τ' αγκάθια, λες και είχα τσακωθεί με γατιά.
Μετά από αυτή την εμπειρία, δεν ξαναφόρεσα φούστα για πολύ καιρό.
Σχόλια