Είμαι σίγουρη ότι αυτό το παθαίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Όταν δεν έχω σκοπό να πάω πουθενά, βαριέμαι που ζω και κυκλοφορώ στο σπίτι με το βρακί, η φράντζα μου μοιάζει λες και την έχω κάνει πιστολάκι και οι μπούκλες απ' τη φόρμα είναι κάγκελο! Μαλλί κομμωτηρίου με λίγα λόγια.
Όταν όμως αποφασίσω να πάω κάπου -ακόμα και μέχρι το περίπτερο- τότε οι τρίχες μου αποφασίζουν να αφήσουν τον μεταξύ τους συγχρονισμό στην άκρη και να με κάνουν να φαίνομαι λες και προσπαθώ να πιάσω σήμα απ' το υπερπέραν. Θα παρέθετα αντίστοιχη φωτογραφία, αλλά δεν χρωστάνε τίποτα όσοι διαβάζουν. Θυμάστε εκείνον τον τύπο στη Δρούζα (νομίζω) που έλεγε ότι χρησιμοποιούσε τα μαλλιά του ως κεραίες για να έχει επαφή με εξωγήινους; Κάτι τέτοιο, αλλά χωρίς το μισότρελλο υφάκι. Ελπίζω.
Έχω προσπαθήσει να δω τι κινήσεις κάνω τις φορές που τα μαλλιά μου φτιάχνονται από μόνα τους, και προσπαθώ να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα όταν πρέπει να πάω κάπου. Δεν γίνεται τίποτα όμως! Είναι λες και όταν παίρνω την απόφαση να πάω κάπου, ο εγκέφαλός μου στέλνει μήνυμα στις τρίχες και ξαφνικά τα μαλλιά μου γίνονται ένα αίσχος και δεν είναι να με δει άνθρωπος.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το λούσιμο. Εκεί που ετοιμάζομαι να πάω κάπου και τα μαλλιά μου είναι αξιοπρεπή, ο εγκέφαλος μου ξαναστέλνει το ίδιο μήνυμα στις τρίχες και ανακαλύπτω ξαφνικά ότι η ρίζα είναι τίγκα στο λάδι. Τότε τυχαίνει να έχω κάτι πολύ επείγον να κάνω (και συνήθως αρκετά επίσημο), πρέπει να είμαι στην εντέλεια, αλλά εγώ δεν μπορώ γιατί τα μαλλιά μου έγιναν χάλια ξαφνικά και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα και εύχομαι να μπορούσα να χώσω το κεφάλι μου στην άμμο για να το κρύψω σαν τις στρουθοκαμήλους.
Κομμωτήριο. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν πρόβλημα να βρουν μια κομμώτρια που να τους κάνει τα μαλλιά ακριβώς όπως τα θέλουν. Εγώ έχω βρει την κομμώτρια, αλλά δεν έχω συνεργάσιμο κεφάλι. Είχα πάει σ' έναν γάμο τις προάλλες και φαινόμουν λίγο χάλια. Δεν φταίει η κομμώτρια. Είχε κάνει ότι μπορούσε. Απλά το κεφάλι μου απ' ότι φαίνεται διαφωνούσε με το τελικό αποτέλεσμα, οπότε κατέληξα να δείχνω σαν ξεμαλλιασμένη.
Έχω γάμο αύριο. Για να δω τι θα γίνει...
Όταν όμως αποφασίσω να πάω κάπου -ακόμα και μέχρι το περίπτερο- τότε οι τρίχες μου αποφασίζουν να αφήσουν τον μεταξύ τους συγχρονισμό στην άκρη και να με κάνουν να φαίνομαι λες και προσπαθώ να πιάσω σήμα απ' το υπερπέραν. Θα παρέθετα αντίστοιχη φωτογραφία, αλλά δεν χρωστάνε τίποτα όσοι διαβάζουν. Θυμάστε εκείνον τον τύπο στη Δρούζα (νομίζω) που έλεγε ότι χρησιμοποιούσε τα μαλλιά του ως κεραίες για να έχει επαφή με εξωγήινους; Κάτι τέτοιο, αλλά χωρίς το μισότρελλο υφάκι. Ελπίζω.
Έχω προσπαθήσει να δω τι κινήσεις κάνω τις φορές που τα μαλλιά μου φτιάχνονται από μόνα τους, και προσπαθώ να κάνω τα ίδια ακριβώς πράγματα όταν πρέπει να πάω κάπου. Δεν γίνεται τίποτα όμως! Είναι λες και όταν παίρνω την απόφαση να πάω κάπου, ο εγκέφαλός μου στέλνει μήνυμα στις τρίχες και ξαφνικά τα μαλλιά μου γίνονται ένα αίσχος και δεν είναι να με δει άνθρωπος.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το λούσιμο. Εκεί που ετοιμάζομαι να πάω κάπου και τα μαλλιά μου είναι αξιοπρεπή, ο εγκέφαλος μου ξαναστέλνει το ίδιο μήνυμα στις τρίχες και ανακαλύπτω ξαφνικά ότι η ρίζα είναι τίγκα στο λάδι. Τότε τυχαίνει να έχω κάτι πολύ επείγον να κάνω (και συνήθως αρκετά επίσημο), πρέπει να είμαι στην εντέλεια, αλλά εγώ δεν μπορώ γιατί τα μαλλιά μου έγιναν χάλια ξαφνικά και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα και εύχομαι να μπορούσα να χώσω το κεφάλι μου στην άμμο για να το κρύψω σαν τις στρουθοκαμήλους.
Κομμωτήριο. Οι περισσότερες γυναίκες έχουν πρόβλημα να βρουν μια κομμώτρια που να τους κάνει τα μαλλιά ακριβώς όπως τα θέλουν. Εγώ έχω βρει την κομμώτρια, αλλά δεν έχω συνεργάσιμο κεφάλι. Είχα πάει σ' έναν γάμο τις προάλλες και φαινόμουν λίγο χάλια. Δεν φταίει η κομμώτρια. Είχε κάνει ότι μπορούσε. Απλά το κεφάλι μου απ' ότι φαίνεται διαφωνούσε με το τελικό αποτέλεσμα, οπότε κατέληξα να δείχνω σαν ξεμαλλιασμένη.
Έχω γάμο αύριο. Για να δω τι θα γίνει...
Σχόλια