Υπάρχουν κάποια στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν ως ανθρώπους, αλλά πολλές φορές εμείς οι ίδιοι αργούμε να τα συνειδητοποιήσουμε. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να μην έχει προσέξει ότι είναι τσιγκούνης, και ξαφνικά κάποια άκυρη στιγμή να συνειδητοποιήσει ότι νιώθει σφίξιμο κάθε φορά που βγάζει το πορτοφόλι για να πληρώσει.
Κάτι τέτοιες φλασιές τις τρώω συχνά τώρα τελευταία. Πιστεύω ότι ίσως αυτό συμβαίνει επειδή έχω μεγαλώσει αρκετά να να μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου. Τις προάλλες λοιπόν συνειδητοποίησα ότι αγχώνομαι εύκολα, νοιώθω τύψεις και γίνομαι συχνά υποχείριο τους. Των τύψεων. Υποχείριο των τύψεων μου. Τώρα που έβγαλα νόημα, πάω παρακάτω.
Όταν κάνω μαλακία ή αδικώ κάποιον, πάντα το συνειδητοποιώ εγώ πριν απ' όλους. Οπότε θέλω να δηλώσω ότι δεν χρειάζεται να με κάνει κανείς να νοιώσω αυτές τις "υγιείς" τύψεις που πρέπει να νοιώθουν όλα τα ανθρώπινα όντα για να θεωρούνται άνθρωποι. Ξέρω να δημιουργώ τύψεις στον εαυτό μου και να με κάνω να νοιώθω σκουπίδι, και μάλιστα είμαι πολύ καλή σ' αυτό! Οπότε οι επιπλέον τύψεις -δωρεά καλοθελητών- απλά μου προκαλούν υπερφόρτωση και με κάνουν ράκος.
Να σημειώσω εδώ ότι το παράδειγμα με την τσιγκουνιά είναι προσωπική εμπειρία και αυτή τη φλασιά την έφαγα πριν από κάνα χρόνο. Γενικά από τότε που ξεκίνησαν οι σπουδές μου μ' έχει πιάσει η περισυλλογή. Είναι τρομακτικό να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου που δεν τα είχες προσέξει ποτέ πριν. Και το ακόμα πιο τρομακτικό είναι να τα έχουν καταλάβει όλα αυτά οι άλλοι πριν από σένα. Μήπως διοχετεύοντας όλο το χρόνο μας στο να καταλάβουμε τους άλλους, ξεχνάμε να γνωριστούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό;
Κάτι τέτοιες φλασιές τις τρώω συχνά τώρα τελευταία. Πιστεύω ότι ίσως αυτό συμβαίνει επειδή έχω μεγαλώσει αρκετά να να μπορώ να καταλάβω τον εαυτό μου. Τις προάλλες λοιπόν συνειδητοποίησα ότι αγχώνομαι εύκολα, νοιώθω τύψεις και γίνομαι συχνά υποχείριο τους. Των τύψεων. Υποχείριο των τύψεων μου. Τώρα που έβγαλα νόημα, πάω παρακάτω.
Όταν κάνω μαλακία ή αδικώ κάποιον, πάντα το συνειδητοποιώ εγώ πριν απ' όλους. Οπότε θέλω να δηλώσω ότι δεν χρειάζεται να με κάνει κανείς να νοιώσω αυτές τις "υγιείς" τύψεις που πρέπει να νοιώθουν όλα τα ανθρώπινα όντα για να θεωρούνται άνθρωποι. Ξέρω να δημιουργώ τύψεις στον εαυτό μου και να με κάνω να νοιώθω σκουπίδι, και μάλιστα είμαι πολύ καλή σ' αυτό! Οπότε οι επιπλέον τύψεις -δωρεά καλοθελητών- απλά μου προκαλούν υπερφόρτωση και με κάνουν ράκος.
Να σημειώσω εδώ ότι το παράδειγμα με την τσιγκουνιά είναι προσωπική εμπειρία και αυτή τη φλασιά την έφαγα πριν από κάνα χρόνο. Γενικά από τότε που ξεκίνησαν οι σπουδές μου μ' έχει πιάσει η περισυλλογή. Είναι τρομακτικό να ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου που δεν τα είχες προσέξει ποτέ πριν. Και το ακόμα πιο τρομακτικό είναι να τα έχουν καταλάβει όλα αυτά οι άλλοι πριν από σένα. Μήπως διοχετεύοντας όλο το χρόνο μας στο να καταλάβουμε τους άλλους, ξεχνάμε να γνωριστούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό;
Σχόλια