Έχω μια απίστευτη λατρεία για το φαγητό. Μπορώ να κάτσω και να φάω απίστευτες ποσότητες φαγητού, και μετά να θέλω να φάω κι άλλο τόσο. Αν οι ποσότητες φαγητού που κατανάλωνα καθημερινά αντικατοπτρίζονταν στο βάρος μου, αυτή τη στιγμή θα ζύγιζα γύρω στα 120 κιλά. Μπορεί να είναι η καταστροφή της γης από εξωγήινους σε εξέλιξη, και εγώ να μη δίνω δεκάρα επειδή εκείνη την ώρα θα καταβροχθίζω την καλύτερη πίτσα που φτιάχτηκε ποτέ.
Προσπαθώ κατά καιρούς να πείσω τον εαυτό μου να σταματήσω να άγομαι και να φέρομαι με βάση τις ορέξεις της κοιλιάς μου, αλλά αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν μπορώ την ώρα που κυλιέμαι στο πάτωμα με τα σάλια μου να στάζουν στο χαλάκι να πω "μαζέψου, Πέννυ. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Μιλάμε απλά για ένα λαχταριστό σουφλέ σοκολάτας ζεστό ζεστό, με το εσωτερικό του να πλημμυρίζει στο πιάτο σε απόσταση αναπνοής".
Είναι σαν την πρέζα. Έχει τύχει να με πονάει το στομάχι μου απ' τη λιγούρα. Είναι τόσο δυνατή κάποιες φορές που σκέφτομαι ότι άμα αποφάσιζα ποτέ μου να κάνω δίαιτα, θα ήμουν χαμένη από χέρι. Εδώ έχει τύχει σ' ένα βράδυ να φάω συνολικά 4 πίτες και μία κρέπα γλυκιά! Και άλλο ένα βράδυ μία πίτσα δεκαεξάρα! Χωρίς καμία βοήθεια, παρακαλώ.
Ώρες ώρες σκέφτομαι εσένα -έρμη αναγνώστρια με το καρότο στο χέρι. Σε οικτίρω! Αν δεν έχεις γνωρίσει την απόλαυση μιας καρμπονάρας, μίας πίτσας σπέσιαλ, λίγου βρώμικου μετά το ξενύχτι, τότε δέσε μια πέτρα απ' το λαιμό σου όσο είναι καιρός. Τι να το κάνεις το ωραίο σώμα, αν πιέζεις τον εαυτό σου καθημερινά; Λες και θα χαλάσει η ισορροπία του πλανήτη αν η διάμετρος του κώλου σου είναι δύο εκατοστά παραπάνω απ' το κανονικό. Άσε τις μεζούρες και τους δοσομετρητές και πιάσε τα μαχαιροπίρουνα!
Γιατί τι είναι οι θερμίδες στην τελική; Ένας απλός αριθμός. Ενώ η αίσθηση της ικανοποίησης μετά το φαγητό: Ανεκτίμητη. Μου θύμισε διαφήμιση της Mastercard αυτό το τελευταίο. Αλλά είναι αλήθεια. Τώρα που τα είπα κι έφαγα κιόλας, πάω για ύπνο. Καληνύχτα!
Credit στη Νίκη. Αν το 'στελνα όπως ήταν αρχικά, θα μ' έπαιρναν με τις ντομάτες. Ευχαριστώ για τα tips.
Προσπαθώ κατά καιρούς να πείσω τον εαυτό μου να σταματήσω να άγομαι και να φέρομαι με βάση τις ορέξεις της κοιλιάς μου, αλλά αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Δεν μπορώ την ώρα που κυλιέμαι στο πάτωμα με τα σάλια μου να στάζουν στο χαλάκι να πω "μαζέψου, Πέννυ. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Μιλάμε απλά για ένα λαχταριστό σουφλέ σοκολάτας ζεστό ζεστό, με το εσωτερικό του να πλημμυρίζει στο πιάτο σε απόσταση αναπνοής".
Είναι σαν την πρέζα. Έχει τύχει να με πονάει το στομάχι μου απ' τη λιγούρα. Είναι τόσο δυνατή κάποιες φορές που σκέφτομαι ότι άμα αποφάσιζα ποτέ μου να κάνω δίαιτα, θα ήμουν χαμένη από χέρι. Εδώ έχει τύχει σ' ένα βράδυ να φάω συνολικά 4 πίτες και μία κρέπα γλυκιά! Και άλλο ένα βράδυ μία πίτσα δεκαεξάρα! Χωρίς καμία βοήθεια, παρακαλώ.
Ώρες ώρες σκέφτομαι εσένα -έρμη αναγνώστρια με το καρότο στο χέρι. Σε οικτίρω! Αν δεν έχεις γνωρίσει την απόλαυση μιας καρμπονάρας, μίας πίτσας σπέσιαλ, λίγου βρώμικου μετά το ξενύχτι, τότε δέσε μια πέτρα απ' το λαιμό σου όσο είναι καιρός. Τι να το κάνεις το ωραίο σώμα, αν πιέζεις τον εαυτό σου καθημερινά; Λες και θα χαλάσει η ισορροπία του πλανήτη αν η διάμετρος του κώλου σου είναι δύο εκατοστά παραπάνω απ' το κανονικό. Άσε τις μεζούρες και τους δοσομετρητές και πιάσε τα μαχαιροπίρουνα!
Γιατί τι είναι οι θερμίδες στην τελική; Ένας απλός αριθμός. Ενώ η αίσθηση της ικανοποίησης μετά το φαγητό: Ανεκτίμητη. Μου θύμισε διαφήμιση της Mastercard αυτό το τελευταίο. Αλλά είναι αλήθεια. Τώρα που τα είπα κι έφαγα κιόλας, πάω για ύπνο. Καληνύχτα!
Credit στη Νίκη. Αν το 'στελνα όπως ήταν αρχικά, θα μ' έπαιρναν με τις ντομάτες. Ευχαριστώ για τα tips.
Σχόλια