Προσπαθώ να γράψω εδώ και κάτι μέρες. Παραπονιόμουν δεξιά και αριστερά ότι δεν είχα θέμα, όταν εδώ και καμιά βδομάδα μου έκλεινε το μάτι. Σα δε ντρέπομαι!
Τις προάλλες ήρθε ένα μήνυμα στο facebook να συναντηθούμε οι απόφοιτοι του 2009. Ψιλοέμεινα, γιατί συνήθως τα ριγιούνιον γίνονται μετά από δέκα χρόνια. Μίλησα με την Αλέ, και μετά άρχισα να σκέφτομαι διάφορα.
Θέλω να πάω να δω παιδιά με τα οποία ανταλλάσσαμε μια καλημέρα με το ζόρι; Με νοιάζει αν είναι καλά; Αν έχουν κάποιου είδους πρόβλημα; Αν τα πάνε καλά με τις σπουδές τους;
Εννοείται πως θα στεναχωρηθώ αν συμβεί κάτι σε κάποιον απ' αυτούς, αλλά στο επίπεδο που είχα στεναχωρηθεί όταν σκοτώθηκαν οι 21 μαθητές στα Τέμπη το 2003. Όχι επειδή χάθηκε η συγκεκριμένη ζωή, δηλαδή, απλά επειδή χάθηκε μια ζωή.
Επίσης δεν έχω όρεξη για την υποκρισία. Το ξέρω ότι δεν τους νοιάζει (κάποιους απ' αυτούς) αν ζω ή πεθαίνω, οπότε προς τι οι ερωτήσεις; «Πως τα πας με τη σχολή σου; Πόσα μαθήματα χρωστάς;» Μαλακίες, αυτό λέω εγώ.
Συναντήθηκα σήμερα με την κοριτσοπαρέα του λυκείου, βγάλαμε από ένα φτυάρι η καθεμιά και το αναλύσαμε το ζήτημα. Βγήκε ένα τελικό συμπέρασμα: τα ριγιούνιον αξίζουν μόνο αν είσαι επιτυχημένος, γιατί τότε παίρνεις την πετυχεσά σου (δεν άντεξα!) και την τρίβεις στη μούρη του εκάστοτε ενοχλητικού πρώην συμμαθητή.
Όσοι πρώην συμμαθητές μου το διαβάσουν αυτό και θιχτούν, 15 κορυφαίοι νευρολόγοι συνιστούν ΤΟΠ!
Τις προάλλες ήρθε ένα μήνυμα στο facebook να συναντηθούμε οι απόφοιτοι του 2009. Ψιλοέμεινα, γιατί συνήθως τα ριγιούνιον γίνονται μετά από δέκα χρόνια. Μίλησα με την Αλέ, και μετά άρχισα να σκέφτομαι διάφορα.
Θέλω να πάω να δω παιδιά με τα οποία ανταλλάσσαμε μια καλημέρα με το ζόρι; Με νοιάζει αν είναι καλά; Αν έχουν κάποιου είδους πρόβλημα; Αν τα πάνε καλά με τις σπουδές τους;
Εννοείται πως θα στεναχωρηθώ αν συμβεί κάτι σε κάποιον απ' αυτούς, αλλά στο επίπεδο που είχα στεναχωρηθεί όταν σκοτώθηκαν οι 21 μαθητές στα Τέμπη το 2003. Όχι επειδή χάθηκε η συγκεκριμένη ζωή, δηλαδή, απλά επειδή χάθηκε μια ζωή.
Επίσης δεν έχω όρεξη για την υποκρισία. Το ξέρω ότι δεν τους νοιάζει (κάποιους απ' αυτούς) αν ζω ή πεθαίνω, οπότε προς τι οι ερωτήσεις; «Πως τα πας με τη σχολή σου; Πόσα μαθήματα χρωστάς;» Μαλακίες, αυτό λέω εγώ.
Συναντήθηκα σήμερα με την κοριτσοπαρέα του λυκείου, βγάλαμε από ένα φτυάρι η καθεμιά και το αναλύσαμε το ζήτημα. Βγήκε ένα τελικό συμπέρασμα: τα ριγιούνιον αξίζουν μόνο αν είσαι επιτυχημένος, γιατί τότε παίρνεις την πετυχεσά σου (δεν άντεξα!) και την τρίβεις στη μούρη του εκάστοτε ενοχλητικού πρώην συμμαθητή.
Όσοι πρώην συμμαθητές μου το διαβάσουν αυτό και θιχτούν, 15 κορυφαίοι νευρολόγοι συνιστούν ΤΟΠ!
Σχόλια