Προσπαθώ να γράψω ποστ εδώ και κάτι μέρες, με αποτέλεσμα να έχω γεμίσει ένα κάρο πρόχειρα. Τα διάβασα για να δω ποιο είναι το πρόβλημα μου και συνειδητοποίησα ότι όλα έσταζαν χολή. Δεν νομίζω να 'μαι τόσο πικρόχολη σε γενικές γραμμές, οπότε τι φταίει τώρα; Οι γιορτές!
Γενικά κάθε φορά που βρίσκομαι σε χαρούμενη ατμόσφαιρα και ευτυχία, όλο τρώγομαι μέσα μου και προσπαθώ να μιζεριάσω με το ζόρι. Λες και θα είμαι καλύτερα με τα μούτρα κατεβασμένα.
Δεν αντέχω την πολύ ευτυχία. Νοιώθω λες και όσο πιο πολύ χαρώ με κάτι, τόσο πιο πολύ θα στεναχωρηθώ με κάτι άλλο. Έτσι, για να υπάρχει ισορροπία στο σύμπαν! Έχω αναφέρει σε παλιότερο ποστ -νομίζω- ότι έχω μανία με τη συμμετρία.
Δεν πιστεύω ότι μόνο εγώ είμαι έτσι. Σκεφτείτε πόσα τραγούδια υπάρχουν για θάνατο, χωρισμό, εγκατάλειψη, λύπη γενικότερα, και πόσα για εκπληρωμένο έρωτα και χαρά. Εξαιρούνται τα δημοτικά τύπου «σήμερα λάμπει ο ουρανός». Η δυστυχία πουλάει, υποθέτω.
Γενικά κάθε φορά που βρίσκομαι σε χαρούμενη ατμόσφαιρα και ευτυχία, όλο τρώγομαι μέσα μου και προσπαθώ να μιζεριάσω με το ζόρι. Λες και θα είμαι καλύτερα με τα μούτρα κατεβασμένα.
Δεν αντέχω την πολύ ευτυχία. Νοιώθω λες και όσο πιο πολύ χαρώ με κάτι, τόσο πιο πολύ θα στεναχωρηθώ με κάτι άλλο. Έτσι, για να υπάρχει ισορροπία στο σύμπαν! Έχω αναφέρει σε παλιότερο ποστ -νομίζω- ότι έχω μανία με τη συμμετρία.
Δεν πιστεύω ότι μόνο εγώ είμαι έτσι. Σκεφτείτε πόσα τραγούδια υπάρχουν για θάνατο, χωρισμό, εγκατάλειψη, λύπη γενικότερα, και πόσα για εκπληρωμένο έρωτα και χαρά. Εξαιρούνται τα δημοτικά τύπου «σήμερα λάμπει ο ουρανός». Η δυστυχία πουλάει, υποθέτω.
Σχόλια