Άλλη μια Μπρίτζετ Τζόουνς.

Είναι μερικές φορές που θέλω να βάλω μια κλαψιάρικη ταινία που ψοφάνε ο πρωταγωνιστής, η γκόμενά του, ο σκύλος του και όλο του το σόι και να πάρω ένα μπολ παγωτό και να βουλιάξω στον καναπέ.

Λες και άμα δεν κλάψω μια φορά το μήνα για το πόσο άδικη είναι η ζωή θα σκάσω. Μόνο που η ζωή δεν είναι και τόσο άδικη μαζί μου, οπότε μετά τσαντίζομαι που δεν έχω λόγους να γκρινιάξω.

Οπότε μετά κάθομαι και κάνω σχολιασμό στην ταινία. Την κλαψιάρικη από πιο πάνω. Φτιάχνω δικούς μου διαλόγους και μετά βρίζω τους ρόλους γιατί είναι τόσο θύματα της ίδιας τους της τύχης που με τσαντίζουνε.

Είμαι ψυχοπαθής. Ή κυκλοθυμική. Δεν ξέρω στα σίγουρα.