«Χρώματα, άνοιξη, βόλτα στον ήλιο...» Vol.: 2

Δεν είμαι στα καλά μου τώρα τελευταία εγώ. Και κάθε φορά που δεν είμαι στα καλά μου φέρνω σβούρα τα έπιπλα του δωματίου επειδή έχω ένα θεματάκι με τις αλλαγές και με αυτόν τον τρόπο ξεγελάω τον εαυτό μου ότι μπαίνω σε εντελώς καινούριο χώρο κάθε φορά. Αυτό βέβαια κρατάει για δυο-τρεις βδομάδες το πολύ.

Δεν ξέρω τι φταίει. Ίσως φταίει το ότι καλυτέρεψε ο καιρός και νοιώθω ότι σκάω όταν κάθομαι μες στο σπίτι όσο είναι πάνω ο ήλιος. Ίσως φταίει ο ανάδρομος Ερμής. Ίσως το φενγκ σούι. Το σίγουρο πάντως είναι (και πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι το λέω ΕΓΩ αυτό) ότι θέλω να έρθει το καλοκαίρι!

Και δεν μπορώ να πω ότι μου 'χουν λείψει τα μπάνια, οι βόλτες ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Μου 'χει λείψει ο ήλιος! Αυτό το καθαρό φως που μόλις πέφτει πάνω μου με πιάνει μια χαρά και μια αισιοδοξία -κάτι που μου 'χει λείψει τον τελευταίο καιρό αρκετά.

Γι' αυτό λάμψε ήλιε γιατί εδώ που ζούμε είσαι το μοναδικό πράγμα που δεν θα μπορέσουν να ξεπουλήσουν στο τέλος...