(Μπορεί να φανώ λίγο φωνακλού ή κάτι τέτοιο. Επίσης ξέρω ότι το κείμενο είναι λίγο τεράστιο. Υπομονή. Και Βέρυ Σόρρυ.) Σας έχει τύχει ποτέ να ακούσετε για πρώτη φορά ένα τραγούδι και να σκεφτείτε πόσο μεγάλη μαλακία είναι, αλλά μετά από 3-4 φορές να αρχίσει να σας αρέσει; Ή να γίνει μόδα κάποιο ρούχο-παπούτσι, στην αρχή να πείτε ότι δεν θα πετάγατε λεφτά για κανένα λόγο για κάτι τέτοιο, αλλά μετά από κάνα δίμηνο να το δείτε τόσες φορές σε βιτρίνες και να αρχίσει –τελικά- να σας αρέσει; Το παθαίνω όλη την ώρα. Με τη μουσική, τα ρούχα, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Τότε που είχαν πρωτοβγεί τα UGGS στην ελληνική αγορά τα έβλεπα και ήθελα να βάλω φωτιά στα μάτια μου. Σοβαρά όμως. Αλλά μετά από δυο χρονάκια που τα ‘βλεπα κάθε χειμώνα άρχισαν να μου ΑΡΕΣΟΥΝ. Και να θέλω να ΑΓΟΡΑΣΩ δικά μου ΚΙΟΛΑΣ! Εννοείται ότι δεν πήγα να δώσω 200€ για κάτι που χρησιμεύει μόνο αν μένεις μόνιμα στην Αλάσκα ή στον Βόρειο Πόλο, αλλά με ενοχλεί το ότι ποτέ δεν θα ξανακοιτάξω αυτό το παπούτσι θέλοντ