Μπήκα στον blogger μόλις τώρα μετά από σχεδόν ένα χρόνο και συνειδητοποίησα πως η μπλογκόσφαιρα ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να κινείται κανονικότατα χωρίς εμένα. Τι θράσσος. Πως τολμάτε όλοι σας, πραγματικά. Πλησιάζει η εξεταστική για άλλη μια φορά, αλλά αυτή τη φορά την αντικρίζω έχοντας στην πλάτη μου μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων. Το λες και ανακούφιση. Τώρα τελευταία έχω αρχίσει δειλά - δειλά να πιστεύω πως μπορώ πράγματι να πάρω πτυχίο. Δεν μου είχε ξανασυμβεί αυτό. Την Παρασκεύη γιορτάζω μαζί με το υπόλοιπο 1/3 του ελληνικού πληθυσμού. και βαριέμαι αφάνταστα να κάνω το οτιδήποτε, αλλά θα φτιάξω γλυκό και θα το φάω όλο μόνη μου κι ας με πιάσει κόψιμο. Σιχτίρ. Μου τρώνε όλο το ταψί κάθε χρόνο. Πρέπει να αγοράσω μία μικρή βιβλιοθήκη για να βγάλω τα βιβλία μου απ' την ντουλάπα και να μπορώ να τα επιδεικνύω και να κάνω την έξυπνη κλπ κλπ. Μόλις έκανα τσεκάρισμα στη λέξη «επιδεικνύω» για να δω αν την έγραψα σωστά. Την έγραψα σωστά. In your face, bitches! Τον τελευταίο χρόνο που έχω χαθεί από ε