Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Που πάω, που βρίσκομαι και τι στον άνεμο θα κάνω.

Μπήκα στον blogger μόλις τώρα μετά από σχεδόν ένα χρόνο και συνειδητοποίησα πως η μπλογκόσφαιρα ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ να κινείται κανονικότατα χωρίς εμένα. Τι θράσσος. Πως τολμάτε όλοι σας, πραγματικά.

Πλησιάζει η εξεταστική για άλλη μια φορά, αλλά αυτή τη φορά την αντικρίζω έχοντας στην πλάτη μου μονοψήφιο αριθμό μαθημάτων. Το λες και ανακούφιση. Τώρα τελευταία έχω αρχίσει δειλά - δειλά να πιστεύω πως μπορώ πράγματι να πάρω πτυχίο. Δεν μου είχε ξανασυμβεί αυτό.

Την Παρασκεύη γιορτάζω μαζί με το υπόλοιπο 1/3 του ελληνικού πληθυσμού. και βαριέμαι αφάνταστα να κάνω το οτιδήποτε, αλλά θα φτιάξω γλυκό και θα το φάω όλο μόνη μου κι ας με πιάσει κόψιμο. Σιχτίρ. Μου τρώνε όλο το ταψί κάθε χρόνο.

Πρέπει να αγοράσω μία μικρή βιβλιοθήκη για να βγάλω τα βιβλία μου απ' την ντουλάπα και να μπορώ να τα επιδεικνύω και να κάνω την έξυπνη κλπ κλπ. Μόλις έκανα τσεκάρισμα στη λέξη «επιδεικνύω» για να δω αν την έγραψα σωστά. Την έγραψα σωστά. In your face, bitches!

Τον τελευταίο χρόνο που έχω χαθεί από εδώ πλέω σε μια θάλασσα αβεβαιότητας και αμφιβολίας, αλλά τώρα τελευταία το τοπίο έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει και έχω αρχίσει να νιώθω αισιόδοξη (θου Κύριε!)

See y' all later!

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Χρόνια πολλά Πεννού, ό,τι επιθυμείς! Άντε και καλό πτυχίο σιγά σιγά :-)
Κ.Σ.
Ο χρήστης JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε…
♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)Καιρο ειχα να περασω απο τη μπλοκογειτονια ,αλλα τωρα ηρθα αφηνοντας τις καλυτερες ευχες μου για ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!!Να εισαι παντα καλα και να βρισκω ανοιχτο το σπιτικο σου!!♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫══♫══♫══♫ ♫═.♫══♫══♫══♫ (●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)(●◡●)Χρονια σου πολλα με καθυστερηση!!!
Ο χρήστης Thunder είπε…
Νωρις τα ειδα τα σχολια σας!!! Ευχαριστω ΚΑΙ ευχαριστω :D

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μαξιλάρι

μυρίζει σαν εσένα, αλλά το μύρισα μόνο τρεις φορές. Τόσες επέτρεψα στον εαυτό μου. Ίσα για να εντυπώσω την ανάμνηση στη μνήμη μου, ίσα να πληγώσω το μυαλό μου λίγο ακόμα. Και μετά έδωσα να το μυρίσουν κι άλλοι, και τους λέω "να, δείτε, αυτή είναι η αύρα του ανθρώπου μου" αλλά μου λένε ότι δεν μυρίζουν τίποτα και ότι δεν έχω πια άνθρωπο.  Αλλά εγώ μέσα μου νιώθω λες και ζω μέσα σε ένα κακό όνειρο και απλά κάνω υπομονή να ξυπνήσω αλλά δεν ξυπνάω ποτέ και τελικά δεν είναι μόνο μέσα στο κεφάλι μου όλο αυτό και πονάω και φοβάμαι αλλά δεν φοβάμαι πια. Και δεν πονάω πια. Και δεν νιώθω πια.

Την πρώτη φορά που πετάξαμε αετό

-ή μάλλον που προσπάθησαν οι γονείς μου να πετάξουν- ήμουν δύο χρονών. Δεν είχε αέρα, οπότε ο αετός δεν ανέβηκε ποτέ. Και τότε (σύμφωνα με μαρτυρίες) έπιασα τον αετό με τα δύο -ομολογουμένως μικρά- χέρια μου και άρχισα να τον ταρακουνάω με απίστευτη τσαντίλα, γιατί σα δε ντρεπόταν που δεν ήθελε να πετάξει στον ουρανό. Το μυαλό μου τότε δεν μπορούσε να χωνέψει ότι δεν έφταιγε αυτό που έβλεπα μπροστά μου, αλλά η έλλειψη αέρα. Κάτι αόρατο δηλαδή, το οποίο δεν είχα τη δυνατότητα να αντιληφθώ. Τόσα χρόνια μετά, η κατάληξη αυτής της ιστορίας επαναλαμβάνεται στη ζωή μου κατά καιρούς. Αλλά εγώ -σαν ένα χαζό παιδάκι δύο χρονών- ακόμα τσαντιζομαι με τον αετό.

Πετάχτηκα κατά τις πέντε σήμερα

και μετά δεν μ' έπαιρνε ο ύπνος. Δεν ξέρω τί συνέβη, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι τώρα, στις 10:30, πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας. Παίρνω το λεωφορείο αυτές τις μέρες γιατί δεν έχω όρεξη να διαχειριστώ τους οδηγούς της Αθήνας. Αυτό μου δίνει χρόνο να σκεφτώ πράγματα. Σήμερα το πρωί λοιπόν σκεφτόμουν για την ποιότητα των ανθρώπων. Δεν με καλύπτουν οι λέξεις «καλός» και «κακός» για να χαρακτηρίσω ανθρώπους. Το κριτήριο για μένα είναι ο βαθμός ενσυναίσθησης. Το πόσο ικανοί είμαστε να μπούμε ο ένας στα παπούτσια του άλλου. Αν το σκεφτείς, μπορεί ένας άνθρωπος να θεωρείται καλός (καλός χριστιανός, καλός επαγγελματίας, καλός οικογενειάρχης), αλλά να είναι ένα άτομο με παρωπίδες, ρατσιστής κλπ, που για μένα σημαίνει ότι έχει εξαιρετικά χαμηλό βαθμό ενσυναίσθησης. Βαριέμαι να το εξηγήσω παραπάνω, εμπιστεύομαι ότι έχεις καταλάβει τί εννοώ. Εν τέλει καταλήγω στο γεγονός ότι με αυτό το κριτήριο αξιολογώ τους ανθρώπους όλη μου τη ζωή. Δεν το είχα καταλάβει. Εκτός αυτού, αντιλαμβάνομαι ότι έχω