και στη θέση σου έχουν αφήσει ένα ρομπότ, και όχι από τα καλά ρομπότ κιόλας. Από εκείνα με τις σκουριασμένες βίδες και τα στραβοκουμπωμενα παξιμάδια και τις ξεχαρβαλωμενες αρθρώσεις, που τρίζουν σε κάθε τους βήμα. Αλλά δεν τα παρατάει να ξέρεις, σε αντικαθιστά επάξια! Κάνει τα πράγματα της καθημερινής λίστας σου ακριβώς όπως πρέπει, προσπαθεί. Λες και έχει το νου του στο να σου κάνει αναφορά στο τέλος κάθε μέρας, λες και θα νοιαστεις αρκετά να τη διαβάσεις. Εξαιρετικό ρομπότ, καλό ρομπότ.
Μόνο που κάθε φορά που προσπαθώ να του μιλήσω, δεν απαντάει. Κάθε φορά που προσπαθώ να το πάρω αγκαλιά, με τρυπάει στο στήθος η γωνία από το κάλυμμα του που δεν κουμπώνει καλά πλέον. Και πονάει αυτό το τρύπημα κάθε φορά, αλλά εγώ σα χαζή προσπαθώ και πάλι, μπας και τη νιοστή φορά έχει αλλάξει κάτι και έχει ως δια μαγείας επισκευαστεί. Αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτα να ξέρεις, γιατί έχασα το εγχειρίδιο και κάπου είναι εκείνο το καλό το κατσαβίδι που μου είχες χαρίσει κάποτε αλλά δεν έχω ιδέα πού. Μόνο το αντισκουριακο έχω ευκαιρο και το ψεκάζω, ελπίζοντας ότι θα αντέξει μέχρι να έρθεις πάλι. Αλλά δεν ξέρω αν θέλεις να γυρίσεις καν πίσω. Ίσως αν δοκιμάσω παλι να κοιτάξω τον καθρέφτη, ίσως τότε σε βρω. Μπορεί αυτή τη φορά να είσαι εκεί, κάπου στο βάθος.
Μπα. Μόνο βίδες και σκουριά.
Σχόλια