Και πήγα να σηκωθώ απ'το κρεβάτι μου, αλλά το κρεβάτι ήταν ο καναπές, και το πρωί δεν ήταν πρωί αλλά τρεις τα μεσάνυχτα.
Σκατα. Πάλι σαλιωσα το μαξιλάρι.
Η τηλεόραση με κοιτάζει και το νετφλιξ κάνει τη γνωστή ερώτηση "συνεχίζετε να παρακολουθείτε;" Όχι, έχω μήνες να σε "παρακολουθήσω". Σε χρησιμοποιώ σαν υπνοστεντον για τις σκέψεις μου γιατί δεν έχω την ενέργεια να ασχοληθώ μαζί τους. Έχουν μπει σε μια ατέρμονη λούπα αλλά ταυτόχρονα έχουν μπλεχτεί σαν κουβαριστρα που ξέφυγε και ξετυλιχτηκε στο πάτωμα. Και στην αρχή προσπάθησα να ξεμπερδεψω την κλωστή και να την τυλίξω πάλι στο καρούλι της όπως πρέπει, αλλά όλο έβρισκα μπροστά μου κόμπους. Και τι να κάνω με τους κόμπους, μου λες; Κανείς δεν μπορεί να ράψει με μια τόσο χαζή κλωστή.
Σχόλια