εσένα σε έχω χάσει από καιρό. Αλλά αν με ρωτούσες, δεν θα μπορούσα να το παραδεχτώ ποτέ και σε κανέναν. Όμως ήρθες και μου πέταξες έναν καθρέφτη, και τρόμαξα τόσο πολύ με αυτό που είδα. Τελικά δεν είχα χάσει μόνο εσένα, είχα χάσει και την ηρεμία μου μαζί. Αλλά δεν την είχα χάσει ξαφνικά, σα να έπεσε κάπου και να έκανε έναν απότομο κρότο. Άλλωστε, αν είχε κάνει κρότο θα το έπαιρνα χαμπάρι νωρίτερα.
Την έχανα λίγο λίγο, μήνες τώρα, σαν να κρατούσα ένα σακούλι αλεύρι με μία μικρή τρυπούλα, από την οποία χυνόταν αργά αλλά σταθερά. Και γύρισα ξαφνικά και το σακούλι είχε μείνει άδειο. Κι εσύ άδειος είχες μείνει. Κι εγώ άδεια είχα μείνει.
Και μείναμε να κοιταζόμαστε στο τέλος, και να βλέπει ο ένας μέσα από τον άλλο, χωρίς όμως να βλέπουμε κάτι στην πραγματικότητα. Γιατί αν κοιτάξεις μέσα στο κενό, κενό θα βρεις.
Σχόλια