να μην σκέφτομαι ποτέ τις συνέπειες. Να πλέω σε τούτη τη ζωή σαν μια σαπουνόφουσκα, όπου με πάει ο άνεμος. Θα πάω ψηλά; Θα ακουμπήσω τυχαία στο τσιμέντο και θα σκάσω; Δεν ξέρω και ούτε που με νοιάζει, γιατί είμαι κάτι εξ ορισμού εύθραυστο και εφήμερο. Έχω γεννηθεί για να στροβιλιστώ στον αέρα, να λάμψω στιγμιαία από το φως και να εξαφανιστώ. Και μετά ο σκοπός θα έχει επιτευχθεί. Μια αιωνιότητα που κράτησε μόλις τρία γυαλιστερά δευτερόλεπτα.
τα λόγια σε αυτό το άτυπο ημερολόγιο, γράμματα χωρίς διεύθυνση παραλήπτη. Ένα ημερολόγιο που έχει μόνο τις εξωτερικές στρώσεις του κρεμμυδιού. Παρόλα αυτά, με ξαλαφρώνει πολύ όλο αυτό. Ξεκίνησα να διαβάζω πάλι βιβλία σιγά σιγά, βαρέθηκα τα reels του ινσταγκραμ. Κάθε 3ο reel ήταν ανάγνωση ταρώ, I shit you not. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τόσα άτομα που να ανεβάζουν τέτοια βιντεάκια. Πολύ ωραία τα έλεγαν πάντως, μου έλεγαν ότι είμαι γαμάτη και ότι με περιμένουν σπουδαία πράγματα. Σας ευχαριστώ, το ξέρω ήδη, και το ξέρω επειδή τα φτιάχνω εγώ τα σπουδαία πράγματα. Επίσης μου έλεγαν ότι θα γυρίσεις πίσω. Εκεί είναι που τα έκλεισα και έπιασα το διάβασμα, πόσο delulu να ταΐσουν και αυτά. Θέλω να σου πω τόσα πολλά. Πρέπει να κάνω λίστα. Και να κάνω θέλω, για αυτά δεν χρειάζομαι λίστα. Οι σκέψεις μου είναι θυμωμένες ώρες ώρες. Δεν το κάνουν με κακία όμως, αλλά αυτό το ξέρεις γιατί με ξέρεις. Πονάει όλο αυτό. Αν υπήρχε απόρριψη, δεν θα πονούσε έτσι. Δεν θα με έπιανε ούτε δύσπνοια, ούτε σφίξιμο.
Σχόλια