στην ατμόσφαιρα που δεν μπορώ να προσδιορίσω. Λες και αναπνέω πιο καθαρό αέρα, ή λες και τα πνευμόνια μου έχουν ξαφνικά περισσότερο χώρο.
Το σφίξιμο έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Νιώθω πολύ καλύτερα. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ξεκουράζω το κεφάλι μου βγάζοντας εδώ τις σκέψεις μου. Αν εξαιρέσουμε δηλαδή το ότι έχει χαλάσει ο ύπνος μου λίγο, νιώθω ότι όλα είναι/θα πάνε καλά.
Η σημερινή σκέψη του πρωινού καφέ είναι ότι η χαρά και η ευτυχία είναι δύο μη ταυτόσημες έννοιες. Δεν την έχω ολοκληρώσει ακόμα γιατί σκέφτομαι και άλλα πράγματα παράλληλα.
Μου έχει λείψει πολύ ένα ταξίδι. Σκέφτομαι τί μου αρέσει στα ταξίδια. Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια φαγητά και να βλέπω πώς το μέρος που επισκέπτομαι είναι διαφορετικό από αυτό που είμαι. Να παρατηρώ τους ντόπιους και το πώς κινούνται.
Τις προάλλες περίμενα το τρόλεϊ στο Ζάππειο και βρήκα 10€ στο δρόμο. Τα πήρα και τα καθάρισα στο σπίτι επειδή ήταν στην άσφαλτο. Με αυτά τα χρήματα πήρα καφέδες για όλους μας στο γραφείο. Ένιωσα ότι το σωστό ήταν να μην τα φάω μόνη μου.
Ελπίζω να μην τα έχασε κάποιος που τα είχε ανάγκη. Αυτή η σκέψη με οδήγησε σε άλλη σκέψη. Στο ότι κάποιες φορές ο ένας άνθρωπος χάνει κάτι και μετά κερδίζει κάποιος άλλος. Μπορεί αυτός ο άλλος να το είχε περισσότερη ανάγκη από τον προκάτοχο.
Προσπαθώ να εφαρμόζω αυτή τη λογική όταν χάνω κάτι, γενικότερα στη ζωή μου. Μου παίρνει τη στεναχώρια αυτή η σκέψη, ότι μπορεί αυτό που έχασα να έπρεπε να προχωρήσει κάπου αλλού, ότι είναι μία φυσική ροή των πραγμάτων. Και αντίστοιχα, αυτά που έρχονται σε μένα, μπορεί κάποιος να τα έχει χάσει πρώτα.
Είμαι ευγνώμων για αυτά που έρχονται και αποχαιρετώ αυτά που χάνονται. Και ελπίζω να χάνονται για καλό.
Σχόλια