Σε φυσιολογικές φάσεις ο ύπνος μου ξεκινά στις 11-12 τα μεσάνυχτα. Όταν λέω "φυσιολογικές φάσεις", εννοώ όταν έχω σχολή ή εξεταστική, υποχρεώσεις -δηλαδή- που με αναγκάζουν να σηκωθώ πριν τις 12 και να φερθώ σαν υπεύθυνος ενήλικας. Όταν όμως έχω το δικαίωμα να κοπροσκυλιάσω (διακοπές, αργίες, απεργίες), τότε ξαφνικά καταλήγω να κοιμάμαι κατά τις 5-7 το πρωί και να ξυπνώ κατά τις 6 το απόγευμα.
Βασικά είμαι λίγο υπερβολική πιο πάνω, επειδή δεν έβρισκα άλλες λέξεις για να κλείσω την παράγραφο. Δεν γίνεται "ξαφνικά" όλο αυτό το χάος. Ξεκινά σταδιακά. Αποφασίζουν -στην αρχή- δυο-τρεις να το ρίξουν έξω, οι υπόλοιποι ακολουθούν, και μετά καταλήγουμε όλοι μαζί να κάνουμε ολονυχτία στο facebook και στο MSN μέχρι τις 6. Όλα καλά μέχρι εδώ, γιατί έχω παρέα στις αϋπνίες μου και δεν νιώθω άσχημα.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι υπόλοιποι ξενύχτηδες εξαφανίζονται σιγά-σιγά λόγω υποχρεώσεων (σα δε ντρέπονται). Τότε ξαφνικά μένω μόνη στο PC μέχρι τα ξημερώματα χωρίς να έχω κάτι να κάνω, αλλά δεν μπορώ να πάω να κοιμηθώ κιόλας γιατί έχω συνηθίσει σ' αυτό το ασυνήθιστο ωράριο. Προσπαθώ -λοιπόν- με διάφορες μεθόδους να καταφέρω να πέσω για ύπνο σε μία νορμάλ ώρα. Ανορθόδοξες μεθόδους.
Είχα προσπαθήσει μια δόση να κάτσω να μετρήσω προβατάκια, αλλά δεν πρόκειται να το επαναλάβω, γιατί τότε ξυπνά ο λογιστής μέσα μου και κοιτάω να απαριθμήσω τα προβατάκια επακριβώς, να ανοίξω λογαριασμούς στο ενεργητικό και να καταγράψω το αποτέλεσμα. Κομματάκι δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα προβατάκια δεν υπάρχουν καν. Επίσης, είχα κάτσει αρκετές φορές κι είχα φτιάξει χλιαρό γαλατάκι -γιατί λένε ότι σε καλμάρει- αλλά δεν. Τζίφος.
Η λύση μου ήρθε ξαφνικά μια μέρα καθώς καθόμουν και χουζούρευα στο κρεβάτι (Πραγματικά, δεν παίζει να υπάρχει πιο αργόσχολος άνθρωπος από μένα. Παρακαλώ, μην με μισήσετε όσοι έχετε κανονικές δουλειές και υποχρεώσεις). Το σχέδιο ήταν απλό. Θα ξύπναγα κανονικά κατά τις 6 το απόγευμα και θα καθόμουν ξύπνια σερί μέχρι το βράδυ της επόμενης ημέρας, έτσι ώστε να ταβλιαστώ κατά τις 7-8 το βράδυ! Είμαι ιδιοφυΐα!
Δυστυχώς όμως, όπως έχω αναλύσει και σε παλιότερο post, μου είναι δύσκολο να κάνω κάτι ακόμα κι αν το πάρω απόφαση. Οπότε προσπαθώ για κανά δίμηνο να ξαγρυπνίσω, με αποτέλεσμα μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα να κάνω δουλειές στο σπίτι κάθε μέρα μέχρι τις 10 το πρωί και μετά κατά τις 11 να πέφτω ξερή για ύπνο. Φτου κι απ' την αρχή, δηλαδή! Στο τέλος, ο μόνος τρόπος να καταφέρω να πετύχω τον στόχο μου, είναι να συμβεί κάτι δραστικό, που δεν πρόκειται να μου αφήσει περιθώρια ύπνου όλη τη μέρα.
Πάω για ύπνο, γράφω Αυτοματισμό αύριο κι έχω διάβασμα. Καληνύχτα!
Βασικά είμαι λίγο υπερβολική πιο πάνω, επειδή δεν έβρισκα άλλες λέξεις για να κλείσω την παράγραφο. Δεν γίνεται "ξαφνικά" όλο αυτό το χάος. Ξεκινά σταδιακά. Αποφασίζουν -στην αρχή- δυο-τρεις να το ρίξουν έξω, οι υπόλοιποι ακολουθούν, και μετά καταλήγουμε όλοι μαζί να κάνουμε ολονυχτία στο facebook και στο MSN μέχρι τις 6. Όλα καλά μέχρι εδώ, γιατί έχω παρέα στις αϋπνίες μου και δεν νιώθω άσχημα.
Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι υπόλοιποι ξενύχτηδες εξαφανίζονται σιγά-σιγά λόγω υποχρεώσεων (σα δε ντρέπονται). Τότε ξαφνικά μένω μόνη στο PC μέχρι τα ξημερώματα χωρίς να έχω κάτι να κάνω, αλλά δεν μπορώ να πάω να κοιμηθώ κιόλας γιατί έχω συνηθίσει σ' αυτό το ασυνήθιστο ωράριο. Προσπαθώ -λοιπόν- με διάφορες μεθόδους να καταφέρω να πέσω για ύπνο σε μία νορμάλ ώρα. Ανορθόδοξες μεθόδους.
Είχα προσπαθήσει μια δόση να κάτσω να μετρήσω προβατάκια, αλλά δεν πρόκειται να το επαναλάβω, γιατί τότε ξυπνά ο λογιστής μέσα μου και κοιτάω να απαριθμήσω τα προβατάκια επακριβώς, να ανοίξω λογαριασμούς στο ενεργητικό και να καταγράψω το αποτέλεσμα. Κομματάκι δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτά τα προβατάκια δεν υπάρχουν καν. Επίσης, είχα κάτσει αρκετές φορές κι είχα φτιάξει χλιαρό γαλατάκι -γιατί λένε ότι σε καλμάρει- αλλά δεν. Τζίφος.
Η λύση μου ήρθε ξαφνικά μια μέρα καθώς καθόμουν και χουζούρευα στο κρεβάτι (Πραγματικά, δεν παίζει να υπάρχει πιο αργόσχολος άνθρωπος από μένα. Παρακαλώ, μην με μισήσετε όσοι έχετε κανονικές δουλειές και υποχρεώσεις). Το σχέδιο ήταν απλό. Θα ξύπναγα κανονικά κατά τις 6 το απόγευμα και θα καθόμουν ξύπνια σερί μέχρι το βράδυ της επόμενης ημέρας, έτσι ώστε να ταβλιαστώ κατά τις 7-8 το βράδυ! Είμαι ιδιοφυΐα!
Δυστυχώς όμως, όπως έχω αναλύσει και σε παλιότερο post, μου είναι δύσκολο να κάνω κάτι ακόμα κι αν το πάρω απόφαση. Οπότε προσπαθώ για κανά δίμηνο να ξαγρυπνίσω, με αποτέλεσμα μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα να κάνω δουλειές στο σπίτι κάθε μέρα μέχρι τις 10 το πρωί και μετά κατά τις 11 να πέφτω ξερή για ύπνο. Φτου κι απ' την αρχή, δηλαδή! Στο τέλος, ο μόνος τρόπος να καταφέρω να πετύχω τον στόχο μου, είναι να συμβεί κάτι δραστικό, που δεν πρόκειται να μου αφήσει περιθώρια ύπνου όλη τη μέρα.
Πάω για ύπνο, γράφω Αυτοματισμό αύριο κι έχω διάβασμα. Καληνύχτα!
Σχόλια