Εξ' αιτίας αυτού συνεχώς θέλω να ξεκινώ καινούρια πράγματα. Κάτι τέτοιο παίζει συνεχώς στο μυαλό μου: "Ω πόσο μου αρέσει η ζωγραφικ... Α! λέω να πάω στο ωδείο για να μάθω να παίζω κ... Ουάου! Μαγειρική! Θα γίνω σ... Αχ πόσο μου αρέσει η σοκολάτα! Πρέπει να βρω σοκολάτα ΤΩ-ΡΑ!" με αποτέλεσμα να βάζω ένα στόχο και πριν προλάβω να τον φτάσω, να βρίσκω άλλους 1,2,3......100 στόχους, να προσπαθώ να τους πετύχω όλους μαζί και στο τέλος να πετυχαίνω έναν με δύο στην καλύτερη.
Ας πούμε λοιπόν ότι ο πρώτος στόχος είναι να μάθω να μαγειρεύω. Στην αρχή ξεκινώ με πολύ μεγάλη θέληση και ζωντάνια! Λέω "θα τα καταφέρω σίγουρα! Είμαι γεννημένη νικήτρια! Θα μάθω να μαγειρεύω τα πάντα!" Αρχίζω λοιπόν και σηκώνομαι νωρίς κάθε πρωί, απαλλάσσω την μαμά απ' τα καθήκοντα της κουζίνας και νιώθω λες και είμαι απόγονος του Gordon Ramsay. Τις πρώτες μέρες τα καταφέρνω αρκετά καλά. Αυτό κρατάει μέχρι να με βομβαρδίσει ο δεύτερος στόχος. Ας πούμε ότι ο δεύτερος στόχος είναι να γίνω πιο "αθλητική".
Αποφασίζω για την εκπλήρωση του δεύτερου στόχου να ξεκινήσω το jogging και να πηγαίνω κάθε απόγευμα για τουλάχιστον ένα μισάωρο. Οι δύο αυτοί στόχοι μου συνυπάρχουν μια χαρά! Σηκώνομαι νωρίς το πρωί για να μαγειρέψω και πάω το απόγευμα για τρέξιμο. Νιώθω πολύ ενθουσιασμένη που τα καταφέρνω τόσο καλά! Μέχρι που "χτυπά" και τρίτος στόχος.
Επειδή τα πηγαίνω τόσο καλά, αποφασίζω να "επεκταθώ" και να βρω και τρίτο στόχο, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση είναι να παρακολουθώ πιο τακτικά τα μαθήματα της σχολής μου. Ξεθάβω το πρόγραμμα του εξαμήνου μου, κυκλώνω τις ώρες που με βολεύουν και ξεκινώ να παρακολουθώ τα μαθήματα! Οπότε τώρα έχω τρεις στόχους και τα πηγαίνω αρκετά καλά!
Κάπως έτσι προστίθενται και άλλοι στόχοι, και ξαφνικά βρίσκω τον εαυτό μου π.χ. να μην σηκώνεται νωρίς το πρωί για να μαγειρέψει την μία μέρα, να μην πάει για jogging την άλλη μέρα, να μην πατήσει πόδι στη σχολή για καμιά βδομάδα και έτσι όλο το σύστημά μου αρχίζει να καταρρέει.
Αρχίζω και νιώθω απογοήτευση γιατί πιστεύω ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Σκέφτομαι "αφού όλοι οι άλλοι μόλις αποφασίσουν να κάνουν κάτι το καταφέρνουν, εγώ γιατί έχω πρόβλημα;". Και εδώ είναι το θέμα. Όλοι οι άλλοι είναι φυσιολογικοί άνθρωποι και δεν θα καταντήσουν με 10 διαφορετικούς στόχους προς εκπλήρωση, ούτε θα πελαγώσουν και θα τα παρατήσουν!
Μετά από αυτή την απογοήτευση τα παρατάω όλα και για καμιά δεκαπενταριά μέρες δεν κάνω τίποτα απολύτως. Μετά όμως όλο και κάτι έρχεται στο μυαλό μου και ξεκινάω απ' την αρχή, με αποκορύφωμα την απογοήτευση... Και ξανά, και ξανά...
Μερικοί απ' τους στόχους του τελευταίου μήνα (Αυγούστου):
- να γραφτώ σε ωδείο για να ξανά-ξεκινήσω μαθήματα φωνητικής
- να πάω να γραφτώ στο γυμναστήριο της σχολής
- να βρω το κινητό μου και να το φορτίσω γιατί είναι κλειστό από τις 31.7.2010
- να ξεκολλήσω απ' το pc
- να κάτσω και να γράψω μουσική για το project
καλή μου τύχη λοιπόν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου