Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αδικία.

Μπορώ να κάνω υπομονή για πολλά πράγματα, αν και είμαι πολύ κυκλοθυμική. Συνήθως επιλέγω εγώ πότε θα τα χάσω και πότε θα ξεσπάσω, απλά γιατί δεν θέλω να πιέσω άλλο τον εαυτό μου να κρατηθεί και να σκάσει. Σπάνια θα χάσω τον έλεγχο. Και όταν τον χάσω, μετά δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα γιατί εκείνη την ώρα είμαι ταύρος σε υαλοπωλείο.

Ένα πράγμα μπορεί να με ταράξει τόσο πολύ. Η αδικία σε οποιαδήποτε μορφή της. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι οι διαφωνίες πρέπει να λύνονται σε μορφή ντιμπέιτ. Να λέει πρώτα ο ένας ο,τι έχει να πει και μετά να λέει και ο άλλος τα δικά του. Οπότε αν όταν μιλάω με διακόπτει ο άλλος για να μου πει τα ίδια ξανά και ξανά (ενώ τον έχω ακούσει ήδη), με πιάνει μούρλια. Σιχαίνομαι την επανάληψη.

Επίσης πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πιστεύει ο,τι θέλει και να κάνει ο,τι θέλει, αρκεί να μην ενοχλεί τους άλλους. Γι' αυτό και δεν ανέχομαι την κοροϊδία ή τον ρατσισμό. Όχι για μένα. Εγώ είμαι χοντρόπετση και είναι δύσκολο να με προσβάλλει κάποιος. Απλά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι μπορεί να ξυπνήσει ένας άκυρος μια μέρα και να του 'ρθει να ενοχλήσει έναν συνάνθρωπό του χωρίς λόγο.

Και τέλος, δεν μ' αρέσει να νομίζει ο άλλος ότι είναι τόσο απίστευτος που μπορεί να μπει στο μυαλό μου, να καταλάβει τι θέλω να πω πριν μιλήσω, να βγάλει το δικό του συμπέρασμα και μετά να αρχίσει να μου επιτίθεται. Πάντα ήμουν μαθηματικό μυαλό. Θέλω αιτιολόγηση. Θέλω αποτελέσματα, όχι κούφιες θεωρίες. Αν έχεις επιχειρήματα, πες ο,τι τραβάει η ψυχή σου. Αλλά μην «φαντάζεσαι» ότι είπα/υπονόησα κάτι απλά για να 'χεις δικαιολογία να μου τα χώσεις. Γιατί δεν θα κρατήσει η χαρά σου πολλή ώρα.

Σχόλια

Ο χρήστης Marianna Papagiannopoulou είπε…
Πες τα!!! Δν θα μπορουσα να συμφωνω περισσοτερο!!!!



Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το μαξιλάρι

μυρίζει σαν εσένα, αλλά το μύρισα μόνο τρεις φορές. Τόσες επέτρεψα στον εαυτό μου. Ίσα για να εντυπώσω την ανάμνηση στη μνήμη μου, ίσα να πληγώσω το μυαλό μου λίγο ακόμα. Και μετά έδωσα να το μυρίσουν κι άλλοι, και τους λέω "να, δείτε, αυτή είναι η αύρα του ανθρώπου μου" αλλά μου λένε ότι δεν μυρίζουν τίποτα και ότι δεν έχω πια άνθρωπο.  Αλλά εγώ μέσα μου νιώθω λες και ζω μέσα σε ένα κακό όνειρο και απλά κάνω υπομονή να ξυπνήσω αλλά δεν ξυπνάω ποτέ και τελικά δεν είναι μόνο μέσα στο κεφάλι μου όλο αυτό και πονάω και φοβάμαι αλλά δεν φοβάμαι πια. Και δεν πονάω πια. Και δεν νιώθω πια.

Την πρώτη φορά που πετάξαμε αετό

-ή μάλλον που προσπάθησαν οι γονείς μου να πετάξουν- ήμουν δύο χρονών. Δεν είχε αέρα, οπότε ο αετός δεν ανέβηκε ποτέ. Και τότε (σύμφωνα με μαρτυρίες) έπιασα τον αετό με τα δύο -ομολογουμένως μικρά- χέρια μου και άρχισα να τον ταρακουνάω με απίστευτη τσαντίλα, γιατί σα δε ντρεπόταν που δεν ήθελε να πετάξει στον ουρανό. Το μυαλό μου τότε δεν μπορούσε να χωνέψει ότι δεν έφταιγε αυτό που έβλεπα μπροστά μου, αλλά η έλλειψη αέρα. Κάτι αόρατο δηλαδή, το οποίο δεν είχα τη δυνατότητα να αντιληφθώ. Τόσα χρόνια μετά, η κατάληξη αυτής της ιστορίας επαναλαμβάνεται στη ζωή μου κατά καιρούς. Αλλά εγώ -σαν ένα χαζό παιδάκι δύο χρονών- ακόμα τσαντιζομαι με τον αετό.

Πετάχτηκα κατά τις πέντε σήμερα

και μετά δεν μ' έπαιρνε ο ύπνος. Δεν ξέρω τί συνέβη, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι τώρα, στις 10:30, πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας. Παίρνω το λεωφορείο αυτές τις μέρες γιατί δεν έχω όρεξη να διαχειριστώ τους οδηγούς της Αθήνας. Αυτό μου δίνει χρόνο να σκεφτώ πράγματα. Σήμερα το πρωί λοιπόν σκεφτόμουν για την ποιότητα των ανθρώπων. Δεν με καλύπτουν οι λέξεις «καλός» και «κακός» για να χαρακτηρίσω ανθρώπους. Το κριτήριο για μένα είναι ο βαθμός ενσυναίσθησης. Το πόσο ικανοί είμαστε να μπούμε ο ένας στα παπούτσια του άλλου. Αν το σκεφτείς, μπορεί ένας άνθρωπος να θεωρείται καλός (καλός χριστιανός, καλός επαγγελματίας, καλός οικογενειάρχης), αλλά να είναι ένα άτομο με παρωπίδες, ρατσιστής κλπ, που για μένα σημαίνει ότι έχει εξαιρετικά χαμηλό βαθμό ενσυναίσθησης. Βαριέμαι να το εξηγήσω παραπάνω, εμπιστεύομαι ότι έχεις καταλάβει τί εννοώ. Εν τέλει καταλήγω στο γεγονός ότι με αυτό το κριτήριο αξιολογώ τους ανθρώπους όλη μου τη ζωή. Δεν το είχα καταλάβει. Εκτός αυτού, αντιλαμβάνομαι ότι έχω