μακάρι να έμενες πιστός στην επιλογή σου και να με άφηνες στην ησυχία μου. Έχω εκατό πράγματα στο κεφάλι μου, έχω και τα σκατά τα δικά σου. Να τα διαχειριστείς μόνος σου, παρακαλώ. Ή με τον άνθρωπό σου. Έχεις άνθρωπο. Δεν είμαι εγώ αυτός ο άνθρωπος. Δική σου επιλογή να μην είμαι εγώ αυτός ο άνθρωπος. Τέλος πάντων, να 'χαμε να λέγαμε. Διάβαζα το ημερολόγιο απ' το 2018 και έχω κάνει απίστευτη εξέλιξη στα πάντα, εκτός από εσένα. Αυτά που με απασχολούσαν τότε, με απασχολούν και σήμερα, εκατό χρόνια μετά. Κάπου ένα ώπα φιλαράκι, δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Και άλλες φορές το έχω πει αυτό, αμέτρητες φορές, αλλά πλέον έχω τόσο θυμό μέσα μου που δεν μπορούν να με κάνουν καλά δυο κουβέντες. Το όλα ή τίποτα το εννοώ ακόμα, απλά αυτή τη στιγμή ο θυμός που έχω ξεπερνάει τη στεναχώρια μου σε ποσότητα οπότε μπορώ να το κάνω όντως πράξη. Δεν θέλω τίποτα, ούτε καλημέρες, ούτε τραγούδια, ούτε όμορφα λόγια. Χόρτασα από όμορφα λόγια και αποτέλεσμα μηδέν. Και τα τραγούδια έχεις πού να τα στείλ...