Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα ποστ όχι για το καρναβάλι.

Όντας πατρινιά νοιώθω την υποχρέωση να γράψω κάτι για το καρναβάλι, αλλά ποτέ δεν κάνω κάτι όταν με υποχρεώνουν, οπότε δεν πρόκειται να γράψω τίποτα.

Θαυμάζω το δήμο πάντως γιατί με το κάψιμο του καρνάβαλου ξεκίνησε αμέσως το καθάρισμα. Νοιώθω πολύ Ευρωπαία ρε παιδί μου! Γιατί όπως και να το κάνουμε τα κομφετί και τα λοιπά χάρτινα «πράγματα» γίνονται πολύ μπλιάχ μόλις τα βρέξεις, και δεν είναι και πολύ ωραίο θέαμα. 

Έγιναν κάτι αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών και ανέβασαν τις διδακτικές μονάδες σε κάποια μαθήματα που έχω ήδη περάσει, οπότε από το καρναβάλι και μετά τρέχω με κάτι εργασίες που πρέπει να κάνω. Σχεδόν τις τελείωσα. Γιούπι!

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μερικοί άνθρωποι ξοδεύουν 40-60€ κάθε χρόνο στο καρναβάλι για στολή κτλ. Εγώ άμα δεν είχα τα μέσα (μεγάλο λαμόγιο) να τη βγάζω τζαμπέ κάθε χρόνο, σιγά μην πήγαινα.

Σήμερα θα πάω να αναδείξω άλλο ένα από τα πολλά ταλέντα μου σε ένα καραόκΙ πάρτυ! Κάτι μου λέει ότι θα κοτέψω (ατάκα γιαγιάς) και τελευταία στιγμή δε θα τραγουδήσω. Θα δούμε! Πάντως, όπως υποσχέθηκα στον τίτλο, το ποστ δεν είναι για το καρναβάλι! Εγώ πάλι μπορεί...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Χωρίς να το καταλάβω πήρα αρκετά σοβαρά τη λίστα.

Και έχω κάνει κάποια βασικά βήματα για την εκπλήρωσή της. Πράγμα που δεν περίμενα απ' τον εαυτό μου γιατί είμαι της αναβολής μέχρι αηδίας. Πήγα ( μετά από ΠΟΛΥ σπρώξιμο από τη φίλη Αλέ ) και έκανα ακρόαση ( κατά τη διάρκεια της οποίας πήγα να πάω από καρδιά ) και με πήραν και αυτή τη στιγμή είμαι χορωδός (β' φωνή) και ΓΙΟΥΠΙΙΙ και ουράνια τόξα και ασημί μονόκεροι και νεράιδες και βάφλα μπανάνα-φράουλα-βανίλια με μερέντα και τριμμένο μπισκότο!!! Επίσης έχω αρχίσει να σχεδιάζω (με τη βοήθεια της φίλης Αλέ - εν δυνάμει αρχιτέκτων μηχανικός βεβαίως, βεβαίως!) το σπίτι των ονείρων μου! 

Νομοσχέδιο Αθηνά.

Θυμάμαι μια φορά είχα αγχωθεί πολύ γιατί έπρεπε να βγω να τραγουδήσω μπροστά σε όλο το σχολείο και το βράδυ της παραμονής της γιορτής δεν είχα κλείσει μάτι. Το πρωί τελικά έκανα την άρρωστη και δεν πήγα καθόλου. Δεν με ένοιαξε αν θα έβρισκαν αντικαταστάτρια ή τι θα μου έλεγαν την επόμενη μέρα, αρκεί που το είχα γλιτώσει. Κάτι τέτοιο έχω πάθει και απόψε το βράδυ. Είμαι στο τέταρτο έτος στη λογιστική της Πάτρας και έμαθα ότι η σχολή μου τον Σεπτέμβρη θα φύγει για Μεσολλόγγι. Έχω 15 μαθήματα για πτυχίο (να, το είπα επιτέλους) και πρέπει να τα περάσω όλα τον Ιούνη και τον Σεπτέμβρη για να γλιτώσω όσο γίνεται τα πήγαιν’ έλα. Μετά βέβαια θα έχω και την πρακτική και την πτυχιακή. Άλλο αυτό. Με έχει πιάσει αυτός ο πανικός που μεταφράζεται σε κολικό στομάχου, νεύρα από το πουθενά, σφίξιμο στο στήθος και δύσπνοια. Χθες που το έμαθα δεν μου κόλλαγε ύπνος και τελικά αποκοιμήθηκα με το ζόρι στις έξι το πρωί. Όσο το ξεχνάω είμαι εντάξει αλλά μετά κάτι θα μου το θυμίσει και εύχομα...

Σε σχέση με αυτό που είπα

για τις άσχημες σκέψεις/αναμνήσεις, νομίζω χθες το είπα. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι κάποια πράγματα εμένα μπορεί να με στεναχωρήσουν πολύ, με βάση τα δεδομένα που έχω μπροστά μου αλλά και το πώς είναι η κατάσταση από τη δική μου σκοπιά. Τα ίδια πράγματα εσύ τα βλέπεις από διαφορετική οπτική γωνία, γνωρίζεις όλα τα δεδομένα και στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε στο να έχει τελείως διαφορετική βαρύτητα ένα γεγονός για τον καθένα μας. Για μένα να είναι ένα πολύ σημαντικό/στενάχωρο γεγονός δηλαδή, και για σένα να είναι οριακά αδιάφορο. Παράδειγμα, οι καλοκαιρινές διακοπές σου. Πιστεύω ότι δεν έχεις καταλάβει καν τί με πείραξε εδώ. Πράγμα που με οδηγεί στη σκέψη ότι όλα είναι θέμα επικοινωνίας στο τέλος, που δεν είναι το φόρτε κανενός από τους δυο μας. Είναι που είναι μπλεγμένη η κατάσταση δηλαδή, είναι και αυτό το κομμάτι από πάνω. Αυτά εδώ που γράφω, ας πούμε. Που ξέρω πλέον ότι τα διαβάζεις. Στο μυαλό μου προσποιούμαι ότι δεν τα διαβάζεις, γιατί θέλω να κάνω τον κόπο να βγάλω σιγά σ...