Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ένα εισιτήριο..

Δεν μπορώ να σκεφτώ μία καλή εισαγωγή.

Ήμουν με τη Βιβή στη στάση του λεωφορείου και μας πλησίασε ένας τύπος. Φθαρμένα ρούχα, λαδωμένα μαλλιά, κ.τ.λ. Γύρισε και μας είπε «Δεν θα πω ψέματα. Είμαι τοξικομανής.» Εκείνη την ώρα γύρισε τα χέρια του και πράγματι είχαν ένα σωρό σημάδια από βελόνες. Ανατριχιαστικό.

«Θέλω όμως ένα εισιτήριο. Όχι λεφτά. Δε λέω ψέμματα για να πάρω τη δόση μου. Άμα θέλεις πήγαινε να μου το αγοράσεις εσύ το εισιτήριο, δε θέλω τα λεφτά.» Πρώτη φορά στη ζωή μου άκουγα ναρκομανή να ζητάει εισιτήριο και όχι «πενήντα λεπτά δωσ' μου γιατί μαζεύω λεφτά για να πάρω εισιτήριο επειδή είμαι φοιτητής και ξέμεινα.»

Δεν τον ξέρω, και πιθανότατα θα πεθάνει πριν καν πάρω πτυχίο, αλλά μπράβο του. Εννοείται πως είναι τραγικό που χαραμίζει έτσι τη ζωή του, αλλά γούσταρα ρε παιδί μου που ήταν ντόμπρος και δεν έλεγε τις σαχλαμάρες που λένε οι όμοιοί του.

Και η πιο απίστευτη ατάκα μόλις ρώτησε 5-10 κοπέλες που ήμασταν στη στάση και δεν του 'δωσε καμία εισιτήριο: «με φάγανε τα άτιμα τα θηλυκά!»

Σχόλια

Ο χρήστης Konstantinos Smanis είπε…
Όταν σου ζητάνε λεφτά για τη δόση τους τι τους λες; Και πάλι ντόμπροι είναι..
Ο χρήστης Thunder είπε…
αυτο ειναι αληθεια.. και παλι δεν προκειται να τους δωσω, αλλα εκτιμω το οτι δεν με περνανε για μαλακα..

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κλωσοπουλάκι και άλλα ψυχολογικά τραύματα

Επειδή οι μαλακίες που έκανα σαν παιδί αρέσουν, αποφάσισα να γράψω κι άλλες. Α! Να προειδοποιήσω σ' αυτό το σημείο ότι σε μερικά σημεία δεν υπάρχει συνοχή και οι σκέψεις φαίνονται λιγάκι μπερδεμένες. Δεν έπρεπε να πιω καφέ σήμερα. Πάμε λοιπόν! Πάντα μου άρεσε η ιδέα των κατοικίδιων. Προσοχή: όχι η φροντίδα και η περιποίηση που χρειάζεται ένα κατοικίδιο, αλλά αυτή η διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όταν ακούμε τις λέξεις "σκύλος", "γάτα" κ.τ.λ. Ξέρετε, αυτή την εικόνα που μας έχουν περάσει οι αμερικάνικες ταινίες . Το θέμα όμως είναι ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί στο να φροντίζουν μη ομιλούντα έμβια όντα. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, βέβαια, αρκεί να το συνειδητοποιήσει κανείς έγκαιρα. Πριν θάψει ένα κλωσόπουλο και δύο χρυσόψαρα, ας πούμε... Όταν μου πήρε η Μαμά Ηρώ το πρώτο μου χρυσόψαρο, ήμουν τεσσάρων χρονών. Είχα μια διεστραμμένη ιδέα ότι όσο πιο πολύ φαΐ του έριχνα, τόσο πιο μεγάλο θα γινόταν (η γιαγιά μου φταίει για αυτή την λανθασμέ...

Προειδοποίηση: Εορταστικό ποστ Νο1

Φέτος είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που γιορτάζει αυτός ο ναός νοημοσύνης και εκλεπτυσμένου χιούμορ! Γι' αυτό εννοείται πως θα αλλάξει το layout, θα σας σκοτίσω με τα εορταστικά ποστς, κ.ο.κ. Τα Jumbo έχουν βγάλει φέτος αυτά τα αυτοκόλλητα «ρολογάκια» που σου λένε πόσες μέρες απομένουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Αγαπητά Jumbo, μας κακομαθαίνετε! Δυστυχώς όταν δεν είσαι παιδάκι πια δεν είναι πρέπον να χοροπηδάς σαν κατσίκι βλέποντας τις στολισμένες βιτρίνες, οπότε θα αρκεστώ και φέτος στο να τσιρίζω άναρθρα από ενθουσιασμό. Φέτος θα πάρω έναν κόκκινο σκούφο τύπου Άγιος Βασίλης και θα τον φοράω ανήμερα Χριστούγεννα ΚΑΙ Πρωτοχρονιά! Αυτά για σήμερα...

Η βλαμμένη μανάβισσα.

Μ' είχαν πιάσει οι καλές μου σήμερα και είπα να πάω να κάνω κάτι ψώνια για το σπίτι. Θα μαγείρευα κιόλας κοτόπουλο και ήθελα τρία καρότα και μία πιπεριά Φλωρίνης. Το σημειώνουμε αυτό. Πρώτα πέρασα απ' τη μανάβισσα, και αφού διάλεξα αυτά που ήθελα και πάω να τα ζυγίσω, της δίνω πενηντάρικο για πράγματα που στοίχιζαν τρία ευρώ. Είχα και το απολογητικό βλέμμα τύπου «θα σε ταλαιπωρήσω λίγο με τα ρέστα». Ήμουν ευγενέστατη!  Οπότε μου αρπάζει τη σακούλα απ' τα χέρια και μου λέει «ΦΥΓΕ!» Κάγκελο εγώ. Άλλα όχι κυρία μου! Δεν θα μου χαλάσεις εσύ τη μέρα! Της είπα να πάω να πάρω κάτι χαρτικά που ήθελα, να χαλάσω λεφτά και να γυρίσω, και γυρίζει με υφάκι και μου λέει «κάνε ό,τι θες, δεν μ' ενδιαφέρει»  Αγαπητή κυριούλα. ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Γιατί ακριβώς στο επόμενο τετράγωνο από σένα έχει ανοίξει σούπερ μάρκετ, και επίσης ανάμεσα σε σένα και το εν λόγω σούπερ μάρκετ κάθε Σάββατο έχει λαϊκή! Οπότε, επειδή -αν δεν απατώμαι- το μαγαζί σου έτσι κι α...