Προσπάθησα και ξαναπροσπάθησα

και μετά προσπάθησα και λίγο παραπάνω. Αλλά ξέρεις τι κατάλαβα; Δεν κατάλαβα τίποτα. Αλλά ταυτόχρονα κατάλαβα και τόσα πολλά, στα οποία όμως δεν έδωσα καμία σημασία, γιατί δεν με βόλευε. Δεν ταίριαζε με την ιστορία που είχα πλάσει στο κεφάλι μου, βλέπεις.

Και ξέρεις τι έμεινε; Ένας κόμπος στο στομάχι έμεινε, και ένα σφίξιμο στο κεφάλι έμεινε, και μια θηλιά στο λαιμό έμεινε. Και τη θηλιά νομίζεις ότι μου την έβαλες εσύ, αλλά τη φορώ περήφανα χρόνια τώρα, ασταμάτητα. Και ήμουν τόσο απασχολημένη με τη δικιά μου που δεν έβλεπα ότι φορούσες κι εσύ μια ίδια. Και αντί να τις βγάλω, ξέρεις τι έκανα; Δεν τις κοιτούσα, λες και αν έκανα πως δεν υπάρχουν, θα εξαφανίζονταν κιόλας.

Αλλά δεν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γράφω όλα αυτά

τα λόγια σε αυτό το άτυπο ημερολόγιο, γράμματα χωρίς διεύθυνση παραλήπτη. Ένα ημερολόγιο που έχει μόνο τις εξωτερικές στρώσεις του κρεμμυδιού. Παρόλα αυτά, με ξαλαφρώνει πολύ όλο αυτό. Ξεκίνησα να διαβάζω πάλι βιβλία σιγά σιγά, βαρέθηκα τα reels του ινσταγκραμ. Κάθε 3ο reel ήταν ανάγνωση ταρώ, I shit you not. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τόσα άτομα που να ανεβάζουν τέτοια βιντεάκια. Πολύ ωραία τα έλεγαν πάντως, μου έλεγαν ότι είμαι γαμάτη και ότι με περιμένουν σπουδαία πράγματα. Σας ευχαριστώ, το ξέρω ήδη, και το ξέρω επειδή τα φτιάχνω εγώ τα σπουδαία πράγματα. Επίσης μου έλεγαν ότι θα γυρίσεις πίσω. Εκεί είναι που τα έκλεισα και έπιασα το διάβασμα, πόσο delulu να ταΐσουν και αυτά. Θέλω να σου πω τόσα πολλά. Πρέπει να κάνω λίστα. Και να κάνω θέλω, για αυτά δεν χρειάζομαι λίστα. Οι σκέψεις μου είναι θυμωμένες ώρες ώρες. Δεν το κάνουν με κακία όμως, αλλά αυτό το ξέρεις γιατί με ξέρεις. Πονάει όλο αυτό. Αν υπήρχε απόρριψη, δεν θα πονούσε έτσι. Δεν θα με έπιανε ούτε δύσπνοια, ούτε σφίξιμο.

Διαβάστε περισσότερα

Τα όνειρά μου

χορεύουν στο μυαλό μου σαν τις χρωματιστές κορδέλες που χρησιμοποιούν σε ανσάμπλ ρυθμικής γυμναστικής. Παίζει να έχω μέχρι πέντε κορδέλες ταυτόχρονα κάθε φορά, φυσικά πάντα σε μια τέλεια εκτελεσμένη χορογραφία. Για μένα λέμε, άλλωστε. Ονειροπολώ χαζεύοντας τον τρόπο που ανακατεύονται τα χρώματα μεταξύ τους. Και μόλις μια χορογραφία πιάσει το απόλυτο δεκάρι από την κριτική επιτροπή, σημαίνει ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Το όνειρο έχει γίνει πρώτα στόχος, και μετά πραγματικότητα. Τότε βρίσκω καινούργιες κορδέλες, ξεκινάω πάλι απ' την αρχή την εκμάθηση της νέας χορογραφίας. Αυτή τη στιγμή οι κορδέλες είναι τέσσερις . Η χορογραφία σε αυτές τις τέσσερις κοντεύει να τελειοποιηθεί. Υπάρχει και μία πέμπτη στον πάγκο, βέβαια, αλλά εκείνη δεν μπορώ να την εντάξω μόνη μου στο πρόγραμμα, μόνο τις δικές σου οδηγίες ακούει. Θα ήταν τόσο όμορφο θέαμα αν συμμετείχε κι εκείνη, ξέρεις.

Διαβάστε περισσότερα

Κλείνω τα μάτια μου

και κοιμάμαι σαν πτώμα. Δεν με βασανίζει καμία σκέψη πια, μέχρι και οι σκέψεις μου με βαρέθηκαν. Και βλέπω ένα σωρό όνειρα όλο το βράδυ, από την κούραση ξυπνάω και νιώθω λες και μου ρίχνουν ξύλο στον ύπνο. Περιμένω να δω ένα όνειρο στο οποίο να ΜΗΝ είσαι μέσα. Καταντάει γελοίο πλέον. "Τί όνειρο είδες;", σε ακούω να ρωτάς. Ήταν λες και έβλεπα στο μέλλον, θα σου πω. Έβλεπα ξύπνημα με χουζούρι, έβλεπα πρωινό καφέ στον καναπέ, με ακουστικά στα αυτιά του ο καθένας για να ακούει τα δικά του, αλλά να σε ακουμπάω λίγο με το πόδι μου γιατί μπορεί να μην θέλω τις λέξεις εκείνη την ώρα από κανέναν, αλλά πάντα μα πάντα θα θέλω την αύρα σου. Στην ησυχία του πρωινού, όταν καλά - καλά δεν έχει φωτίσει ο ήλιος. Άλλες φορές βλέπω παλιές αναμνήσεις, αλλά όχι σαν παρατηρητής. Τις βλέπω λες και τις ζω πάλι όπως εκείνη τη στιγμή. Ξαπλωμένη στο κρεβάτι μαζί σου, με τα diskman και τα CD, να μοιραζόμαστε τα ακουστικά μας και να κουβεντιάζουμε. Ή να είμαι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου γιατί είχαν

Διαβάστε περισσότερα

Ένα πολύ αστείο blog

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου