Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλλιτεχνικές ανησυχίες

Στην πλειοψηφία των μικρών παιδιών αρέσει να παίρνουν ένα μάτσο μπογιές και να τα κάνουν όλα μαντάρα.

Εμένα ποτέ δεν μ' ενθουσίαζε η ζωγραφική. Πάντα ένιωθα λες και ήμουν υποχρεωμένη να δείχνω ενθουσιασμένη κάθε φορά που έλεγε ο δάσκαλος "πιάστε τους μαρκαδόρους σας. Αυτή η ώρα είναι ελεύθερη". Ανησυχούσα. Γιατί δεν ήμουν σαν τους συμμαθητές μου που πέταγαν τη σκούφια τους;

Το πρόβλημά μου ήταν ότι πάντα έχω μεγάλες προσδοκίες απ' τον εαυτό μου. Ήθελα μόλις θα πιάσω το μολύβι να δημιουργήσω κάτι επιπέδου Πικάσο, το λιγότερο. Επειδή μου αρέσει να με θαυμάζουν και να είναι όλα τα φώτα στραμμένα πάνω μου, υποθέτω.

Ίσως πάλι έφταιγε το πολύ Art Attack. Ο συμπαθέστατος κύριος ονόματι Neil Buchanan τα έκανε όλα να μοιάζουν τόσο απλά, που μετά από κάθε εκπομπή με έκανε να θέλω κι εγώ να ξεδιπλώσω τα κρυφά μου καλλιτεχνικά ταλέντα. Και το αποτέλεσμα: "Κάτι" που να μοιάζει με θύμα πυρηνικής έκρηξης.

Σε μισώ, συμπαθέστατε κύριε ονόματι Neil Buchanan. Με έκανες να περάσω σχεδόν όλη την παιδική μου ηλικία νοιώθοντας σαν κάνα χαζό και άταρο που δεν ξέρει να φτιάξει ούτε έναν ήλιο. Τουλάχιστον έχω μάθει να ζωγραφίζω αυτό. Άμα στο στείλω, θα το κορνιζάρεις;

Σχόλια

Ο χρήστης Alexandra είπε…
Εγω μόνο καρδούλες ξέρω να φτιάχνω! Και σε εμένα δεν άρεσε η ζωγραφική ποτέ! Οσο για το Art Attack...ήταν καταπληκτικά όλα όσα έφτιαχνε ο Neil και το αγαλμάτινο κεφάλι!:P
Ο χρήστης Thunder είπε…
το θυμασαι κι εσυ, ε..; νομιζα οτι μονο εενα μου 'χε μεινει μετα απο τοσα χρονια! :Ρ

εγω το μονο που ξερω να κανω ειναι ηλιοβασιλεμα και γκραφιτι :Ρ
Ο χρήστης Alexandra είπε…
Μια χαρά!!! Xexnietai o Neil? :P
Mexri kai th mousikh stous titlous arxhs thymamai! :) 90's forever! :P
Ο χρήστης Thunder είπε…
κριμα που σταματησαν να το δειχνουν.. το χα πετυχει πριν απο κανα 5αρι χρονια, το βαζε το μεγκα κατα τις 5 το πρωι :Ρ
Ο χρήστης Just a dream... είπε…
Τον κυριούλη τον θυμάμαι κ εγώ. Κ επίσης, τον μισώ κ εγώ για τον ίδιο λόγο που τον μισείς κ εσύ! :Ρ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το πρόβλημά μου

με όλους εκείνους που με πλησιάζουν, είναι ότι δεν είναι ΕΣΥ. Οπότε, πώς τολμάνε καν να με πλησιάζουν. Κατάλαβες; Κατάλαβα, πες. Δεν έχω φοβία και δεν με νοιάζει καν αν θα βρω ποτέ κάποιον. Με κουράζουν οι πάντες. Μπορεί η αιτία να είναι το ότι είμαι μόνη μου τόσα χρόνια πλέον. Όπως και να χει, δεν θέλω να ασχοληθώ. Συζητήσεις κενού περιεχομένου με άτομα άνευ επιπέδου. Πάλι έξω απ' το σπίτι όλη μέρα σήμερα, πάλι μέσα τώρα. Παραγωγική ενήλικας, σαφώς, σε μετρημένες ποσότητες, ομολογουμένως. Σπίτι καθαρό μέτρια προς καλά, κόκκινες τρίχες να στολίζουν το πάτωμα με τις οποίες δεν ασχολήθηκα σήμερα. Ατάκτως ερριμένες όπως και οι σκέψεις μου που χορεύουν τσάμικο ενώ παίζει μπόσα νόβα. Όχι το κανονικό το τσάμικο, αυτό που κάνει ο πρώτος φιγούρες σε όλο το τραγούδι και οι υπόλοιποι περιμένουν ακίνητοι να τελειώσει επιτέλους, και σχολιάζουν τις κινήσεις του με ύφος Αλέξη Κωστάλα που επαινεί το ορθώς εκτελεσμένο τριπλό άξελ. Εξαιρετική μέρα η σημερινή, 10/10, ειρωνικά μιλώντας.