Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγαπητό(;) Ημερολόγιο Vol.2

Κοίταζα ένα ποστ που είχα γράψει πριν από κάτι αιώνες, με τίτλο «Αγαπητό ημερολόγιο», και συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν ήμουν καλή στο να βγάζω τα εσώψυχά μου σ' ένα κομμάτι χαρτί.

Πιστέψτε με, είχα προσπαθήσει πολύ. Υποθέτω πως αυτή η μανία με είχε πιάσει από τις πολλές αμερικάνικες ταινίες που έβλεπα. Κάτι παρόμοιο με τα κατοικίδια ένα πράμα. Οπότε μια στο τόσο μ' έπιανε η μανία να γράφω σ' ένα τετράδιο με λουκέτο και ευχάριστη «ροζ» μυρωδιά.

Είναι ευχάριστο όμως να θυμάσαι το παραμικρό; Έχει τύχει να διαβάσω ένα ημερολόγιο που είχα κρατήσει για κάνα δίμηνο όταν πήγαινα γυμνάσιο και -εκτός του ότι θυμήθηκα κάποιες στενάχωρες καταστάσεις- τσαντίστηκα κιόλας γιατί δε συμφωνούσα με αυτά που έγραφα, ή μου φαίνοταν γελοία. Ένοιωθα διχασμένη προσωπικότητα!

Οπότε ρωτώ: γιατί να μπει κανείς στη διαδικασία να κρατήσει ημερολόγιο, αν μετά του χαλάει τη διάθεση κιόλας; Κάποιοι λένε ότι τους ανακουφίζει γιατί νοιώθουν ότι λένε αυτά που τους απασχολούν σε κάποιον. Άμα βρει κανένας άσχετος αυτά που γράφεις όμως, τότε να δεις ανακούφιση.

Κάποτε είχε πάρει να διαβάσει μια κοπέλα το ημερολόγιό μου. Δεν με πολυένοιαζε γιατί έκανα μια απλή καταγραφή γεγονότων, οπότε δεν υπήρχε κάποιο μυστικό εκεί μέσα. Τα έγραφα και στα αγγλικά κιόλας για εξάσκηση (τρομάρα μου). Και τότε πήρε ένα στυλό και άρχισε να διορθώνει συντακτικά λάθη!

Προτιμώ λοιπόν να τα λέω μια κι έξω! Στα προφορικά τουλάχιστον δεν προλαβαίνει να πέσει λογοκρισία!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το πρόβλημά μου

με όλους εκείνους που με πλησιάζουν, είναι ότι δεν είναι ΕΣΥ. Οπότε, πώς τολμάνε καν να με πλησιάζουν. Κατάλαβες; Κατάλαβα, πες. Δεν έχω φοβία και δεν με νοιάζει καν αν θα βρω ποτέ κάποιον. Με κουράζουν οι πάντες. Μπορεί η αιτία να είναι το ότι είμαι μόνη μου τόσα χρόνια πλέον. Όπως και να χει, δεν θέλω να ασχοληθώ. Συζητήσεις κενού περιεχομένου με άτομα άνευ επιπέδου. Πάλι έξω απ' το σπίτι όλη μέρα σήμερα, πάλι μέσα τώρα. Παραγωγική ενήλικας, σαφώς, σε μετρημένες ποσότητες, ομολογουμένως. Σπίτι καθαρό μέτρια προς καλά, κόκκινες τρίχες να στολίζουν το πάτωμα με τις οποίες δεν ασχολήθηκα σήμερα. Ατάκτως ερριμένες όπως και οι σκέψεις μου που χορεύουν τσάμικο ενώ παίζει μπόσα νόβα. Όχι το κανονικό το τσάμικο, αυτό που κάνει ο πρώτος φιγούρες σε όλο το τραγούδι και οι υπόλοιποι περιμένουν ακίνητοι να τελειώσει επιτέλους, και σχολιάζουν τις κινήσεις του με ύφος Αλέξη Κωστάλα που επαινεί το ορθώς εκτελεσμένο τριπλό άξελ. Εξαιρετική μέρα η σημερινή, 10/10, ειρωνικά μιλώντας.