Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πιο φοβητσιάρα πεθαίνεις.


Πάντα προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι απ' τους ανθρώπους που κυνηγούν αυτά που θέλουν και δεν φοβούνται τις προκλήσεις και οτιδήποτε «καινούριο». Λοιπόν, μετά από πολλά «αν», «ίσως» και πολλή σκέψη γενικότερα, συνειδητοποίησα πως είμαι απ' τα πιο δειλά άτομα που ξέρω.

Άργησα να το καταλάβω αυτό βέβαια γιατί νόμιζα πως είμαι θαρραλέα επειδή όλοι φωνάζουν εμένα για να σκοτώσω αηδιαστικά ζουζούνια που τους φοβίζουν, ή επειδή προσπαθώ να έχω πάντα το θάρρος της γνώμης μου.

Η λέξη κλειδί εδώ είναι «προσπαθώ». Γιατί αντί να θέλω να είμαι ο εαυτός μου, πάντα ήθελα να είμαι (και να φαίνομαι) δυνατή και ισχυρογνώμων. Αλλά είμαι άτομο αναποφάσιστο μέχρι αηδίας. Αναβάλλω, αργοπορώ, χρονοτριβώ. Και αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά αποφασιστικού ατόμου.

Και μπαίνω σιγά σιγά στο στάδιο της ζωής μου στο οποίο θα πρέπει να πάρω αποφάσεις για το μέλλον μου. Αλλά είμαι άνθρωπος του βολέματος. Και φοβάμαι -Ω! Τι έκπληξις - πως θα φτάσω σε ένα σημείο στη ζωή μου που θα μετανιώνω το ότι δεν είχα τα κότσια να πάρω το ρίσκο.

Σχόλια

Ο χρήστης Marianna Papagiannopoulou είπε…
Χαχαχαα
Μου αρεσε το σημειο που λες "Αναβάλλω, αργοπορώ, χρονοτριβώ" γιατι τα ιδια λεω εγω για μενα!!!!


http://clothes-and-fairytales.blogspot.gr/
Ο χρήστης Thunder είπε…
γενικα ειμαι αχρηστη στο να βρισκω συνωνυμα, αλλα εδω εκανα αρκετα καλη δουλεια νομιζω.. γιατι ειμαστε ετσι αραγε; :D

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γράφω όλα αυτά

τα λόγια σε αυτό το άτυπο ημερολόγιο, γράμματα χωρίς διεύθυνση παραλήπτη. Ένα ημερολόγιο που έχει μόνο τις εξωτερικές στρώσεις του κρεμμυδιού. Παρόλα αυτά, με ξαλαφρώνει πολύ όλο αυτό. Ξεκίνησα να διαβάζω πάλι βιβλία σιγά σιγά, βαρέθηκα τα reels του ινσταγκραμ. Κάθε 3ο reel ήταν ανάγνωση ταρώ, I shit you not. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τόσα άτομα που να ανεβάζουν τέτοια βιντεάκια. Πολύ ωραία τα έλεγαν πάντως, μου έλεγαν ότι είμαι γαμάτη και ότι με περιμένουν σπουδαία πράγματα. Σας ευχαριστώ, το ξέρω ήδη, και το ξέρω επειδή τα φτιάχνω εγώ τα σπουδαία πράγματα. Επίσης μου έλεγαν ότι θα γυρίσεις πίσω. Εκεί είναι που τα έκλεισα και έπιασα το διάβασμα, πόσο delulu να ταΐσουν και αυτά. Θέλω να σου πω τόσα πολλά. Πρέπει να κάνω λίστα. Και να κάνω θέλω, για αυτά δεν χρειάζομαι λίστα.  Οι σκέψεις μου είναι θυμωμένες ώρες ώρες. Δεν το κάνουν με κακία όμως, αλλά αυτό το ξέρεις γιατί με ξέρεις. Πονάει όλο αυτό. Αν υπήρχε απόρριψη, δεν θα πονούσε έτσι. Δεν θα με έπιανε ούτε δύσπνοια, ούτε σφίξιμο.

Προειδοποίηση: Εορταστικό ποστ Νο1

Φέτος είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που γιορτάζει αυτός ο ναός νοημοσύνης και εκλεπτυσμένου χιούμορ! Γι' αυτό εννοείται πως θα αλλάξει το layout, θα σας σκοτίσω με τα εορταστικά ποστς, κ.ο.κ. Τα Jumbo έχουν βγάλει φέτος αυτά τα αυτοκόλλητα «ρολογάκια» που σου λένε πόσες μέρες απομένουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Αγαπητά Jumbo, μας κακομαθαίνετε! Δυστυχώς όταν δεν είσαι παιδάκι πια δεν είναι πρέπον να χοροπηδάς σαν κατσίκι βλέποντας τις στολισμένες βιτρίνες, οπότε θα αρκεστώ και φέτος στο να τσιρίζω άναρθρα από ενθουσιασμό. Φέτος θα πάρω έναν κόκκινο σκούφο τύπου Άγιος Βασίλης και θα τον φοράω ανήμερα Χριστούγεννα ΚΑΙ Πρωτοχρονιά! Αυτά για σήμερα...

Προειδοποίηση: Εορταστικό ποστ Νο3

Κατ' αρχάς, χρόνια πολλά κόσμε!!! Και κατά δεύτερον, είμαι άρρωστη. Ω ναι! Ο φετινός χειμώνας αποφάσισε να επιτεθεί Σ' ΕΜΕΝΑ, που τον γιορτάζω τόσο πανηγυρικά κάθε χρόνο! Ντροπή σου και φτου-σου-σου, λοιπόν! Το Χριστουγεννιάτικο χωριό λοιπόν ήταν χάλια. Αξίζει να το επισκεφτείς μόνο αν είσαι κάτω των 10. Και εγώ δεν είμαι κάτω των 10. Αυτά.