Αφιερωμένο...
Πιστεύω πως σπάνια φερόμαστε στους άλλους όπως τους αξίζει. Υπάρχει κάτι στην ανθρώπινη φυσιολογία που μας κάνει να θέλουμε να τεστάρουμε όρια. Πόσο θα λυγίσει ο χάρακας πριν σπάσει; Πόσο θα τεντωθεί το λάστιχο πριν κοπεί;
Αυτό το εφαρμόζουμε -ηθελημένα ή όχι- στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν έρθει στη ζωή μας ένας άνθρωπος και ο χαρακτήρας του είναι ακριβώς όπως μας «βολεύει», ας πούμε. Δε μας φέρνει αντίρρηση, δεν έχει δική του γνώμη, δεν μας πάει κόντρα με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να δούμε τα όριά του. Μέχρι πιο σημείο θα είναι τόσο ήρεμος; Πόση κακή συμπεριφορά θα αντέξει; Ποιο είναι το σημείο που θα πει «ως εδώ»;
Μέχρι που στο τέλος τον «σπάμε» αυτόν τον άνθρωπο σαν τον χάρακα. Του ξεχειλώνουμε τα νεύρα σαν το λάστιχο και πάμε μετά και πέφτουμε σε ανθρώπους που μας φέρονται σαν δεσμοφύλακες - ίσως πιστεύοντας υποσυνείδητα πως μας αξίζει, δεν το έχω λύσει αυτό ακόμα στο κεφάλι μου. Το βλέπει αυτό κανείς καθημερινά. Χωρίζει κάποια τον άντρα της που ήταν «νοικοκύρης» και «άγγελος εξ' ουρανού» και «της έκανε όλα τα χατίρια» (αφού του κάνει τη ζωή πατίνι πρώτα) και πάει και μπλέκει με τον ακριβώς αντίθετο χαρακτήρα μετά.
[γαλλ. carmagnol(e) -α `χορός που χόρευε ο λαός κατά τη γαλλική επανάσταση΄]
Πιστεύω πως σπάνια φερόμαστε στους άλλους όπως τους αξίζει. Υπάρχει κάτι στην ανθρώπινη φυσιολογία που μας κάνει να θέλουμε να τεστάρουμε όρια. Πόσο θα λυγίσει ο χάρακας πριν σπάσει; Πόσο θα τεντωθεί το λάστιχο πριν κοπεί;
Αυτό το εφαρμόζουμε -ηθελημένα ή όχι- στις ανθρώπινες σχέσεις. Αν έρθει στη ζωή μας ένας άνθρωπος και ο χαρακτήρας του είναι ακριβώς όπως μας «βολεύει», ας πούμε. Δε μας φέρνει αντίρρηση, δεν έχει δική του γνώμη, δεν μας πάει κόντρα με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι ο πιο εύκολος τρόπος να δούμε τα όριά του. Μέχρι πιο σημείο θα είναι τόσο ήρεμος; Πόση κακή συμπεριφορά θα αντέξει; Ποιο είναι το σημείο που θα πει «ως εδώ»;
Μέχρι που στο τέλος τον «σπάμε» αυτόν τον άνθρωπο σαν τον χάρακα. Του ξεχειλώνουμε τα νεύρα σαν το λάστιχο και πάμε μετά και πέφτουμε σε ανθρώπους που μας φέρονται σαν δεσμοφύλακες - ίσως πιστεύοντας υποσυνείδητα πως μας αξίζει, δεν το έχω λύσει αυτό ακόμα στο κεφάλι μου. Το βλέπει αυτό κανείς καθημερινά. Χωρίζει κάποια τον άντρα της που ήταν «νοικοκύρης» και «άγγελος εξ' ουρανού» και «της έκανε όλα τα χατίρια» (αφού του κάνει τη ζωή πατίνι πρώτα) και πάει και μπλέκει με τον ακριβώς αντίθετο χαρακτήρα μετά.
Πιστεύω σε πολύ λίγα πράγματα. Είμαι άνθρωπος που θεωρεί πως ο καθένας από μας φτιάχνει μόνος του την τύχη του. Πιστεύω επίσης ότι η κάθε πράξη μας έχει συνέπειες και με ανακουφίζει αυτό. Όχι πως υπάρχει κάποιος «τιμωρός» που θα δει τα λάθη μας, απλά οι συγκυρίες πολλές φορές μου έχουν δείξει πως αν κάνεις βλακεία, κάποια στιγμή θα τη βρεις μπροστά σου. Αν κάνεις ποτέ τον «δεσμοφύλακα», κάποια στιγμή θα βρεθείς εσύ «φυλακισμένος». Και καλά να πάθεις.
καρμανιόλα η [karmanóla]: 1. μηχανή για τον αποκεφαλισμό των καταδίκων, που αποτελείται από δύο ορθοστάτες ανάμεσα στους οποίους κινείται μια τριγωνική λεπίδα· λαιμητόμος. 2. (μτφ.) α. για κτ. πολύ επικίνδυνο, που απειλεί τη ζωή μας. β. για κτ. που προκαλεί μεγάλη υλική ζημιά, πολύ ακριβό.
κάρμα το [karma]: αναφέρεται στην έννοια του νόμου της σχέσεως μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος προσδιορίζοντας ότι κάθε πράξη είναι αποτέλεσμα αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ΄ ακολουθήσουν στο μέλλον.
2 σχόλια:
Αυτός του οποιου θα βγαλουμε το λαδι συνηθως θα βγαλει το λαδι του επόμενου που θα βρεθει στον δρομο του κ οσο πιο πολλοι ειναι αυτοι που του εχουν βγαλει το λαδι πιο πριν τοσο χειρότερα θα την πληρωσει ο επομενος.. Δν ξερω αν εξήγησα σωστα τον συλλογισμό μ αλλα εχω καταληξει οτι ειναι κυκλος. Βασανίζεις εναν, την πληρώνει ο επομενος κ εκεινος με την σειρα τ τα βγαζει στον μεθεπομενο κ παει λεγοντας.. :P
καπως ετσι! :D
Δημοσίευση σχολίου