Ένα σοβαρό άρθρο

Κινητό. Για άλλους το πιο σύγχρονο gadgetακι που έχουν. Για άλλους ένα μέσο επικοινωνίας. Το σίγουρο είνα ότι οι μισοί έχουν και οι άλλοι μισοί θέλουν να αποκτήσουν.

Η δική μου γενιά γνώρισε το κινητό στο δημοτικό. Ο πατέρας μου ταξίδευε στο εξωτερικό συνεχώς και το κινητό ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο επικοινωνίας. Θυμάμαι είχε ένα Ericsson (ναι, χωρίς το "Sony" μπροστά), γνωστό σήμερα και ως "παντόφλα" ή "μπακατέλα". Πάντως για τα 90's ήταν από τα πιο σύγχρονα εργαλεία.

Όταν είχαν πρωτοβγεί τα κινητά δεν είχαν γίνει όλες αυτές οι έρευνες για την επίδραση στης ακτινοβολίας στον άνθρωπο, οπότε οι γονείς αγόραζαν κινητά στα παιδιά τους με λίγο ψήσιμο. Και δεν υπήρχαν ούτε οι απαγορεύσεις στα σχολεία, οπότε κυκλοφορούσαμε με τα κινητά ανά χείρας και πουλάγαμε μούρη. Αυτή ήταν και η τελευταία περίοδος που μου άρεσε το κινητό σαν εφεύρεση.

Από το γυμνάσιο και μετά, το κινητό μου φαινόταν κάτι το άχρηστο. Κατ' αρχάς είχαν αρχίσει και έβγαιναν τότε όλες εκείνες οι μελέτες που έλεγαν για το πόσο βλαβερό είναι -ειδικά για τους ανηλίκους επειδή δεν έχει ολοκληρωθεί η ανάπτυξή τους ακόμα- και δεν ήθελα και πολύ. Κατα δεύτερον, δεν μου φαινόταν αναγκαίο, αφού ό,τι είχα να πω στους φίλους μου το έλεγα στο σχολείο. Είπα στους γονείς μου ότι δεν το ήθελα πια, αλλά επειδή το κινητό ήταν ένα μέσο ελέγχου οι γονείς το λάτρευαν. Οπότε κι εγώ πήγα κόντρα.

Σπάνια έβρισκε κανείς το κινητό μου ανοιχτό. Ακόμα και σήμερα που είμαι φοιτήτρια δεν έχω αλλάξει. Το κινητό για μένα είναι απ' τις πιο βλαβερές εφευρέσεις, όχι εξ' αιτίας του επιπέδου ακτινοβολίας, αλλά εξ' αιτίας της αντιμετώπισης προς αυτό. Στην εποχή του πατέρα μου μπορεί να χρησίμευε και σε κάτι άλλο εκτός από μέσο επικοινωνίας (βαρύδι, τούβλο, ακίνητη περιουσία λόγω εμβαδού), αλλά τώρα το κινητό είναι άλλο ένα υπερτημιμένο gadgetακι.

See you on facebook! Or MSN...


Credit στον Γιώργο, που βοήθησε στο μπλοκάρισμα που έπαιζε στο κεφάλι μου.