Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Σπαστικά πράγματα που παθαίνω όταν μιλάω. Συμβαίνει σε όλους(;).

Όταν βρίσκομαι σε μια συζήτηση, κάποιες φορές ξεχνάω ότι απευθύνομαι σε ανθρώπινα όντα, οπότε ξεκινώ να μιλώ πολύ γρήγορα. Αυτό συνήθως το παθαίνω όταν έχω να πω κάτι πολύ σημαντικό και αγχώνομαι -λες και βρίσκομαι σε debate με ανώτατο όριο τα 60 δευτερόλεπτα- ή όταν βαριέμαι και θέλω να τελειώνω γρήγορα με ότι έχω να πω. Οπότε καταλήγω να ακούγομαι όπως ακούγονται οι πρωταγωνιστές μιας ταινίας άμα ρυθμίσεις την ταχύτητα του DVD στο Χ2. Δεν βγαίνει και πολύ νόημα εδώ.

Αλλάζω πολύ γρήγορα θέμα. Γι' αυτό μάλλον φταίει η υπερκινητικότητά μου, ή/και το σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής. Μέσα σε ένα δεκάλεπτο μπορώ να ξεκινήσω πέντε διαφορετικά θέματα προς συζήτηση και να μην ολοκληρώσω κανένα. Μέσα στο κεφάλι μου γίνεται ένας πόλεμος. Τα διάφορα θέματα προς συζήτηση 'τσακώνονται' για την πρωτιά, και στο τέλος καταλήγω να πω κάτι του στυλ "Πήγα το λάπτοπ στον τεχνικό και μο...Α! Δεν σου 'πα! Λέω να πάω να κάνω ανταύγιες! Ναι! Χρυσοκ...Τι λές για το καινούριο πρόγραμμα της σχολής; Καλό;"

Πολλές φορές άμα αγχωθώ πολύ τρέμω, τραυλίζω, αλλοιώνεται η φωνή μου, ξεχνώ πως να σχηματίσω πρόταση, χαζογελάω και τυχαίνει να ενώσω δύο άκυρες λέξεις σε μία, ή να πω λάθος μία λέξη και να ακουστώ σα χαζό. Ή ακόμα χειρότερα, όταν αγχώνομαι μου είναι πολύ πιο εύκολο να χαζέψω κοιτάζοντας ένα σπάσιμο στο πλακάκι και να αρχίσω να αναλύω στο κεφάλι μου τους 1000 + 1 τρόπους που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αυτό το σπάσιμο - προσπαθώντας να ψηφίσω τον πιο πιθανό, με αποτέλεσμα να μου μιλάνε και να μην απαντώ και να τους κοιτάζω λες και κοιμόμουν όρθια τόση ώρα.

Άλλες φορές πορώνομαι με λέξεις. Μου κολλάει μία λέξη ή φράση και τη λέω όλη την ώρα. Το "ξέρω 'γω", ας πούμε. Μου 'χε κολλήσει στο γυμνάσιο, νομίζω, και είχα σπάσει ακόμα και τα δικά μου νεύρα -μαζί με των υπολοίπων- τόσο συχνά που το άκουγα να βγαίνει απ' τα χείλη μου. Είναι λες και υπάρχει ένας επιλογέας μέσα στον εγκέφαλό μου, του οποίου η δουλειά είναι να επιλέγει τις κατάλληλες λέξεις για τον σχηματισμό των προτάσεων, αλλά ένας ιός του έχει δώσει την εντολή να επιλέγει αυτή τη συγκεκριμένη φράση όλη την ώρα με απώτερο σκοπό να κρασσάρει το σύστημά μου.

Ας μου πει κάποιος από 'κει έξω ότι δεν τα κάνω μόνο εγώ αυτά!

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
den eisai i moni,akrivws ta idia pathainw ki egw!
Ο χρήστης Thunder είπε…
αυτο μπορει ν' ακουστει περιεργο αλλα χαιρομαι! :D

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το πρόβλημά μου

με όλους εκείνους που με πλησιάζουν, είναι ότι δεν είναι ΕΣΥ. Οπότε, πώς τολμάνε καν να με πλησιάζουν. Κατάλαβες; Κατάλαβα, πες. Δεν έχω φοβία και δεν με νοιάζει καν αν θα βρω ποτέ κάποιον. Με κουράζουν οι πάντες. Μπορεί η αιτία να είναι το ότι είμαι μόνη μου τόσα χρόνια πλέον. Όπως και να χει, δεν θέλω να ασχοληθώ. Συζητήσεις κενού περιεχομένου με άτομα άνευ επιπέδου. Πάλι έξω απ' το σπίτι όλη μέρα σήμερα, πάλι μέσα τώρα. Παραγωγική ενήλικας, σαφώς, σε μετρημένες ποσότητες, ομολογουμένως. Σπίτι καθαρό μέτρια προς καλά, κόκκινες τρίχες να στολίζουν το πάτωμα με τις οποίες δεν ασχολήθηκα σήμερα. Ατάκτως ερριμένες όπως και οι σκέψεις μου που χορεύουν τσάμικο ενώ παίζει μπόσα νόβα. Όχι το κανονικό το τσάμικο, αυτό που κάνει ο πρώτος φιγούρες σε όλο το τραγούδι και οι υπόλοιποι περιμένουν ακίνητοι να τελειώσει επιτέλους, και σχολιάζουν τις κινήσεις του με ύφος Αλέξη Κωστάλα που επαινεί το ορθώς εκτελεσμένο τριπλό άξελ. Εξαιρετική μέρα η σημερινή, 10/10, ειρωνικά μιλώντας.