Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγώνες πείνας

Ο ενθουσιασμός που είχα μόλις έφτασε η μέρα που βγήκε αυτή η ανυπέρβλητα φανταστική ταινία στο σινεμά μπορεί να συγκριθεί μόνο με 2 σουφλέ καραμέλας με παγωτό βανίλια, 3 βάφλες με μερέντα, μπάλες παγωτού φράουλα-βανίλια και τριμμένο μπισκότο και 2 μπολάκια παγωμένο γιαούρτι φράουλα-κλασική με σοκολάτα και smarties. Ταυτόχρονα.

Δεν θα κάτσω να γράψω περί τίνος πρόκειται γιατί με μια απλή αναζήτηση μπορείτε να βρείτε την πλοκή. Αυτό που έχω να πω εγώ είναι ότι χαίρομαι απίστευτα που δεν κατακρεούργησαν το βιβλίο κατά τη μεταφορά του σε ταινία, αλλά τήρησαν πιστά τα γεγονότα του και έκαναν αλλαγές μόνο όπου ήταν απαραίτητο για τη σωστή ροή των σκηνών.

Το μόνο που με πείραξε λίγο ήταν οι λήψεις. Στα περισσότερα σημεία δράσης έμοιαζε λες και κάποιος κυνηγούσε τους πρωταγωνιστές στο κατόπι με μια κάμερα παραμάσχαλα. Όχι ότι θα μ' άρεσε να είναι τελείως σταθερή η κάμερα, απλά να τους ακολουθεί χωρίς να νομίζεις ότι ανά πάσα στιγμή θα του φύγει του κάμεραμαν απ' τα χέρια.

Το ότι την κατέβασα απ' την δεύτερη μέρα προβολής εννοείται. Το ότι θα βάλω να τη δω για τρίτη φορά επίσης εννοείται.

Σχόλια

Ο χρήστης Marianna Papagiannopoulou είπε…
Einai toso kalo? Dn to eida gt lew moufa tha einai..
Tha to dw!
Ο χρήστης Thunder είπε…
εγω εχω παθει απιστευτη πορωση! παρε και διαβασε τα βιβλια, τριλογια ειναι. δεν θα το μετανιωσεις! :D
Ο χρήστης JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε…
ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΝΑ ΕΡΘΩ ΑΠΟ ΕΔΩ.ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥ ΚΕΡΙΟΥ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΛΙΑ ΣΚΟΤΑΔΙ!!!ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Δεν είναι βουνό,

είναι λόφος. Σαμαράκι στο δρόμο. Απλά κατεβάζεις ταχύτητα και το περνάς. Δεν είναι ακατόρθωτο. Είναι μπροστά σου και δεν μπορείς να στρίψεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πρέπει να το κοιτάξεις κατάματα και να περιμένεις την αναπήδηση. Πρέπει να προσέξεις τα αμορτισέρ, μην κάνεις ζημιά. Και μετά απλά πέρνα το. Και δες πώς θα σου φανεί ένα τίποτα, καθώς θα το βλέπεις να απομακρύνεται στον καθρέφτη σου. Κοίτα μωρέ, που φοβόμουν ένα σαμαράκι λες και ήταν τοίχος πετρόκτιστος. Τι ήταν τελικά; Τίποτα δεν ήταν. Αυτό είναι υπενθύμιση για τον εαυτό μου, ένα ξεχασμένο χαρτάκι κολλημένο στο ψυγείο, μπας και κάποια στιγμή το χωνέψω.

Και πήρα το σκεπάρνι

και άρχισα να κοπανάω παντού, όπου έβρισκα κάτι να προεξέχει. Άνοιγα διόδους όπου μπορούσα, ίσα να μπορέσω να κάνω λίγο χώρο να αναπνεύσει το μέσα μου. Ο αέρας όμως ήταν γεμάτος σκόνη και τα μπάζα ατάκτως ερριμμένα. Και πήρα φόρα η χαζή χωρίς μια μάσκα, χωρίς γάντια. Και έβηχα σαν καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο, και γέμισαν πληγές τα χέρια μου από την τριβή. Μην με ρωτάς αν αυτό με σταμάτησε, προφανώς και όχι. Όσο έβλεπα το φως να τρυπώνει απ' τις ρωγμές, συνέχιζα με περισσότερη λύσσα, λες και φορτίζεται η ψυχή μου με φωτοβολταϊκά. Η μόνη ελπίδα είναι πως πίσω από τα τείχη θα βρω ήλιο, όχι χιλιάρη προβολέα.

Φοβίες

Αυτό είναι το πρώτο ποστ μου. Δεν έχω ιδέα για το πώς θα πρεπε να είναι το εισαγωγικό ποστ σε ένα blog, οπότε θα προσποιηθώ ότι είναι ένα οποιοδήποτε άκυρο ποστ και θα πάω παρακάτω Ξέρετε αυτή την αίσθηση που έχει ο μέσος άνθρωπος (θέλω να ελπίζω) όταν ξαπλώνει το βράδυ στο κρεβάτι, ότι άμα βγάλει έστω και το μικρο του δαχτυλάκι έξω απ’ τα σκεπάσματα θα τον κατασπαράξουν άγρια θηρία; Ας έχει και 100 οC, θα σκεπαστεί έστω με ένα σεντονακι. Αυτό εγώ λοιπόν το παθαίνω κάθε βράδυ. Γιατί είμαι τόσο άτυχη που όταν το παίρνω απόφαση πλέον και λέω «τέρμα τα ψέματα, έχει παει 4 η ώρα, πέσε να ξεραθεις», τότε αρχίζουν να τρίζουν όλα τα έπιπλα του δωματίου εναλλάξ, νιώθω κάτι να πιέζει το στρώμα, αρχίζει και βουίζει το κλιματιστικό κ.ο.κ. Οπότε πώς να μην έχω μετά την αίσθηση ότι κάποιος είναι στο δωμάτιο μαζί μου; Τότε είναι που αρχίζουν όλες οι θεωρίες. Ανάλογα με το αντικείμενο του φόβου του καθενός, υπάρχει και διαφορετικό είδος « μαμουτα ». Είτε θα είναι εξωγήινος, είτε κλέφτης, είτε φίδ