Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Απ' τους πιο αγαπημένους μου στον κόσμο.

Παππούς. Όταν ακούω αυτή τη λέξη, στο μυαλό μου έρχεται ένας ασπρομάλλης γέρος, με μπόλικο λάδι στα μαλλιά (γιατί κάποιος του είχε πει ότι με το ελαιόλαδο ξαναμαυρίζουν), χωρίστρα στο πλάι, κόκκινη ή πράσινη βερμούδα και φανέλα λευκή τιράντα. Ο παππούς μου.

Ο παππούς μου ήταν απίστευτα καλοσυνάτος. Βοηθούσε πάντα όπου χρειαζόταν (χωρίς να πάρει ποτέ άδεια), στο σπίτι γύριζε τα μεσημέρια φορτωμένος με τσάντες γεμάτες γλυκίσματα απ' τον φούρνο. Σαν πατέρας αλλά και σαν παππούς ήταν μάλαμα. Δεν μπορούσε να διανοηθεί να βαρέσει κανείς ποτέ παιδί, και καθόταν για παιχνίδια με τις ώρες. Θυμάμαι μια φορά έβαφα τα νύχια μου (ήμουν πέντε χρονών) και ήρθε να βάψω και τα δικά του, νομίζοντας ότι άμα το τρίψει λίγο θα φύγει. (Δεν έφυγε. Και δεν είχαμε καν ασετόν. Τρελό γέλιο.)

Σαν σύζυγος δυστυχώς δεν ήταν τόσο καλός, γιατί την γιαγιά μου την είχε κάνει τάρανδο. Να φανταστείτε είχε αρραβωνιαστεί κιόλας! Ο πατέρας μου στο δημοτικό τότε νομίζω.

Ο παππούς μου αρρώστησε πρώτη φορά τη δεκαετία του 80 (νομίζω). Είχε -απ' ό,τι έχω ακούσει- καρκίνο στις φωνητικές χορδές (εγώ δεν είχα γεννηθεί τότε). Του έκαναν χειρουργείο και έχασε τη φωνή του. Από τότε μίλαγε με ένα μηχάνημα που βούηζε και έκανε τις φωνητικές χορδές του να πάλλονται.

Όταν είχα ξεκινήσει το δημοτικό ο καρκίνος ξαναχτύπησε. Χειρουργεία, μακροχρόνιες νοσηλείες, απίστευτη ταλαιπωρία. Ο πατέρας μου δεν άντεχε να πηγαίνει στο νοσοκομείο γιατί μέσα μας όλοι ξέραμε ότι δεν θα ήταν τόσο τυχερός αυτή τη φορά.

Θυμάμαι μιά βραδιά που θα πηγαίναμε να τον δούμε στο νοσοκομείο. Είχε σηκωθεί απ' το κρεβάτι με το ζόρι για να ξυριστεί, «για να μην γρατζουνίσουν την γατούλα μου τα γένια».

Ο παππούς μου πέθανε ένα βράδυ στα μέσα Μαρτίου. Μας πήρανε τηλέφωνο απ' το χωριό και πήγαμε με ταξί. Θυμάμαι που δεν μας χρέωσε πολλά γιατί ξέχασε να πάρει διπλή ταρίφα.

Είναι λες και δεν το είχα πιστέψει μέχρι να βρω το φέρετρο στο κέντρο του σαλονιού. Ο παππούς μου ήταν κίτρινος σαν το λεμόνι και ακίνητος και αγέλαστος, με τα χέρια μπροστά του δεμένα με σκοινί.

Ο παππούς μου πέθανε με μια τρύπα στο λαιμό, χωρίς φωνή, χωρίς να έχει «ζήσει» τα τελευταία 25 χρόνια της ζωής του.

Και το τελευταίο άγχος του για μένα δεν ήταν πως θα τα πάω στο σχολείο ή τι θα σπουδάσω, αλλά να μην με γρατζουνίσουν τα γένια του όταν θα με φίλαγε. 

Σχόλια

Ο χρήστης JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε…
Υστερα απο αρκετη απουσια καλοκαιριου περνώ απο τους φιλους να μαθω νεα τους και να ευχηθω για το νεο μηνα.Μακάρι αυτός ο μήνας να είναι όμορφος , γεμάτος με τύχη και πολλά χαμόγελα γιατί χρειαζόμαστε κάθε σταγόνα θετικής ενέργειας!Καλό μας μήνα λοιπόν -καλη εβδομαδα με υγεια πανω απ όλα και καλο φθινοπωρο!
πολυ ομορφη και ζεστη η αναρτηση σου.Να ζησεις και να θυμασαι παντα με αγαπη τον παππου σου.Τυχεροι που μεγαλωσαμε με παππου και γιαγια.
Ο χρήστης JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε…
Αργω μερικες φορες να περασω απο το μπλοκοσπιτο σου αλλα δεν ξεχνω να ερθω για να μαθω νεα σου.Να εισαι παντα καλα και καλο υπολοιπο εβδομαδας!!
που χαθηκες;;Σταματησες να γραφεις;
Ο χρήστης Thunder είπε…
καλημερες!!!

εχω ετοιμάσει ήδη 3 νεα ποστς, το ενα ανεβηκε.. δεν προκειται να σταματησω, απλα εχω πολυ βαρυ προγραμμα φετος.. χαιρετισμους :)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το πρόβλημά μου

με όλους εκείνους που με πλησιάζουν, είναι ότι δεν είναι ΕΣΥ. Οπότε, πώς τολμάνε καν να με πλησιάζουν. Κατάλαβες; Κατάλαβα, πες. Δεν έχω φοβία και δεν με νοιάζει καν αν θα βρω ποτέ κάποιον. Με κουράζουν οι πάντες. Μπορεί η αιτία να είναι το ότι είμαι μόνη μου τόσα χρόνια πλέον. Όπως και να χει, δεν θέλω να ασχοληθώ. Συζητήσεις κενού περιεχομένου με άτομα άνευ επιπέδου. Πάλι έξω απ' το σπίτι όλη μέρα σήμερα, πάλι μέσα τώρα. Παραγωγική ενήλικας, σαφώς, σε μετρημένες ποσότητες, ομολογουμένως. Σπίτι καθαρό μέτρια προς καλά, κόκκινες τρίχες να στολίζουν το πάτωμα με τις οποίες δεν ασχολήθηκα σήμερα. Ατάκτως ερριμένες όπως και οι σκέψεις μου που χορεύουν τσάμικο ενώ παίζει μπόσα νόβα. Όχι το κανονικό το τσάμικο, αυτό που κάνει ο πρώτος φιγούρες σε όλο το τραγούδι και οι υπόλοιποι περιμένουν ακίνητοι να τελειώσει επιτέλους, και σχολιάζουν τις κινήσεις του με ύφος Αλέξη Κωστάλα που επαινεί το ορθώς εκτελεσμένο τριπλό άξελ. Εξαιρετική μέρα η σημερινή, 10/10, ειρωνικά μιλώντας.