και τελείως ξαφνικά. Έχω περάσει πολύ όμορφα τις προηγούμενες ημέρες, αλλά ταυτόχρονα είναι λες και περπατάω με ένα μαύρο σύννεφο από πάνω μου. Νιώθω ταύτιση με τον γαϊδαράκο απ' το Winnie the Pooh. Όλο ξεκουμπώνεται η ουρά μου και όλο ψάχνω να τη βρω. Νιώθω λες και η καρδιά μου είναι μια πύρινη μπάλα και έχω μόνο τρύπιες ομπρέλες για να την προστατεύσω απ' το σύννεφο. Νόμιζα ότι αν γράψω όλα τα θετικά πράγματα που βιώνω, θα μου φτιάξει η διάθεση, αλλά εν τέλει χάλασε χειρότερα γιατί έπεσα ξαφνικά απ' τα ψηλά στα χαμηλά. Νόμιζα ότι αν γράψω τα αρνητικά, θα ξαλαφρώσω. Δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής. Και δεν ξέρω αυτή τη στιγμή πόσον καιρό θα μου πάρει (πάλι) μέχρι να βρω τη λιακάδα μου. Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να είμαι καλά αλλά αυτές τις μέρες έχω ενέργεια μόνο για να υπάρχω. Απλά να υπάρχω. Και δεν αντέχω να ενοχλείται η ύπαρξή μου, έτσι στο άκυρο. Μπούχτησα. Μπορεί να πρέπει να φύγω, αλλά να πάω πού; Να κάνω τι; Δεν ξέρω. Μόνο να φύγω μακριά θέλω. Και θέλω ταυτόχρονα να με αφήσουν όλοι ήσυχη αλλά δεν αντέχω στη σκέψη ότι δεν θα με ψάξει κανείς. Όλο με ρωτάνε τί κάνω, καλά τους λέω ότι είμαι.
Και έχω κάνει κάποια βασικά βήματα για την εκπλήρωσή της. Πράγμα που δεν περίμενα απ' τον εαυτό μου γιατί είμαι της αναβολής μέχρι αηδίας. Πήγα ( μετά από ΠΟΛΥ σπρώξιμο από τη φίλη Αλέ ) και έκανα ακρόαση ( κατά τη διάρκεια της οποίας πήγα να πάω από καρδιά ) και με πήραν και αυτή τη στιγμή είμαι χορωδός (β' φωνή) και ΓΙΟΥΠΙΙΙ και ουράνια τόξα και ασημί μονόκεροι και νεράιδες και βάφλα μπανάνα-φράουλα-βανίλια με μερέντα και τριμμένο μπισκότο!!! Επίσης έχω αρχίσει να σχεδιάζω (με τη βοήθεια της φίλης Αλέ - εν δυνάμει αρχιτέκτων μηχανικός βεβαίως, βεβαίως!) το σπίτι των ονείρων μου!
Σχόλια