Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μπλέχτηκα σε μία λούπα

χωρίς να πάρω χαμπάρι τίποτα. Με έπρηζαν να πάω παρακάτω και να πάω παρακάτω, μα το δικό τους παρακάτω σήμαινε να βρω κάποιον να ασχολούμαι. Κάποιον που να μην είσαι εσύ, ουσιαστικά.

Οκ, λέω, πάμε. Θα το δοκιμάσω και αυτό, για να σταματήσετε να με πρήζετε. Ξεκίνησα να μιλάω με κάμποσους ταυτόχρονα, μια αγγαρεία ίσα για να πω ότι προσπαθώ, πες. Αδιάφορο το σκηνικό, γενικά.

Βγαίνω με τον έναν για ποτό και φαγητό. Δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου, είπα απλά να το δοκιμάσω. Περιληπτικά θα σου πω: μένει ακόμα με τους δικούς του, έκανε τον σταυρό του μόλις ήρθε το φαγητό. Κάνε λίγο εικόνα τη μούρη μου. Όπως καταλαβαίνεις, για αυτούς αλλά και κάτι έξτρα λόγους, έληξα την όποια επικοινωνία.

Ένας άλλος μου είπε να μην χρησιμοποιώ δύσκολες λέξεις (κάποια στιγμή με ρώτησε τί σημαίνει «πομπώδης»), με ρώτησε αν με πειράζει να μην ξέρει καλή ορθογραφία ο άλλος, τέτοια όμορφα. Δηλαδή έχω καλλιεργήσει τον εαυτό μου μέχρι ενός σημείου, για να συναναστρέφομαι με άτομα με τα οποία δεν θα μπορώ να επικοινωνήσω σε απλά ελληνικά; Και μιλάμε για μένα έτσι; Που γράφω ολόκληρα κατεβατά από χόμπι.

Και εν τέλει τα 'βαλα κάτω και κατάλαβα ότι το «παρακάτω» των παντρεμένων/δεσμευμένων φίλων μου, δεν είναι ίδιο με το δικό μου. Το δικό μου παρακάτω έχει μία ανεμελιά και μία ελευθερία που δεν μπορώ να θυσιάσω για κανέναν. Κατάλαβα ότι έχουμε λίγο διαφορετικούς ορισμούς για την ευτυχισμένη ζωή. Ο δικός μου ορισμός δεν έχει σαν προαπαιτούμενο να κρατάω από τον ώμο κάποιον σαν αξεσουάρ, απλά για να γεμίζει μία άδεια θέση.

Φοβούνται τη μοναξιά και το προέβαλαν πάνω μου αυτό, νομίζω. Αλλά δεν φταίνε κάπου. Απλά με αγαπάνε. Το δύσκολο για αυτούς είναι να συλλάβουν στο μυαλό τους ότι δεν έχει η ευτυχία τον ίδιο ορισμό για όλους μας. Το νούμερο ένα που θέλω εγώ για να είμαι ευτυχισμένη, είναι να είμαι ήρεμη. Το νούμερο δύο, να εισπράττω αγάπη. Δεν είναι όμως μόνο η ερωτική, συντροφική αγάπη το είδος που εισπράττει κανείς.

Έχω καταφέρει να μαζέψω ένα σωρό άτομα γύρω μου που θα τα παρατούσαν όλα στη μέση για να τρέξουν για μένα. Είναι άτομα που με αγαπούν, με νοιάζονται, με σκέφτονται, είναι δίπλα μου. Έχω φτιάξει ολόκληρη οικογένεια μακριά απ' τη δική μου, ένα δεύτερο σπίτι, αποτελούμενο από ανθρώπους που εκτιμάνε αυτό που είμαι, που το θαυμάζουν, που το θέλουν. Αν δεν είναι αυτό ευτυχία, τί είναι;

Βέβαια οκ, υπάρχει το κομμάτι το δικό σου το οποίο δεν θα αναλύσω εδώ, το ότι η καρδιά μου είναι έξω απ' το σώμα μου και δεν είναι καν στην κατοχή μου είναι κάτι με το οποίο πορεύομαι, παρόλα αυτά δεν θα καθορίσει ένας άντρας το αν θα είμαι ευτυχισμένη στη ζωή μου. Ούτε καν εσύ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Χωρίς να το καταλάβω πήρα αρκετά σοβαρά τη λίστα.

Και έχω κάνει κάποια βασικά βήματα για την εκπλήρωσή της. Πράγμα που δεν περίμενα απ' τον εαυτό μου γιατί είμαι της αναβολής μέχρι αηδίας. Πήγα ( μετά από ΠΟΛΥ σπρώξιμο από τη φίλη Αλέ ) και έκανα ακρόαση ( κατά τη διάρκεια της οποίας πήγα να πάω από καρδιά ) και με πήραν και αυτή τη στιγμή είμαι χορωδός (β' φωνή) και ΓΙΟΥΠΙΙΙ και ουράνια τόξα και ασημί μονόκεροι και νεράιδες και βάφλα μπανάνα-φράουλα-βανίλια με μερέντα και τριμμένο μπισκότο!!! Επίσης έχω αρχίσει να σχεδιάζω (με τη βοήθεια της φίλης Αλέ - εν δυνάμει αρχιτέκτων μηχανικός βεβαίως, βεβαίως!) το σπίτι των ονείρων μου! 

Νομοσχέδιο Αθηνά.

Θυμάμαι μια φορά είχα αγχωθεί πολύ γιατί έπρεπε να βγω να τραγουδήσω μπροστά σε όλο το σχολείο και το βράδυ της παραμονής της γιορτής δεν είχα κλείσει μάτι. Το πρωί τελικά έκανα την άρρωστη και δεν πήγα καθόλου. Δεν με ένοιαξε αν θα έβρισκαν αντικαταστάτρια ή τι θα μου έλεγαν την επόμενη μέρα, αρκεί που το είχα γλιτώσει. Κάτι τέτοιο έχω πάθει και απόψε το βράδυ. Είμαι στο τέταρτο έτος στη λογιστική της Πάτρας και έμαθα ότι η σχολή μου τον Σεπτέμβρη θα φύγει για Μεσολλόγγι. Έχω 15 μαθήματα για πτυχίο (να, το είπα επιτέλους) και πρέπει να τα περάσω όλα τον Ιούνη και τον Σεπτέμβρη για να γλιτώσω όσο γίνεται τα πήγαιν’ έλα. Μετά βέβαια θα έχω και την πρακτική και την πτυχιακή. Άλλο αυτό. Με έχει πιάσει αυτός ο πανικός που μεταφράζεται σε κολικό στομάχου, νεύρα από το πουθενά, σφίξιμο στο στήθος και δύσπνοια. Χθες που το έμαθα δεν μου κόλλαγε ύπνος και τελικά αποκοιμήθηκα με το ζόρι στις έξι το πρωί. Όσο το ξεχνάω είμαι εντάξει αλλά μετά κάτι θα μου το θυμίσει και εύχομα...

Σε σχέση με αυτό που είπα

για τις άσχημες σκέψεις/αναμνήσεις, νομίζω χθες το είπα. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι κάποια πράγματα εμένα μπορεί να με στεναχωρήσουν πολύ, με βάση τα δεδομένα που έχω μπροστά μου αλλά και το πώς είναι η κατάσταση από τη δική μου σκοπιά. Τα ίδια πράγματα εσύ τα βλέπεις από διαφορετική οπτική γωνία, γνωρίζεις όλα τα δεδομένα και στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε στο να έχει τελείως διαφορετική βαρύτητα ένα γεγονός για τον καθένα μας. Για μένα να είναι ένα πολύ σημαντικό/στενάχωρο γεγονός δηλαδή, και για σένα να είναι οριακά αδιάφορο. Παράδειγμα, οι καλοκαιρινές διακοπές σου. Πιστεύω ότι δεν έχεις καταλάβει καν τί με πείραξε εδώ. Πράγμα που με οδηγεί στη σκέψη ότι όλα είναι θέμα επικοινωνίας στο τέλος, που δεν είναι το φόρτε κανενός από τους δυο μας. Είναι που είναι μπλεγμένη η κατάσταση δηλαδή, είναι και αυτό το κομμάτι από πάνω. Αυτά εδώ που γράφω, ας πούμε. Που ξέρω πλέον ότι τα διαβάζεις. Στο μυαλό μου προσποιούμαι ότι δεν τα διαβάζεις, γιατί θέλω να κάνω τον κόπο να βγάλω σιγά σ...