Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μπορεί να μην έχει νόημα

να ελπίζω για τίποτα. Μπορεί να πρέπει απλά να έχω το κεφάλι κάτω και να κάνω ό,τι πρέπει να γίνει. Μπορεί η λύση να είναι να ζήσω με οδηγίες χρήσεις, με λίστα:

  1. Πήγαινε για δουλειά
  2. Κοινωνικοποιήσου για τουλάχιστον δύο ώρες
  3. Πιες αρκετό νερό
  4. Κοιμήσου τουλάχιστον 7 ώρες
  5. Μην ενοχλήσεις κανέναν
Μπορεί να με κοροϊδεύω όταν χαίρομαι, να προσπαθώ να κάνω αυθυποβολή. Μπορεί να ΝΟΜΙΖΩ ότι χαίρομαι, επειδή ΠΡΕΠΕΙ να χαρώ, γιατί ένας ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος θα χαιρόταν.
Μπορεί να είναι όλα μία ματαιότητα. Μπορεί να μην αξίζει τον κόπο ούτε το πλάνο, ούτε η προσπάθεια, ούτε τίποτα. Θα πεθάνω αργά ή γρήγορα, γιατί φτιάχνω ό,τι φτιάχνω; Στον τάφο θα τα πάρω; Δεν θα έχω καν τάφο, αφού θέλω να με κάψουν και να με σκορπίσουν. Παιδιά δεν ξέρω αν θέλω να κάνω γιατί πιέζομαι, οπότε δεν θα έχω να τα κληροδοτήσω κάπου όλα αυτά. Οπότε, πες μου, ποιο είναι το νόημα;

Όταν δεν νιώθεις τίποτα και δεν κάνεις τίποτα, δεν πονάει και δεν υπάρχει τίποτα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Χωρίς να το καταλάβω πήρα αρκετά σοβαρά τη λίστα.

Και έχω κάνει κάποια βασικά βήματα για την εκπλήρωσή της. Πράγμα που δεν περίμενα απ' τον εαυτό μου γιατί είμαι της αναβολής μέχρι αηδίας. Πήγα ( μετά από ΠΟΛΥ σπρώξιμο από τη φίλη Αλέ ) και έκανα ακρόαση ( κατά τη διάρκεια της οποίας πήγα να πάω από καρδιά ) και με πήραν και αυτή τη στιγμή είμαι χορωδός (β' φωνή) και ΓΙΟΥΠΙΙΙ και ουράνια τόξα και ασημί μονόκεροι και νεράιδες και βάφλα μπανάνα-φράουλα-βανίλια με μερέντα και τριμμένο μπισκότο!!! Επίσης έχω αρχίσει να σχεδιάζω (με τη βοήθεια της φίλης Αλέ - εν δυνάμει αρχιτέκτων μηχανικός βεβαίως, βεβαίως!) το σπίτι των ονείρων μου! 
2 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Νομοσχέδιο Αθηνά.

Θυμάμαι μια φορά είχα αγχωθεί πολύ γιατί έπρεπε να βγω να τραγουδήσω μπροστά σε όλο το σχολείο και το βράδυ της παραμονής της γιορτής δεν είχα κλείσει μάτι. Το πρωί τελικά έκανα την άρρωστη και δεν πήγα καθόλου. Δεν με ένοιαξε αν θα έβρισκαν αντικαταστάτρια ή τι θα μου έλεγαν την επόμενη μέρα, αρκεί που το είχα γλιτώσει. Κάτι τέτοιο έχω πάθει και απόψε το βράδυ. Είμαι στο τέταρτο έτος στη λογιστική της Πάτρας και έμαθα ότι η σχολή μου τον Σεπτέμβρη θα φύγει για Μεσολλόγγι. Έχω 15 μαθήματα για πτυχίο (να, το είπα επιτέλους) και πρέπει να τα περάσω όλα τον Ιούνη και τον Σεπτέμβρη για να γλιτώσω όσο γίνεται τα πήγαιν’ έλα. Μετά βέβαια θα έχω και την πρακτική και την πτυχιακή. Άλλο αυτό. Με έχει πιάσει αυτός ο πανικός που μεταφράζεται σε κολικό στομάχου, νεύρα από το πουθενά, σφίξιμο στο στήθος και δύσπνοια. Χθες που το έμαθα δεν μου κόλλαγε ύπνος και τελικά αποκοιμήθηκα με το ζόρι στις έξι το πρωί. Όσο το ξεχνάω είμαι εντάξει αλλά μετά κάτι θα μου το θυμίσει και εύχομα...
4 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Σε σχέση με αυτό που είπα

για τις άσχημες σκέψεις/αναμνήσεις, νομίζω χθες το είπα. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι κάποια πράγματα εμένα μπορεί να με στεναχωρήσουν πολύ, με βάση τα δεδομένα που έχω μπροστά μου αλλά και το πώς είναι η κατάσταση από τη δική μου σκοπιά. Τα ίδια πράγματα εσύ τα βλέπεις από διαφορετική οπτική γωνία, γνωρίζεις όλα τα δεδομένα και στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε στο να έχει τελείως διαφορετική βαρύτητα ένα γεγονός για τον καθένα μας. Για μένα να είναι ένα πολύ σημαντικό/στενάχωρο γεγονός δηλαδή, και για σένα να είναι οριακά αδιάφορο. Παράδειγμα, οι καλοκαιρινές διακοπές σου. Πιστεύω ότι δεν έχεις καταλάβει καν τί με πείραξε εδώ. Πράγμα που με οδηγεί στη σκέψη ότι όλα είναι θέμα επικοινωνίας στο τέλος, που δεν είναι το φόρτε κανενός από τους δυο μας. Είναι που είναι μπλεγμένη η κατάσταση δηλαδή, είναι και αυτό το κομμάτι από πάνω. Αυτά εδώ που γράφω, ας πούμε. Που ξέρω πλέον ότι τα διαβάζεις. Στο μυαλό μου προσποιούμαι ότι δεν τα διαβάζεις, γιατί θέλω να κάνω τον κόπο να βγάλω σιγά σ...
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα