Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μοιάζει λες και όλη τη ζωή μου

ζούσα με μία περσόνα που πλέον δεν με αντιπροσωπεύει. Δεν είχα γλύκα, ήμουν πάντα πιο μάγκας, δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλά με ξέρεις οπότε ξέρεις τί εννοώ. Και πλέον είναι λες και νιώθω αρκετή αυτοπεποίθηση να είμαι πιο γλυκιά. Πιο ήρεμη. Λες και το έκανα για αυτοπροστασία αυτό που είπα στην αρχή. Μεγαλώνω αλλά κάθε χρόνο είμαι πιο παιδί μέσα μου, βασικά είναι λες και πλέον επιτρέπω στο παιδί που έχω μέσα μου να βγαίνει προς τα έξω. Θα χαζεύω τα χρώματα στο ηλιοβασίλεμα ένα απόγευμα που είναι σαν πίνακας ζωγραφικής, και αν με ρωτήσει κάποιος τί κοιτάζω, θα του πω ακριβώς αυτό. Πιο παλιά θα έλεγα "τίποτα". Παρατηρώ ότι μαγεύομαι με τα πιο απλά πράγματα, και όλο και αυξάνεται η ποσότητα των πραγμάτων που με μαγεύουν και με κάνουν χαρούμενη. Έφερε γλυκά ένας συνάδελφος για τα γενέθλιά του, ατομικές lemon pies, και η κρέμα που είχαν από πάνω ήταν σαν ζουληχτερή μαρέγκα, και η κρέμα λεμόνι είχε γεύση από αληθινό λεμόνι! Χάρηκα πολύ που έφαγα ένα τόσο ωραίο γλυκό σήμερα! Όταν τον είδα του είπα ότι μου άρεσε πολύ, και ένιωσα πολύ όμορφα που μοιράστηκα κάτι όμορφο με έναν συνάνθρωπό μου, και εισέπραξα την χαρά του που μου άρεσε! Στη Νέα Μάκρη είναι ο φούρνος που τις πουλαει. 
Και γενικά είναι τόσο όμορφο να μην είναι κοφτερές οι γωνίες μας, να έχουμε το θάρρος να κάνουμε κοπλιμέντα ακόμα και για το πιο απλό πράγμα, να λέμε μια όμορφη κουβέντα. Προσπαθώ να λέω με λόγια τις όμορφες σκέψεις που κάνω. Μια συνάδελφός μου έχει κάτι γαμάτα ξύλινα σκουλαρίκια σε σχήμα καρδιάς, τέρμα έντονο φούξια. Την είδα και σκέφτηκα ότι της πάνε πολύ, και της το είπα, και φωτίστηκε το πρόσωπό της από το χαμόγελό της! Και πήρα κι εγώ μια χαρά με αυτό το χαμόγελο, και μου έφτιαξε και η δική μου διάθεση. Και ουσιαστικά μου έφτιαξε από μία κίνηση που έκανα εγώ η ίδια.
Πολλές φορές κάνω τέτοιες σκέψεις και τις κρατούσα για τον εαυτό μου πρώτα γιατί στο παρελθόν έχει τύχει να με κοροϊδέψει κάποιος ή να σταματήσει να με παίρνει στα σοβαρά, ή να με περάσει για χαζή. Αλλά πλέον ξέρω ότι μου αρκεί που με παίρνω εγώ στα σοβαρά και που ξέρω εγώ ότι είμαι πανέξυπνη.
Αρνούμαι πλέον να αφήσω οποιονδήποτε να με μετατρέψει σε μια γκρι εκδοχή του εαυτού μου, θα κατουράω τον γκρι ουρανό τους για να δημιουργώ ουράνια τόξα με τις κατουροσταγονίτσες μου όπου σταθώ και όπου βρεθώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πόσο θα μου άρεσε

να μην σκέφτομαι ποτέ τις συνέπειες. Να πλέω σε τούτη τη ζωή σαν μια σαπουνόφουσκα, όπου με πάει ο άνεμος. Θα πάω ψηλά; Θα ακουμπήσω τυχαία στο τσιμέντο και θα σκάσω; Δεν ξέρω και ούτε που με νοιάζει, γιατί είμαι κάτι εξ ορισμού εύθραυστο και εφήμερο. Έχω γεννηθεί για να στροβιλιστώ στον αέρα, να λάμψω στιγμιαία από το φως και να εξαφανιστώ. Και μετά ο σκοπός θα έχει επιτευχθεί. Μια αιωνιότητα που κράτησε μόλις τρία γυαλιστερά δευτερόλεπτα.

Η δύναμη της συνήθειας.

(Μπορεί να φανώ λίγο φωνακλού ή κάτι τέτοιο. Επίσης ξέρω ότι το κείμενο είναι λίγο τεράστιο. Υπομονή. Και Βέρυ Σόρρυ.) Σας έχει τύχει ποτέ να ακούσετε για πρώτη φορά ένα τραγούδι και να σκεφτείτε πόσο μεγάλη μαλακία είναι, αλλά μετά από 3-4 φορές να αρχίσει να σας αρέσει; Ή να γίνει μόδα κάποιο ρούχο-παπούτσι, στην αρχή να πείτε ότι δεν θα πετάγατε λεφτά για κανένα λόγο για κάτι τέτοιο, αλλά μετά από κάνα δίμηνο να το δείτε τόσες φορές σε βιτρίνες και να αρχίσει –τελικά- να σας αρέσει; Το παθαίνω όλη την ώρα. Με τη μουσική, τα ρούχα, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Τότε που είχαν πρωτοβγεί τα UGGS στην ελληνική αγορά τα έβλεπα και ήθελα να βάλω φωτιά στα μάτια μου. Σοβαρά όμως. Αλλά μετά από δυο χρονάκια που τα ‘βλεπα κάθε χειμώνα άρχισαν να μου ΑΡΕΣΟΥΝ. Και να θέλω να ΑΓΟΡΑΣΩ δικά μου ΚΙΟΛΑΣ! Εννοείται ότι δεν πήγα να δώσω 200€ για κάτι που χρησιμεύει μόνο αν μένεις μόνιμα στην Αλάσκα ή στον Βόρειο Πόλο, αλλά με ενοχλεί το ότι ποτέ δεν θα ξανακοιτάξω αυτό το παπούτσι θέλοντ

Η ώρα πάει τέσσερις και εγώ σε λίγες ώρες δίνω μάθημα.

Έχω βάλει και ακούω Coldplay γιατί πάντα λειτουργούσε σαν κάποιο είδος βαρβιτουρικού για μένα η μουσική τους. Και επίσης προσπαθώ για πρώτη φορά να καταλάβω τι λένε οι σελίδες που είναι αραδιασμένες μπροστά μου μέσα σ' αυτό το τελευταίο 48ωρο. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αυτή η εξεταστική για κάποιο λόγο με έχει βρει τελείως απροετοίμαστη. Από τα προηγούμενα χρόνια συνήθιζα να κατηγοριοποιώ τα μαθήματα με βάση τη δυσκολία τους ή τη βαρεμάρα μου να ασχοληθώ μαζί τους. Ή τη συμπάθειά μου στον εκάστοτε καθηγητή. Αυτό δεν άλλαξε και τώρα, μόνο που αυτή τη φορά για κάποιο λόγο τα μαθήματα που μ' αρέσουν έχουν μπει στη λάθος «λίστα». Τον τελευταίο καιρό έχω δημιουργήσει ένα ιδιωτικό «video club», φουλάροντας ό,τι σκληρό δίσκο διαθέτω με ταινίες και σειρές. Και κάθομαι και κάνω μαραθώνιους έξι-δέκα ωρών ενώ έχω να κάνω πολύ πιο επείγοντα... πράγματα; Αν θεωρείται το διάβασμα «πράγμα», ας πούμε. Σε κάθε εξεταστική το παίρνω απόφαση να διαβάσω και καταλήγω είτε να αγχωθώ απ' το διά