Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άσχημη μέρα σήμερα

χωρίς ουσιαστικό λόγο. Με πλακώματα, σφιξίματα, δύσπνοια και τα συναφή. 

Με έλουσε ένα ξαφνικό παράπονο με ασήμαντη αφορμή. Μόνο ως παράπονο μπορώ να το σκεφτώ. Θέλω να μου εξηγήσει κάποιος λες και είμαι πέντε χρονών, για ποιο λόγο με έχουν κακομεταχειριστεί άτομα που δεν ενόχλησα. Αυτή είναι η απορία του σημερινού καφέ. 

Για ποιο λόγο μου τραβούσαν την καρέκλα στη χορωδία με σκοπό να πέσω, οι γόνοι πλουσίων όταν ήμουν έξι χρονών. Δεν ασχολούμουν καν μαζί τους, μέχρι σήμερα δεν ξέρω τί το τραβηχτικό είχε η φάτσα μου, που τους έκανε να μην μπορούν να μου αντισταθούν. 

Για ποιο λόγο άκουγα άσχημα, υποτιμητικά και προσβλητικά λόγια από πρώην (τότε νυν) και ενίοτε εισέπραττα και κακομεταχείριση, ενώ εγώ πήγαινα με διάθεση συζήτησης. Για ποιο λόγο η ευγενική συμπεριφορά μεταφράζεται ως «είμαι χαλί για να με πατήσεις».

Για ποιο λόγο νόμιζαν σε δουλειές ότι έχουν το δικαίωμα είτε να ξεσπάσουν πάνω μου, είτε να με χρησιμοποιήσουν για παραδειγματισμό. Για ποιο λόγο ενώ έβλεπαν ότι τα λόγια τους με έκαναν να συγκρατώ τα δάκρυά μου με το ζόρι, σταματούσαν την επίθεση μόνο όταν πάθαινα κρίσεις πανικού. Για ποιο λόγο με έχουν απειλήσει μέχρι και με ξύλο. Για ποιο λόγο έχουν πληγώσει τόσο το μέσα μου, που όταν εισπράττω καλή συμπεριφορά, ταράζομαι.

Για ποιο λόγο με έχεις κοροϊδέψει στα μούτρα μου ξανά και ξανά. Για ποιο λόγο μου έχεις φερθεί με υποτιμητικό τρόπο. Για ποιο λόγο συντηρούσες μία κατάσταση στην οποία ξεκάθαρα είχες εσύ το πάνω χέρι, ενώ είμαι σίγουρη πως ήξερες ότι με πληγώνει. Για ποιο λόγο με τράβαγες πίσω ξανά και ξανά με ψέματα και με ανάγκασες να κάνω κάτι τόσο ακραίο, ενώ μέχρι τώρα προσπαθούσα να θέσω τα όριά μου με όμορφο τρόπο, σαν ενήλικας που έχει κάνει γαμημένη ψυχοθεραπεία. Για ποιο λόγο φτάσαμε ως εδώ και όλα τα όμορφα συναισθήματα που έχω, πονάνε. Τί κακό έχω κάνει και άξιζα να πληγωθώ τόσο πολύ. Για ποιο λόγο δεν με άφηνες στην ησυχία μου, να υπάρξω.

Για ποιο λόγο πλήρωσα εγώ τόσα χρήματα στην ψυχοθεραπεία προσπαθώντας να διαχειριστώ τις δικές σας ζημιές. Τί στο διάολο έχει η γαμημένη η φάτσα μου που σας δίνει το δικαίωμα να με ενοχλείτε όταν προσπαθώ απλά να ζήσω με όμορφο και ήρεμο τρόπο σε αυτόν τον γαμημένο τον πλανήτη.

Γιατί; Πού σας ενόχλησα; Ποιον πείραξα; Ποιον πλήγωσα; Πού έφταιξα; Αν έφταιξα κάπου και προκάλεσα όλα αυτά, θα ήθελα να το ξέρω για να το διορθώσω και να κάνω το σωστό.

Και μία απολογία ή επεξήγηση δεν έχω πάρει από κανέναν. Οριακά κάτι συγγνώμες που χρησίμευσαν μόνο στο να κατευνάσουν την σύγχισή μου παροδικά και να σταματήσω να μιλάω. Δεν έχει βρεθεί κανείς, ποτέ, να μου πει  «Πέννυ, συγγνώμη, για τον Χ και τον Ψ λόγο έκανα ό,τι έκανα».

Με πνίγει όλο αυτό. Νιώθω αδικία. Γι' αυτό μίλησα για παράπονο στην αρχή.

Το λάθος που έκανα ήταν ότι κρατούσα το «Πέννυ κρίνεις ενώ δεν ξέρεις τα πάντα» για να δικαιολογήσω καταστάσεις και συμπεριφορές. Από δω και πέρα θα κρίνω. Γιατί; Γιατί δεν με ενδιαφέρει η αιτία στην τελική, αλλά το αποτέλεσμα. Γιατί 

δεν τα άξιζα όλα αυτά.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πόσο θα μου άρεσε

να μην σκέφτομαι ποτέ τις συνέπειες. Να πλέω σε τούτη τη ζωή σαν μια σαπουνόφουσκα, όπου με πάει ο άνεμος. Θα πάω ψηλά; Θα ακουμπήσω τυχαία στο τσιμέντο και θα σκάσω; Δεν ξέρω και ούτε που με νοιάζει, γιατί είμαι κάτι εξ ορισμού εύθραυστο και εφήμερο. Έχω γεννηθεί για να στροβιλιστώ στον αέρα, να λάμψω στιγμιαία από το φως και να εξαφανιστώ. Και μετά ο σκοπός θα έχει επιτευχθεί. Μια αιωνιότητα που κράτησε μόλις τρία γυαλιστερά δευτερόλεπτα.

Η δύναμη της συνήθειας.

(Μπορεί να φανώ λίγο φωνακλού ή κάτι τέτοιο. Επίσης ξέρω ότι το κείμενο είναι λίγο τεράστιο. Υπομονή. Και Βέρυ Σόρρυ.) Σας έχει τύχει ποτέ να ακούσετε για πρώτη φορά ένα τραγούδι και να σκεφτείτε πόσο μεγάλη μαλακία είναι, αλλά μετά από 3-4 φορές να αρχίσει να σας αρέσει; Ή να γίνει μόδα κάποιο ρούχο-παπούτσι, στην αρχή να πείτε ότι δεν θα πετάγατε λεφτά για κανένα λόγο για κάτι τέτοιο, αλλά μετά από κάνα δίμηνο να το δείτε τόσες φορές σε βιτρίνες και να αρχίσει –τελικά- να σας αρέσει; Το παθαίνω όλη την ώρα. Με τη μουσική, τα ρούχα, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Τότε που είχαν πρωτοβγεί τα UGGS στην ελληνική αγορά τα έβλεπα και ήθελα να βάλω φωτιά στα μάτια μου. Σοβαρά όμως. Αλλά μετά από δυο χρονάκια που τα ‘βλεπα κάθε χειμώνα άρχισαν να μου ΑΡΕΣΟΥΝ. Και να θέλω να ΑΓΟΡΑΣΩ δικά μου ΚΙΟΛΑΣ! Εννοείται ότι δεν πήγα να δώσω 200€ για κάτι που χρησιμεύει μόνο αν μένεις μόνιμα στην Αλάσκα ή στον Βόρειο Πόλο, αλλά με ενοχλεί το ότι ποτέ δεν θα ξανακοιτάξω αυτό το παπούτσι θέλοντ

Η ώρα πάει τέσσερις και εγώ σε λίγες ώρες δίνω μάθημα.

Έχω βάλει και ακούω Coldplay γιατί πάντα λειτουργούσε σαν κάποιο είδος βαρβιτουρικού για μένα η μουσική τους. Και επίσης προσπαθώ για πρώτη φορά να καταλάβω τι λένε οι σελίδες που είναι αραδιασμένες μπροστά μου μέσα σ' αυτό το τελευταίο 48ωρο. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αυτή η εξεταστική για κάποιο λόγο με έχει βρει τελείως απροετοίμαστη. Από τα προηγούμενα χρόνια συνήθιζα να κατηγοριοποιώ τα μαθήματα με βάση τη δυσκολία τους ή τη βαρεμάρα μου να ασχοληθώ μαζί τους. Ή τη συμπάθειά μου στον εκάστοτε καθηγητή. Αυτό δεν άλλαξε και τώρα, μόνο που αυτή τη φορά για κάποιο λόγο τα μαθήματα που μ' αρέσουν έχουν μπει στη λάθος «λίστα». Τον τελευταίο καιρό έχω δημιουργήσει ένα ιδιωτικό «video club», φουλάροντας ό,τι σκληρό δίσκο διαθέτω με ταινίες και σειρές. Και κάθομαι και κάνω μαραθώνιους έξι-δέκα ωρών ενώ έχω να κάνω πολύ πιο επείγοντα... πράγματα; Αν θεωρείται το διάβασμα «πράγμα», ας πούμε. Σε κάθε εξεταστική το παίρνω απόφαση να διαβάσω και καταλήγω είτε να αγχωθώ απ' το διά