Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Φατσοβιβλίο: Μια ιστορία αγάπης (και μίσους)

Facebook. Δεν ξέρω από που να ξεκινήσω, οπότε θα τα πάρω τα πράγματα απ' την αρχή. Η αρχή ήταν το 2004. Ένας σπυριάρης πρωτοετής έφτιαξε μία σελίδα για να εγγράφονται οι συμφοιτητές του και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Που να 'ξερε τότε αυτός ότι μετά από λίγα χρόνια μισό δισεκατομμύριο άτομα θα κατάφερναν να τον κάνουν εκατομμυριούχο; Τον κωλόφαρδο...

Το facebook έχει καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να γίνει από τις πιο διάσημες ιστοσελίδες. Ακόμα και οι γονείς μου που δεν έχουν ιδέα από υπολογιστές έχουν facebook! Πω πω τώρα θυμήθηκα την μέρα που μου ζήτησε ο πατέρας μου facebook. Έπαθα αμόκ. Ήθελε, λέει, να παίζει φάρμα και να μιλάει με άλλους όπως έκανα κι εγώ. Άντε να τον ξεκολλήσεις τον κυρ-Νίκο τώρα! Και μετά μου ζήτησε κι η μάνα μου! "Δεν μπορώ, μου λέει, να πιάνετε από έναν υπολογιστή εσύ και ο πατέρας σου κι εγώ να κάθομαι να σας κοιτάω!" Και τώρα άμα μπει κανείς στο σπίτι μας, θα νομίζει ότι έχουμε ανοίξει Internet Cafe!

Κάπως έτσι πιστεύω την έχει πατήσει πολύς κόσμος με το facebook. Μπήκαν για να δουν τι παίζει, και τώρα δεν ξεκολλάνε με τίποτα. Πάντως, παρόλο που είναι το πιο διαδεδομένο site του είδους του (με δεύτερο το MySpace), δεν πιστεύω ότι όλος αυτός ο κόσμος έχει λογαριασμό στο facebook απλά για να επικοινωνήσει με άλλους, να ανεβάσει γαμάτες φωτογραφίες κ.τ.λ. Άμα ήταν αυτός ο λόγος, τότε όλα αυτά τα εκατομμύρια θα είχαν αρκεστεί στο MySpace, που δεν κολλάει κιόλας. Κι άμα ήθελαν και συνομιλία, υπάρχει το πατροπαράδοτο MSN και οι κλώνοι του. Ο λόγος που το facebook έχει τόση κίνηση, είναι οι εφαρμογές. Άλλοι έχουν τις φάρμες τους και τα κατοικίδιά τους, άλλοι το πόκερ και τις μαφίες τους. Έχω ακούσει μερικούς να λένε ότι βάζουν ξυπνητήρι για να μπουν να "μαζέψουν την φάρμα" και άλλα τέτοια. Τι πώρωση κι αυτή; Λες κι έκανε συμφωνία με το διάβολο ο σπυριάρης.

Όχι ότι δεν τους σπάει τα νεύρα και δεν το βρίζουν σε κάθε ευκαιρία όταν κολλάει με το παραμικρό κλικ - βασικά τώρα που το σκέφτομαι δεν παίζει να έχω ξανασυναντήσει τόσο αργή σελίδα εδώ και 7 χρόνια που χρησιμοποιώ το διαδίκτυο. Και επειδή είμαι σίγουρη ότι ένας απ' τους βοηθούς του σπυριάρη (κοιτάξτε τι εικόνες έβγαλε η αναζήτηση!) θα διαβάσει αυτήν την ανάρτηση, έχω να πω τα εξής.

Αγαπητή ομάδα του facebook, με τσαντίζει που είστε τόσο άνετοι για την επιτυχία της σελίδας, που δεν κοιτάτε να φτιάξετε δυο προβληματάκια που ακόμα και ένας απλός προγραμματιστής θα μπορούσε να λύσει! Τι το θες το chat μανούλα μου;;; Ή φτιάχ' το να μην κολλάει, ή παράτα το να πάει στην ευχή του Θεού!

Α, και μιας και το θυμήθηκα, να πω και δυο πραγματάκια στους απανταχού κολλημένους. Αγαπητέ κολλημένε: Όσους λαγούς με πετραχήλια και να τάξεις στην οθόνη σου, δεν θα ξεκολλήσει το ρημάδι! Κόψε το σκούντημα και έβγα για κάνα καφέ! Απ' αυτόν που πίνεται, όχι απ' τον ψηφιακό που σε κέρασε ο κολλητός σου μέσα από εκείνη την άκυρη εφαρμογή... Και όχι, όσο θα είσαι για καφέ δεν επιτρέπεται να συζητήσεις για αυτό το καινούριο γκρουπ που βγήκε, ούτε για την γαμάτη φωτό που ανέβασες στο προφίλ.

Επειδή έχω ένα θέμα με τους επιλογους, δεν ξέρω πως θα μπορούσε να κλείσει αυτό το post με λόγια, οπότε θα ανεβάσω αυτό. Και αυτό. Enjoy!

Credit στον Κώστα για την ιδέα του θέματος. Ελπίζω να μην σε απογοήτευσα πολύ. :)

Σχόλια

Ο χρήστης Marianna Papagiannopoulou είπε…
hahahahaaa!! fovero! kai h sis m evaze ksipnitiri gia na mazepsei ntomates perisi kai egw eixa frikarei! :P

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το κλωσοπουλάκι και άλλα ψυχολογικά τραύματα

Επειδή οι μαλακίες που έκανα σαν παιδί αρέσουν, αποφάσισα να γράψω κι άλλες. Α! Να προειδοποιήσω σ' αυτό το σημείο ότι σε μερικά σημεία δεν υπάρχει συνοχή και οι σκέψεις φαίνονται λιγάκι μπερδεμένες. Δεν έπρεπε να πιω καφέ σήμερα. Πάμε λοιπόν! Πάντα μου άρεσε η ιδέα των κατοικίδιων. Προσοχή: όχι η φροντίδα και η περιποίηση που χρειάζεται ένα κατοικίδιο, αλλά αυτή η διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όταν ακούμε τις λέξεις "σκύλος", "γάτα" κ.τ.λ. Ξέρετε, αυτή την εικόνα που μας έχουν περάσει οι αμερικάνικες ταινίες . Το θέμα όμως είναι ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί στο να φροντίζουν μη ομιλούντα έμβια όντα. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, βέβαια, αρκεί να το συνειδητοποιήσει κανείς έγκαιρα. Πριν θάψει ένα κλωσόπουλο και δύο χρυσόψαρα, ας πούμε... Όταν μου πήρε η Μαμά Ηρώ το πρώτο μου χρυσόψαρο, ήμουν τεσσάρων χρονών. Είχα μια διεστραμμένη ιδέα ότι όσο πιο πολύ φαΐ του έριχνα, τόσο πιο μεγάλο θα γινόταν (η γιαγιά μου φταίει για αυτή την λανθασμέ...

Προειδοποίηση: Εορταστικό ποστ Νο1

Φέτος είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που γιορτάζει αυτός ο ναός νοημοσύνης και εκλεπτυσμένου χιούμορ! Γι' αυτό εννοείται πως θα αλλάξει το layout, θα σας σκοτίσω με τα εορταστικά ποστς, κ.ο.κ. Τα Jumbo έχουν βγάλει φέτος αυτά τα αυτοκόλλητα «ρολογάκια» που σου λένε πόσες μέρες απομένουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Αγαπητά Jumbo, μας κακομαθαίνετε! Δυστυχώς όταν δεν είσαι παιδάκι πια δεν είναι πρέπον να χοροπηδάς σαν κατσίκι βλέποντας τις στολισμένες βιτρίνες, οπότε θα αρκεστώ και φέτος στο να τσιρίζω άναρθρα από ενθουσιασμό. Φέτος θα πάρω έναν κόκκινο σκούφο τύπου Άγιος Βασίλης και θα τον φοράω ανήμερα Χριστούγεννα ΚΑΙ Πρωτοχρονιά! Αυτά για σήμερα...

Η βλαμμένη μανάβισσα.

Μ' είχαν πιάσει οι καλές μου σήμερα και είπα να πάω να κάνω κάτι ψώνια για το σπίτι. Θα μαγείρευα κιόλας κοτόπουλο και ήθελα τρία καρότα και μία πιπεριά Φλωρίνης. Το σημειώνουμε αυτό. Πρώτα πέρασα απ' τη μανάβισσα, και αφού διάλεξα αυτά που ήθελα και πάω να τα ζυγίσω, της δίνω πενηντάρικο για πράγματα που στοίχιζαν τρία ευρώ. Είχα και το απολογητικό βλέμμα τύπου «θα σε ταλαιπωρήσω λίγο με τα ρέστα». Ήμουν ευγενέστατη!  Οπότε μου αρπάζει τη σακούλα απ' τα χέρια και μου λέει «ΦΥΓΕ!» Κάγκελο εγώ. Άλλα όχι κυρία μου! Δεν θα μου χαλάσεις εσύ τη μέρα! Της είπα να πάω να πάρω κάτι χαρτικά που ήθελα, να χαλάσω λεφτά και να γυρίσω, και γυρίζει με υφάκι και μου λέει «κάνε ό,τι θες, δεν μ' ενδιαφέρει»  Αγαπητή κυριούλα. ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Γιατί ακριβώς στο επόμενο τετράγωνο από σένα έχει ανοίξει σούπερ μάρκετ, και επίσης ανάμεσα σε σένα και το εν λόγω σούπερ μάρκετ κάθε Σάββατο έχει λαϊκή! Οπότε, επειδή -αν δεν απατώμαι- το μαγαζί σου έτσι κι α...