Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το μεγά(αααααααα)λο τέλμα.

Δεν μπορώ να αναλύσω το ίδιο θέμα σε πάνω από μία παράγραφο. Αυτό σημαίνει είτε ότι δεν κάνω τίποτα σημαντικό στη ζωή μου, είτε ότι κάνω τόσα πολλά που ο μικρός και αργός εγκέφαλος μου δεν προλαβαίνει να τα αναλύσει όλα μαζί. Θυμήθηκα ότι το 'χα ξαναπάθει αυτό, και μόλις σχολίασα το πόσο έχω κολλήσει, ξεκόλλησα αυτόματα.

Εδώ και κάνα μήνα κοιμάμαι με αρκουδάκι. Σοβαρά τώρα. Δεν κοιμόμουν σε κανένα στάδιο της ζωής μου με αρκουδάκι και το 'παθα τώρα. Μάλιστα άρχισα να φοβάμαι το σκοτάδι όπως όταν πήγαινα δημοτικό. Και τι κάνω για να το καταπολεμήσω; Συνδέω το ποντίκι του λάπτοπ που αλλάζει χρώματα για να φωτίζει το δωμάτιο. Ουδέν σχόλιο.

Σήμερα μαζευτήκαμε η παρέα του σχολείου και (ξανα)θυμηθήκαμε τα παλιά. Λόγω της μνήμης χρυσόψαρου που διαθέτω σε κάποια φάση ένοιωσα λες και πήγα σε διαφορετικό λύκειο απ' την παρέα μου. Μα πότε προλάβαμε και κάναμε όλα αυτά που εξιστορήθηκαν απόψε; Και που ήμουν εγώ τότε; Πάει έχω χαζέψει.

Και ναι! Μόλις ολοκλήρωσα (!) ένα ποστ!!! :D

ΥΓ:
Εδώ και κάτι ώρες παλεύω μια σοκολατένια κότα. 

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Thelw k egw pontiki-lampater!! :P

Smanoukos
Ο χρήστης Thunder είπε…
σμανουκο ζητα το απ' τον αϊ βασιλη. εγω αυτο εκανα :)
Ο χρήστης yannidakis είπε…
το θέμα είναι ο λίγος, αλλά καλός ύπνος. Το πως αυτό επιτυγχάνεται, είναι υποκειμενικό και πολύ-πολύ απόκρυφο :[
Ο χρήστης Thunder είπε…
αυτη την περιοδο μπορω να πω οτι μου ταιριαζει η φραση «ο υπνος θρεφει τα παιδια..», οποτε μαλλον θα πρεπει να τον λιγοστεψω :Ρ
Ο χρήστης Marianna Papagiannopoulou είπε…
1. thelw kai gw sokolatenia kota!
2.thelw kai gw tetoio pontiki
3. auto me to fws kai to skotadi to pathainw kai gw.. An einai teleiws skotadi den koimamai pou na xalasei o kosmos

:))


http://thefairytalegirl.blogspot.com/
Ο χρήστης Thunder είπε…
ζηλιαρα!! :Ρ

btw, σε ειδα χθες γεροκωστοπουλου, αλλα ησουν μακρια και δεν προλαβα να σου μιλησω..:)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Πόσο θα μου άρεσε

να μην σκέφτομαι ποτέ τις συνέπειες. Να πλέω σε τούτη τη ζωή σαν μια σαπουνόφουσκα, όπου με πάει ο άνεμος. Θα πάω ψηλά; Θα ακουμπήσω τυχαία στο τσιμέντο και θα σκάσω; Δεν ξέρω και ούτε που με νοιάζει, γιατί είμαι κάτι εξ ορισμού εύθραυστο και εφήμερο. Έχω γεννηθεί για να στροβιλιστώ στον αέρα, να λάμψω στιγμιαία από το φως και να εξαφανιστώ. Και μετά ο σκοπός θα έχει επιτευχθεί. Μια αιωνιότητα που κράτησε μόλις τρία γυαλιστερά δευτερόλεπτα.

Η ώρα πάει τέσσερις και εγώ σε λίγες ώρες δίνω μάθημα.

Έχω βάλει και ακούω Coldplay γιατί πάντα λειτουργούσε σαν κάποιο είδος βαρβιτουρικού για μένα η μουσική τους. Και επίσης προσπαθώ για πρώτη φορά να καταλάβω τι λένε οι σελίδες που είναι αραδιασμένες μπροστά μου μέσα σ' αυτό το τελευταίο 48ωρο. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αυτή η εξεταστική για κάποιο λόγο με έχει βρει τελείως απροετοίμαστη. Από τα προηγούμενα χρόνια συνήθιζα να κατηγοριοποιώ τα μαθήματα με βάση τη δυσκολία τους ή τη βαρεμάρα μου να ασχοληθώ μαζί τους. Ή τη συμπάθειά μου στον εκάστοτε καθηγητή. Αυτό δεν άλλαξε και τώρα, μόνο που αυτή τη φορά για κάποιο λόγο τα μαθήματα που μ' αρέσουν έχουν μπει στη λάθος «λίστα». Τον τελευταίο καιρό έχω δημιουργήσει ένα ιδιωτικό «video club», φουλάροντας ό,τι σκληρό δίσκο διαθέτω με ταινίες και σειρές. Και κάθομαι και κάνω μαραθώνιους έξι-δέκα ωρών ενώ έχω να κάνω πολύ πιο επείγοντα... πράγματα; Αν θεωρείται το διάβασμα «πράγμα», ας πούμε. Σε κάθε εξεταστική το παίρνω απόφαση να διαβάσω και καταλήγω είτε να αγχωθώ απ' το διά

Δεν είναι βουνό,

είναι λόφος. Σαμαράκι στο δρόμο. Απλά κατεβάζεις ταχύτητα και το περνάς. Δεν είναι ακατόρθωτο. Είναι μπροστά σου και δεν μπορείς να στρίψεις ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Πρέπει να το κοιτάξεις κατάματα και να περιμένεις την αναπήδηση. Πρέπει να προσέξεις τα αμορτισέρ, μην κάνεις ζημιά. Και μετά απλά πέρνα το. Και δες πώς θα σου φανεί ένα τίποτα, καθώς θα το βλέπεις να απομακρύνεται στον καθρέφτη σου. Κοίτα μωρέ, που φοβόμουν ένα σαμαράκι λες και ήταν τοίχος πετρόκτιστος. Τι ήταν τελικά; Τίποτα δεν ήταν. Αυτό είναι υπενθύμιση για τον εαυτό μου, ένα ξεχασμένο χαρτάκι κολλημένο στο ψυγείο, μπας και κάποια στιγμή το χωνέψω.