Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γκρίκλιsh

Κάτι έτυχε να ψάχνω για την eurovision, τότε που θα στέλναμε την Παπαρίζου. Δεν είχα πολλά πολλά μαζί της οπότε ήθελα να μάθω πληροφορίες για την καριέρα της. Μπήκα σε ένα ελληνικό φόρουμ και εκεί που λέω «εδώ είμαστε», όλα έμοιαζαν κινέζικα!

Έβλεπα σειρές γραμμάτων του λατινικού αλφαβήτου που δεν έβγαζαν κανένα νόημα, με αριθμούς ανάμεσά τους. Μετά από κάνα δίλεπτο πήρα χαμπάρι ότι το w είναι το ωμέγα, κτλ, και ένοιωσα λες και ανακάλυψα μια καινούρια γλώσσα!

Εκτός του πόσο κουλ ένοιωθα που έγραφα έτσι, με γλίτωνε και απ' τον κόπο να πατάω alt και shift κάθε φορά για να αλλάζω γλώσσα. Ναι, μεγάλος κόπος. Όταν έφτασα τρίτη λυκείου όμως συνειδητοποίησα ότι είχα αρχίσει να ξεχνάω την ορθογραφία μου και με έπιασε κρίση γιατί η Αλέ μου είχε ψιλοκολλήσει το κόλλημά της για την ορθογραφία.

Οπότε μια μέρα το πήρα απόφαση να γράφω παντού ελληνικά! Στην αρχή μου βγήκε η πίστη μέχρι να σταματήσω να γράφω «καπςσ ετσι» και «kapws etsi», αλλά μετά από λίγο ιδρώτα και ατελείωτο backspace το κατάφερα! Και έχω να δηλώσω ότι δεν ισχύει η δικαιολογία του alt και shift. Να λοιπόν πως κατέληξα να γράφω τόσες μ@λακίες εδώ μέσα χωρίς κόπο!

Auta paides!

Σχόλια

Ο χρήστης yannidakis είπε…
πολύ έξυπνο το κείμενο σου. Πρέπει να σου πω πως πίσω στο 1997, όταν έκανα τον 1ο μου λογιαριασμό στο messenger βρισκόμουν στις ΗΠΑ, οπότε δεν είχα άλλο τρόπο να γράφω ελληνικά πέρα από αυτόν.
Επιστρέφοντας την Ελλάδα, ανακάλυψα δύο πράγματα. Αφενός ότι δεν ήμουν ο μόνος που έγραφε έτσι, αφού ήδη είχε αρχίσει να γίνεται μόδα και δεύτερον ότι δεν ήταν καθόλου αισθητικά και λεξικά ορθό να γράφω με αυτόν τον τρόπο. Ομολογώ πως κι εγώ αντιμετώπισα μερικά προβληματάκια στην ορθογραφία, όμως σύντομα ξεκίνησα και πάλι την ελληνική γραφή. Το shift+alt είναι τόσο εύκολο όσο και το να θυμάσαι να πατάς το '8' για το θήτα :[
Ο χρήστης Thunder είπε…
σ' ευχαριστω παρα πολυ για τη δημοσιευση και τα σχολια! :)

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γράφω όλα αυτά

τα λόγια σε αυτό το άτυπο ημερολόγιο, γράμματα χωρίς διεύθυνση παραλήπτη. Ένα ημερολόγιο που έχει μόνο τις εξωτερικές στρώσεις του κρεμμυδιού. Παρόλα αυτά, με ξαλαφρώνει πολύ όλο αυτό. Ξεκίνησα να διαβάζω πάλι βιβλία σιγά σιγά, βαρέθηκα τα reels του ινσταγκραμ. Κάθε 3ο reel ήταν ανάγνωση ταρώ, I shit you not. Δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν τόσα άτομα που να ανεβάζουν τέτοια βιντεάκια. Πολύ ωραία τα έλεγαν πάντως, μου έλεγαν ότι είμαι γαμάτη και ότι με περιμένουν σπουδαία πράγματα. Σας ευχαριστώ, το ξέρω ήδη, και το ξέρω επειδή τα φτιάχνω εγώ τα σπουδαία πράγματα. Επίσης μου έλεγαν ότι θα γυρίσεις πίσω. Εκεί είναι που τα έκλεισα και έπιασα το διάβασμα, πόσο delulu να ταΐσουν και αυτά. Θέλω να σου πω τόσα πολλά. Πρέπει να κάνω λίστα. Και να κάνω θέλω, για αυτά δεν χρειάζομαι λίστα.  Οι σκέψεις μου είναι θυμωμένες ώρες ώρες. Δεν το κάνουν με κακία όμως, αλλά αυτό το ξέρεις γιατί με ξέρεις. Πονάει όλο αυτό. Αν υπήρχε απόρριψη, δεν θα πονούσε έτσι. Δεν θα με έπιανε ούτε δύσπνοια, ούτε σφίξιμο.

Προειδοποίηση: Εορταστικό ποστ Νο1

Φέτος είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που γιορτάζει αυτός ο ναός νοημοσύνης και εκλεπτυσμένου χιούμορ! Γι' αυτό εννοείται πως θα αλλάξει το layout, θα σας σκοτίσω με τα εορταστικά ποστς, κ.ο.κ. Τα Jumbo έχουν βγάλει φέτος αυτά τα αυτοκόλλητα «ρολογάκια» που σου λένε πόσες μέρες απομένουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Αγαπητά Jumbo, μας κακομαθαίνετε! Δυστυχώς όταν δεν είσαι παιδάκι πια δεν είναι πρέπον να χοροπηδάς σαν κατσίκι βλέποντας τις στολισμένες βιτρίνες, οπότε θα αρκεστώ και φέτος στο να τσιρίζω άναρθρα από ενθουσιασμό. Φέτος θα πάρω έναν κόκκινο σκούφο τύπου Άγιος Βασίλης και θα τον φοράω ανήμερα Χριστούγεννα ΚΑΙ Πρωτοχρονιά! Αυτά για σήμερα...

...και φιλοσόφησα!

Είχα βάλει Mega χθες και φιλοσοφούσα βλέποντας τον Ζουγανέλη. Βασικά, τώρα που διάβασα τι έγραψα συνειδητοποίησα ότι δεν ταιριάζουν οι λέξεις Mega , Ζουγανέλη και φιλοσόφησα , μαζί στην ίδια πρόταση. Έστω. Γιατί γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά; Ποια ακριβώς είναι πρακτικά η διαφορά ανάμεσα στις 31/12 και στη 1/1; Μία μέρα. Ένα καινούριο ημερολόγιο. Το ωράριο στα μαγαζιά. Η βασιλόπιτα. Μπα, αποφάσισα ότι δεν είναι πρακτικό το θέμα, αλλά συναισθηματικό. Η Πρωτοχρονιά έχει την ίδια ιδιότητα με τα γενέθλια: με κάνει να νοσταλγήσω. Όταν αλλάζει ο χρόνος νοιώθω λες και φεύγει ένα κομμάτι μου μαζί του, και με πιάνει μελαγχολία. Θυμάμαι τα περασμένα και έχω αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη. Ισχύει αυτή η παροιμία που όσο και να σπάω το κεφάλι μου δεν μου 'ρχεται, αλλά θέλει να πει ότι όσο περνάει ο καιρός ξεχνάμε τα δυσάρεστα γεγονότα. Ελπίζω να μην ξαναγράψω κάτι που να 'χει σχέση με γιορτές, γιατί αλλιώς θα το σβήσω το ρημάδι για blog! Τώρα είναι η ώρα που πρέπει να με παρακαλέσει