Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έχω καιρό να γράψω για νοσοκομειακές εμπειρίες απ' τα παλιά.

Ήμουν 14 χρονών και έφτανε ο Δεκαπενταύγουστος. Τότε γιορτάζω (μαζί με άλλες 2 ξαδέρφες, 2 θείες και τη Γιαγιά Γιώτα) και για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή είχα αποφασίσει να νηστέψω για καμιά βδομάδα. Με τόσα άτομα να γιορτάζουν -όπως καταλαβαίνετε- αυτή η μέρα είναι μεγάλη υπόθεση, οπότε σουβλίσαμε όπως την Κυριακή του Πάσχα.

Το μόνο που θυμάμαι από ολόκληρη τη μέρα μέχρι τη στιγμή που έκατσα στο τραπέζι το βράδυ, είναι ότι ήθελα να βγάλω τα φρύδια μου γιατί ήταν σαν δάσος. Μετά απ' αυτό είμαι στο τραπέζι με ένα βαθύ πιάτο μπροστά μου και αντικρίζω το πιο απίστευτο κοκορέτσι που είχα δει ποτέ μου. Και μετά θυμάμαι να κάθομαι στην ντιβανοκασέλα της γιαγιάς και να σφαδάζω απ' τους πόνους.

Κατά τις 11 φύγαμε απ' το χωριό εγώ με τους γονείς μου για να πάμε στον Άγιο Αντρέα. Όχι την εκκλησία. Εκεί μου έκαναν εξετάσεις αίματος και ούρων, τεστ εγκυμοσύνης (!) και ψηλάφηση για σκωληκοειδίτιδα. Κατά τις 3 τα ξημερώματα, λοιπόν, ο Δρ. απεφάνθη ότι επειδή έφαγα το κοκορέτσι απότομα μετά από μία βδομάδα νηστεία (και επειδή ο Ντάντι το 'χε κάνει τίγκα στα αλατοπίπερα) έπαθα κολικό εντέρου. Δηλαδή ένας απλός κολικός εντέρου χρειάζεται 4 ώρες να διαγνωστεί.

Και το highlight; Πήρα φάρμακα που μοιάζουν μ΄αυτά που βλέπουμε στις ταινίες όταν αυτοκτονούν κάτι τύπισσες, που ξεβιδώνεις το καπάκι και είναι χύμα οι κάψουλες μέσα!

Σχόλια

Ο χρήστης JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε…
Ειχα καιρο να περασω απο εδω και επανορθωνω αφήνοντας ευχες για εναν καλο και ησυχο μηνα.Να εισαι καλα και να μη σου τυχει ξανα τετοιο περιστατικο.
Ο χρήστης Dalai Klama είπε…
Μια κυριακή του πάσχα έφαγα ο μπαγλαμάς καμια 15αρια αυγά. Τα αγαπώ τα αυγά! Το πρόβλημα ήταν ότι έβγαλα σπυριά παντού για 3 μέρες και εννοείτε πέρασα και γω μια βόλτα απο το νοσοκομείο πασχαλιάτικα. Πεισματικά απέφευγα τον καθρέφτη εκείνες τις μέρες.

Το ηθικό δίδαγμα?

Παν μέτρον άριστον...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η βλαμμένη μανάβισσα.

Μ' είχαν πιάσει οι καλές μου σήμερα και είπα να πάω να κάνω κάτι ψώνια για το σπίτι. Θα μαγείρευα κιόλας κοτόπουλο και ήθελα τρία καρότα και μία πιπεριά Φλωρίνης. Το σημειώνουμε αυτό. Πρώτα πέρασα απ' τη μανάβισσα, και αφού διάλεξα αυτά που ήθελα και πάω να τα ζυγίσω, της δίνω πενηντάρικο για πράγματα που στοίχιζαν τρία ευρώ. Είχα και το απολογητικό βλέμμα τύπου «θα σε ταλαιπωρήσω λίγο με τα ρέστα». Ήμουν ευγενέστατη!  Οπότε μου αρπάζει τη σακούλα απ' τα χέρια και μου λέει «ΦΥΓΕ!» Κάγκελο εγώ. Άλλα όχι κυρία μου! Δεν θα μου χαλάσεις εσύ τη μέρα! Της είπα να πάω να πάρω κάτι χαρτικά που ήθελα, να χαλάσω λεφτά και να γυρίσω, και γυρίζει με υφάκι και μου λέει «κάνε ό,τι θες, δεν μ' ενδιαφέρει»  Αγαπητή κυριούλα. ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Γιατί ακριβώς στο επόμενο τετράγωνο από σένα έχει ανοίξει σούπερ μάρκετ, και επίσης ανάμεσα σε σένα και το εν λόγω σούπερ μάρκετ κάθε Σάββατο έχει λαϊκή! Οπότε, επειδή -αν δεν απατώμαι- το μαγαζί σου έτσι κι α...

Το κλωσοπουλάκι και άλλα ψυχολογικά τραύματα

Επειδή οι μαλακίες που έκανα σαν παιδί αρέσουν, αποφάσισα να γράψω κι άλλες. Α! Να προειδοποιήσω σ' αυτό το σημείο ότι σε μερικά σημεία δεν υπάρχει συνοχή και οι σκέψεις φαίνονται λιγάκι μπερδεμένες. Δεν έπρεπε να πιω καφέ σήμερα. Πάμε λοιπόν! Πάντα μου άρεσε η ιδέα των κατοικίδιων. Προσοχή: όχι η φροντίδα και η περιποίηση που χρειάζεται ένα κατοικίδιο, αλλά αυτή η διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουμε όλοι στο μυαλό μας όταν ακούμε τις λέξεις "σκύλος", "γάτα" κ.τ.λ. Ξέρετε, αυτή την εικόνα που μας έχουν περάσει οι αμερικάνικες ταινίες . Το θέμα όμως είναι ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί στο να φροντίζουν μη ομιλούντα έμβια όντα. Αυτό δεν είναι κάτι κακό, βέβαια, αρκεί να το συνειδητοποιήσει κανείς έγκαιρα. Πριν θάψει ένα κλωσόπουλο και δύο χρυσόψαρα, ας πούμε... Όταν μου πήρε η Μαμά Ηρώ το πρώτο μου χρυσόψαρο, ήμουν τεσσάρων χρονών. Είχα μια διεστραμμένη ιδέα ότι όσο πιο πολύ φαΐ του έριχνα, τόσο πιο μεγάλο θα γινόταν (η γιαγιά μου φταίει για αυτή την λανθασμέ...

Προειδοποίηση: Εορταστικό ποστ Νο1

Φέτος είναι τα δεύτερα Χριστούγεννα που γιορτάζει αυτός ο ναός νοημοσύνης και εκλεπτυσμένου χιούμορ! Γι' αυτό εννοείται πως θα αλλάξει το layout, θα σας σκοτίσω με τα εορταστικά ποστς, κ.ο.κ. Τα Jumbo έχουν βγάλει φέτος αυτά τα αυτοκόλλητα «ρολογάκια» που σου λένε πόσες μέρες απομένουν μέχρι τα Χριστούγεννα. Αγαπητά Jumbo, μας κακομαθαίνετε! Δυστυχώς όταν δεν είσαι παιδάκι πια δεν είναι πρέπον να χοροπηδάς σαν κατσίκι βλέποντας τις στολισμένες βιτρίνες, οπότε θα αρκεστώ και φέτος στο να τσιρίζω άναρθρα από ενθουσιασμό. Φέτος θα πάρω έναν κόκκινο σκούφο τύπου Άγιος Βασίλης και θα τον φοράω ανήμερα Χριστούγεννα ΚΑΙ Πρωτοχρονιά! Αυτά για σήμερα...