Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Και μπήκα και επίσημα πλέον στο τέταρτο έτος.


Και έκατσα και έγραψα όλα όσα χρωστάω στο μπλοκάκι μου. Λέει μια σελίδα στο facebook «Μη ρωτάτε ποτέ μια κυρία την ηλικία της κι έναν φοιτητή πόσα χρωστάει». Θα δώσω μόνο μία απάντηση σ’ αυτό. Είμαι 21.

Τέλος πάντων. Μετά προσπάθησα να δω πόσα λιγότερα μαθήματα (και με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια) θα μπορούσα να περάσω για να πω ότι δεν απέτυχα στην εξεταστική του Γενάρη. Γιατί αφού δουλεύω και έχω να πηγαίνω και γυμναστήριο για τα προβληματικά άκρα μου και έχω να βλέπω το αγόρι και τις φίλες μου, θα έλεγε κανείς ότι δεν προλαβαίνω να διαβάσω 10 μαθήματα σε κάθε εξεταστική. Εκτός αν γίνω Cyborg. Λογικά τα Cyborgs δεν χρειάζονται ύπνο.

Η καθόλου τυχαία κλήρωση επέλεξε 4 μαθήματα. Τα δύο εργαστήρια που έχω τώρα, καθώς και δύο θεωρίες, απ’ τις πιο δύσκολες που έχω συναντήσει μέχρι τώρα στη σχολή. Αν περάσω αυτά τα 4 μαθήματα τον Γενάρη, τότε θα θέλω μόνο **** μαθήματα από χειμερινά και **** από εαρινά εξάμηνα για να πάρω πτυχίο! Συν τη διπλωματική-πτυχιακή και την πρακτική βέβαια. Φυσικά έχω παρόμοιο στόχο και για το όγδοο εξάμηνο.

Το θέμα είναι ότι αν εκπληρώσω τον στόχο του τέταρτου έτους γενικότερα, θα μου μείνουν (ελπίζω) λιγότερα από δέκα μαθήματα στο πέμπτο έτος! Οπότε θα πετάξω και μία πρακτική και μία διπλωματική-πτυχιακή μέσα! Δηλαδή αν στρωθώ ελάχιστα παίζει να πάρω πτυχίο στα 5,5-6 χρόνια! Not bad, my friend! Not bad at all! Και επίσης, μέχρι στιγμής ο βαθμός πτυχίου κυμαίνεται στο 6,5 με ανοδική πορεία! ΟΥΑΟΥ!

Και το συνειδητοποιώ ότι πολλούς που θα το διαβάσουν αυτό δεν τους ενδιαφέρει, αλλά για μένα είναι σημαντικό γιατί φέτος επιτέλους άρχισα να βάζω σειρά σε όλους τους τομείς της ζωής μου μετά από 21 χρόνια ύπαρξης. Και αυτό είναι το μπλογκ μου οπότε γράφω ό,τι μου κατέβει. Και ναι, είμαι περήφανη.


Σχόλια

Ο χρήστης Clem Lumen είπε…
You go girl!


:)
Ο χρήστης Thunder είπε…
I go, αλλα να δω που θα με βγαλει στο τελος :D

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Και πήρα το σκεπάρνι

και άρχισα να κοπανάω παντού, όπου έβρισκα κάτι να προεξέχει. Άνοιγα διόδους όπου μπορούσα, ίσα να μπορέσω να κάνω λίγο χώρο να αναπνεύσει το μέσα μου. Ο αέρας όμως ήταν γεμάτος σκόνη και τα μπάζα ατάκτως ερριμμένα. Και πήρα φόρα η χαζή χωρίς μια μάσκα, χωρίς γάντια. Και έβηχα σαν καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο, και γέμισαν πληγές τα χέρια μου από την τριβή. Μην με ρωτάς αν αυτό με σταμάτησε, προφανώς και όχι. Όσο έβλεπα το φως να τρυπώνει απ' τις ρωγμές, συνέχιζα με περισσότερη λύσσα, λες και φορτίζεται η ψυχή μου με φωτοβολταϊκά. Η μόνη ελπίδα είναι πως πίσω από τα τείχη θα βρω ήλιο, όχι χιλιάρη προβολέα.

Φοβίες

Αυτό είναι το πρώτο ποστ μου. Δεν έχω ιδέα για το πώς θα πρεπε να είναι το εισαγωγικό ποστ σε ένα blog, οπότε θα προσποιηθώ ότι είναι ένα οποιοδήποτε άκυρο ποστ και θα πάω παρακάτω Ξέρετε αυτή την αίσθηση που έχει ο μέσος άνθρωπος (θέλω να ελπίζω) όταν ξαπλώνει το βράδυ στο κρεβάτι, ότι άμα βγάλει έστω και το μικρο του δαχτυλάκι έξω απ’ τα σκεπάσματα θα τον κατασπαράξουν άγρια θηρία; Ας έχει και 100 οC, θα σκεπαστεί έστω με ένα σεντονακι. Αυτό εγώ λοιπόν το παθαίνω κάθε βράδυ. Γιατί είμαι τόσο άτυχη που όταν το παίρνω απόφαση πλέον και λέω «τέρμα τα ψέματα, έχει παει 4 η ώρα, πέσε να ξεραθεις», τότε αρχίζουν να τρίζουν όλα τα έπιπλα του δωματίου εναλλάξ, νιώθω κάτι να πιέζει το στρώμα, αρχίζει και βουίζει το κλιματιστικό κ.ο.κ. Οπότε πώς να μην έχω μετά την αίσθηση ότι κάποιος είναι στο δωμάτιο μαζί μου; Τότε είναι που αρχίζουν όλες οι θεωρίες. Ανάλογα με το αντικείμενο του φόβου του καθενός, υπάρχει και διαφορετικό είδος « μαμουτα ». Είτε θα είναι εξωγήινος, είτε κλέφτης, είτε φίδ

Άμα δεν σας αρέσει αυτό το ποστ, παράπονα στην Αλέ!

Ως γνωστόν, υπάρχουν δύο κατηγορίες πλουσίων με βάση το πως πλουτίζουν. Η πρώτη κατηγορία είναι οι αυτοδημιούργητοι (τύπου Ωνάσης). Η δεύτερη κατηγορία είναι οι λεγόμενοι νεόπλουτοι. Αυτοί είναι το συνηθέστερα μισητό είδος πλουσίων γιατί -εκτός του ότι πλούτισαν κατά τύχη- μας το τρίβουν και στη μούρη! Όταν κάποιου ανθρώπου του έχει βγει το λάδι και έχει κάνει μια σεβαστή περιουσία, είναι εγκρατής και εκτιμά αυτά που έχει. Αν όμως τα λεφτά ήρθαν π.χ. από κληρονομιά, ή από κάποιο τυχαίο γεγονός γενικότερα, τότε προσπαθεί τόσο πολύ να το «παίξει» λεφτάς, που φαίνεται σαν παραφωνία.  Όλα αυτά τα γράφω γιατί τώρα τελευταία είναι της μόδας να βλέπω κάτι παλιές γνωστές που δεν έχουν ανάγκη να σπουδάσουν ή -Θεός φυλάξοι!- να δουλέψουν, να αρπάζουν από μία κάμερα (επαγγελματική πάντα!) και να το παίζουν αρτιστίκ μποέμ ταξιδιάρες τύπισσες που κάθε βδομάδα βρίσκονται σε διαφορετική ήπειρο. Και το πιο γελοίο είναι ότι έχουν και «καλλιτεχνική άποψη» και στο παίζουν και ταξιδιωτικοί οδηγοί!  Κα